Hiç arkadaşım yok çok yalnızım

Bende temizliğe verdim kendimi çocuğum yok maalesef istiyoruz olmuyor bir problem yok stresten olmuyor bu yüzden bile Kaynanam toplum içinde gelinlerim bir boka yaramıyor dedi benim içinde akıl etmiyor musun çocuk yapmaya diyor saçma belki ama bu yüzden belki arkadaşım olsa konuşur gezer kafamı dağıtırım diye düşünüyorum
akıl edilmez düşünülür zaten deseydiniz
terbiyesiz
hizmetini falan kesinlikle görmeyin bundan sonra
halk eğitim kursları iyidir bir bakın bakalım
 
Tatbiki isterdim eşimin ailesiyle aram iyi olsun bizim aile bağlarımız çok kuvvetlidir eşimde üzgün kim isterki ailesinin karısını kabul etmemesini.
Eşimin ailesinde yaşıtlarım var. Eşimin kuzenleri var arkadaşlık kurabilir bence normal bişe çünkü dediğim gibi bizde öyledir ama istemiyorlar eskı arkadaşlarım var konuşuyoruz telefonla ama telefonla araya ister istemez soğukluk giriyor ben bide telefonla konuşmayı pek sevmiyorum bilmiyorum belkide abartıyorum bu arkadaşlık işini ama insan kendini yanlız hissediyor farklı bir duygu aslında belki net bir şekilde anlatamamışımdır hislerimi

Siz aslında o kabullenilmeme duygusu ile biraz öyle hissediyor olabilirsiniz.

Boşverin sizi takmayanı siz de takmayın. Tabiri caizse sakın kişiliğinize ödün verip yaranmaya çalışmayın, işlerini yapmayın, kendinizi kullandırmayın.

Benim eşimin ailesinde de çok yakınlardır, kuzenleri ile yaşlarımız da yakın. Ama arkadaşlık ilişkisi değil sevdiğim insanlar olmasına rağmen akraba ilişkisi formatına çıkmadım.
 
Aslen doğuluyum ama ailem pek doğulu gibi değil benim. Fazla kabalalık değiliz mesela ve doğuda oldukça yaygın olan muhafazakar bir tutuma da sahip değildir. Dolayısıyla çok bilmem,doğuda da büyümedim çünkü.Ancak ben doğuya gelin gittim. 10 görümcem var eşim 13 kardeş. İnanılmaz muhafazakarlar. Benim tayinim çook uzakalra çıkınca anladım o kalabalığın değerini... Kapını çalan kimse yok,komşu seni görürse suratını çevirir,sen selam verdğinde yarım ağız cevap alırsın,hele ki kapalıysan öcü muamelesi görürsün vs. Sayabilirim sayfalarca...Şimdi çok arıyorum biliyor musunuz? Her ailede olur ufak tefek fikir ayrılıkları... Ama biz görümcemlerle hepsiyle olmasa da arkadaş gibiyiz. Çocuklarımın 45 tane kuzeni var mesela,yavrularım büyük boşluğa düştü burda. Sizi çok iyi anlıyorum ben. Şimdi o kadar sıkılıyoruz ki burda,delirecek kıvama geldik. Allah kurtarsın sizi de ,bizi de...
 
Komsuculuk oynamayi ben hic sevmiyorum ya. Kafa dengi komsuya hic rastlamadigim icin de olabilir tabii. Hepsi cok enteresan tipler burdakilerin. Ise girmenizi tavsiye ederim. Hem maddi getirisi olur hem bir cevre edinirsiniz. He ben is arkadasi yonunden de sanssizim ama en azindan yogunluktan arkadassizligi kafaya takacak vaktim olmuyor :KK70:
Evet bende denk gelmedim öyle bir komşuya 😅
 
