- 10 Haziran 2021
- 55
- 44
- 26
- Konu Sahibi huzuluponck
- #