Aslen doğuluyum ama ailem pek doğulu gibi değil benim. Fazla kabalalık değiliz mesela ve doğuda oldukça yaygın olan muhafazakar bir tutuma da sahip değildir. Dolayısıyla çok bilmem,doğuda da büyümedim çünkü.Ancak ben doğuya gelin gittim. 10 görümcem var eşim 13 kardeş. İnanılmaz muhafazakarlar. Benim tayinim çook uzakalra çıkınca anladım o kalabalığın değerini... Kapını çalan kimse yok,komşu seni görürse suratını çevirir,sen selam verdğinde yarım ağız cevap alırsın,hele ki kapalıysan öcü muamelesi görürsün vs. Sayabilirim sayfalarca...Şimdi çok arıyorum biliyor musunuz? Her ailede olur ufak tefek fikir ayrılıkları... Ama biz görümcemlerle hepsiyle olmasa da arkadaş gibiyiz. Çocuklarımın 45 tane kuzeni var mesela,yavrularım büyük boşluğa düştü burda. Sizi çok iyi anlıyorum ben. Şimdi o kadar sıkılıyoruz ki burda,delirecek kıvama geldik. Allah kurtarsın sizi de ,bizi de...
Amin 🤲🤲
İnsan gerçekten özlüyor
 
Siz aslında o kabullenilmeme duygusu ile biraz öyle hissediyor olabilirsiniz.

Boşverin sizi takmayanı siz de takmayın. Tabiri caizse sakın kişiliğinize ödün verip yaranmaya çalışmayın, işlerini yapmayın, kendinizi kullandırmayın.

Benim eşimin ailesinde de çok yakınlardır, kuzenleri ile yaşlarımız da yakın. Ama arkadaşlık ilişkisi değil sevdiğim insanlar olmasına rağmen akraba ilişkisi formatına çıkmadım.
Ben aslında eşim üzülmesin diye ailesine iyi davrandım eşim ağır bir ameliyat geçirdi evlilğimizin ilk yılı ölümden döndü resmen allah ondan bin kere razı olsun bir dediğimi iki etmedi ailemi çok seviyor hatta o kadar seviyorlarkı ailemle birbirlerini ben bazen kıskanıyorum 😂
Hatta en son
Ailemin yanına gidip geri dönüş zamanında otobüse bindiğimizde bizimkiler dışarda el sallıyordu pencereden bakıyordum bir baktım eşim anne babama sarılmış yanıma döndüm eşim yok otöbüsten inip yanlarına gitmiş ailemde görmediğim sevgiyi gördüm onlar benim ailem der bende o yüzden bir nevi kötü hissetmesin ben senin ailenle iyiyim sen niye değilsin demesin diye yaptım ama eşim kaldıramadı tartıştı ailesiyle şuan oda konuşmuyor ailesiyle sürekli diyorum onlar senin ailen git gel küsme diye
 
akıl edilmez düşünülür zaten deseydiniz
terbiyesiz
hizmetini falan kesinlikle görmeyin bundan sonra
halk eğitim kursları iyidir bir bakın bakalım
Ağzından çıkanı kulagı duymaz neler yaptı çektirdi bana Allah’a havale ettim ben onu ilk gece eşimle beraber olmadık çok yorgunduk o gün ısrarla bizim evimizde kaldı gece beyaz bez sermiş yatağa bende sinirlenip yere attım sabah kapıyı çalmadan odaya girdi eşim çok kızdı.
çarşafı yerde görünce aldı baktı sen kız değilsin oğluma kakaladın kendını gibi cümleler etti ben 20 yaşındaydım şimdiki aklım olsa neler yapardım ama o anın şokuyla hiçbişey diyemedim eşim baya sinirlendi kovdu evden o gün eşimle beraber olduk o stres ve korkuyla ilk beraberliğimiz o kadar kötü geçtiki Agrı dan duramıyordum eşim çarşafı alıp annesine götürüp önüne fırlatmış yukarı çıkınca asla konuşmayacaksın bu eve gelse içeri almayacaksın dedi biz 3yıla çok şey sığdırdık ayrılmam için soğutma büyüleri bile yapmışlar eltim söyledi bunları aileme veya kendi kuzenlerime anlatmak istemiyorum ailem uzakta bana çok düşkün üzülsün istemiyorum o yüzden kendime sırdaş dost arıyorum 😂
İyiki burayı bulmuşum üzerimden yük kalktı yeminle
 
Arkadaşlar ben 23 yaşındayım lise mezunuyum evlenip İstanbul’a geldim Burda kimsem yok biz doğuluyuz kalabalık bir evde kalabalık bir ortamda iç içe büyüdük kuzenlerimle sıkılmaya fırsatım olmadı aktif özgüvenliydim o zamanlar neşe dolu biriydim evlendim eşimin ailesi pek akrabalık bağları olan sıkı fıkı değiller ben 3 yıldır evliyim ne bir teyzesi amcası halası bir yemeğe çağırmadı yada kuzenleri konuşmak istemedi ben yaklaşınca biz doğuluları sevmiyoruz dediler bu beni çok üzdü eşim anlayışlı biri sürekli beraberiz o benim aile ortamımı çok seviyor benim ailemle arası çok iyi.
Ama bende bir arkadaşım olsun dertleşin konuşim istiyorum beraber vakit geçirecek dertleşecek bir arkadaş ama 3yıldır maalesef hiç beceremedim içime kapandım ailemin bulunduğu şehire gidince eve gelmek istemiyorum orda birey olduğumu sevildiğimi yanlız olmadığımı hissediyorum. Burda boşlukta gibiyim eşimin işi burda düzeni burda o yüzden bırak gidelim diyip haksızlık yapamam komşuluk yok bulunduğum yerde herkes herkesten kaçıyor ne yapabilir cidden yanlız hissediyorum Kaynanamda beni sevmiyor bınu açıkça söylüyor gel işimi yap yemeğimi yap evimi temizle git diyor iki sohbet edemiyoruz kendimi kullanılmış hissediyordum ama eşime sürekli ailen bana bunları yapıyor demek istemiyorum çünkü çok kırılgan biri bir takım rahatsızlıklar atlattı onu üzmek istemiyorum. En son o dayanamadı bu kız hizmetçi değil diğer gelinlerin hiçbisey yapmazken benim eşime dünyanın işini yaptırıyorsun evimiz ayrı kusura bakma ben eşimi yollamayacgm dedi 4 5 aydır konuşmadım da gitmedimde kafam rahat ama dediğim gibi nasıl arkadaşlık kurulur bilmiyorum kaynanamla aynı sokaktayız altlı üstlü oturuyoruz tüm sokaktakilerle samimi hepsine beni kötülüyor komşular ben ilk geldiğimde beni çok seviyorlardı KESK’e senin gibi gelinimiz olsa diyorlardı ama kaynanam nasıl doldurduysa beni görünce Şeytan görmüş gibiler ben oradayken fısır fısır dedikodumu yapıyor lar
belediyelerin kursları. cocuk yuvalarında gönüllü annelik mesela. nasil oluyor arastirin, arayın sorun.
yardim kuruluşları mesela. denk gelirse iyi komsu.
 
Arkadaşlar ben 23 yaşındayım lise mezunuyum evlenip İstanbul’a geldim Burda kimsem yok biz doğuluyuz kalabalık bir evde kalabalık bir ortamda iç içe büyüdük kuzenlerimle sıkılmaya fırsatım olmadı aktif özgüvenliydim o zamanlar neşe dolu biriydim evlendim eşimin ailesi pek akrabalık bağları olan sıkı fıkı değiller ben 3 yıldır evliyim ne bir teyzesi amcası halası bir yemeğe çağırmadı yada kuzenleri konuşmak istemedi ben yaklaşınca biz doğuluları sevmiyoruz dediler bu beni çok üzdü eşim anlayışlı biri sürekli beraberiz o benim aile ortamımı çok seviyor benim ailemle arası çok iyi.
Ama bende bir arkadaşım olsun dertleşin konuşim istiyorum beraber vakit geçirecek dertleşecek bir arkadaş ama 3yıldır maalesef hiç beceremedim içime kapandım ailemin bulunduğu şehire gidince eve gelmek istemiyorum orda birey olduğumu sevildiğimi yanlız olmadığımı hissediyorum. Burda boşlukta gibiyim eşimin işi burda düzeni burda o yüzden bırak gidelim diyip haksızlık yapamam komşuluk yok bulunduğum yerde herkes herkesten kaçıyor ne yapabilir cidden yanlız hissediyorum Kaynanamda beni sevmiyor bınu açıkça söylüyor gel işimi yap yemeğimi yap evimi temizle git diyor iki sohbet edemiyoruz kendimi kullanılmış hissediyordum ama eşime sürekli ailen bana bunları yapıyor demek istemiyorum çünkü çok kırılgan biri bir takım rahatsızlıklar atlattı onu üzmek istemiyorum. En son o dayanamadı bu kız hizmetçi değil diğer gelinlerin hiçbisey yapmazken benim eşime dünyanın işini yaptırıyorsun evimiz ayrı kusura bakma ben eşimi yollamayacgm dedi 4 5 aydır konuşmadım da gitmedimde kafam rahat ama dediğim gibi nasıl arkadaşlık kurulur bilmiyorum kaynanamla aynı sokaktayız altlı üstlü oturuyoruz tüm sokaktakilerle samimi hepsine beni kötülüyor komşular ben ilk geldiğimde beni çok seviyorlardı KESK’e senin gibi gelinimiz olsa diyorlardı ama kaynanam nasıl doldurduysa beni görünce Şeytan görmüş gibiler ben oradayken fısır fısır dedikodumu yapıyor lar
 
Arkadaşlar ben 23 yaşındayım lise mezunuyum evlenip İstanbul’a geldim Burda kimsem yok biz doğuluyuz kalabalık bir evde kalabalık bir ortamda iç içe büyüdük kuzenlerimle sıkılmaya fırsatım olmadı aktif özgüvenliydim o zamanlar neşe dolu biriydim evlendim eşimin ailesi pek akrabalık bağları olan sıkı fıkı değiller ben 3 yıldır evliyim ne bir teyzesi amcası halası bir yemeğe çağırmadı yada kuzenleri konuşmak istemedi ben yaklaşınca biz doğuluları sevmiyoruz dediler bu beni çok üzdü eşim anlayışlı biri sürekli beraberiz o benim aile ortamımı çok seviyor benim ailemle arası çok iyi.
Ama bende bir arkadaşım olsun dertleşin konuşim istiyorum beraber vakit geçirecek dertleşecek bir arkadaş ama 3yıldır maalesef hiç beceremedim içime kapandım ailemin bulunduğu şehire gidince eve gelmek istemiyorum orda birey olduğumu sevildiğimi yanlız olmadığımı hissediyorum. Burda boşlukta gibiyim eşimin işi burda düzeni burda o yüzden bırak gidelim diyip haksızlık yapamam komşuluk yok bulunduğum yerde herkes herkesten kaçıyor ne yapabilir cidden yanlız hissediyorum Kaynanamda beni sevmiyor bınu açıkça söylüyor gel işimi yap yemeğimi yap evimi temizle git diyor iki sohbet edemiyoruz kendimi kullanılmış hissediyordum ama eşime sürekli ailen bana bunları yapıyor demek istemiyorum çünkü çok kırılgan biri bir takım rahatsızlıklar atlattı onu üzmek istemiyorum. En son o dayanamadı bu kız hizmetçi değil diğer gelinlerin hiçbisey yapmazken benim eşime dünyanın işini yaptırıyorsun evimiz ayrı kusura bakma ben eşimi yollamayacgm dedi 4 5 aydır konuşmadım da gitmedimde kafam rahat ama dediğim gibi nasıl arkadaşlık kurulur bilmiyorum kaynanamla aynı sokaktayız altlı üstlü oturuyoruz tüm sokaktakilerle samimi hepsine beni kötülüyor komşular ben ilk geldiğimde beni çok seviyorlardı KESK’e senin gibi gelinimiz olsa diyorlardı ama kaynanam nasıl doldurduysa beni görünce Şeytan görmüş gibiler ben oradayken fısır fısır dedikodumu yapıyor lar
Öncelikle allah sabır versin gerçekten . Ben seni tanımak isterim arkadaş olmak isterim. Benimde hemen hemen hiç yakın arkadaşım yok
 
Çocuk yapın:KK53:
Eşimin işi dolasıyla sık şehir değiştiriyoruz, çoğu şehirde yalnızlıktan kuruyordum.
Sonra kızım oldu ve birden bir sürü arkadaşım oldu. Parkta ‘seninki mercimek yiyor mu’ diye bi muhabbet başlıyor, evlerde çay kısır partileriyle son buluyor.

Daha akıllıca olan seçenekte kurslar, spor salonları vs.
 
Bende yalnizim hanimlar ,5 .5 yillik evliyim cocukta yok cok sikiliyorum komsular var ama bana gore degiller ,evde namaz kiliyorum meryem suresi okuyorum ev isi yemek derken zaman geciyor ama ruhum sıkıliyor rabbim insallah hayirli evlatlar verirde bizde bebeklerimizle zaman nasil geciyor anlamayiz :)
 
X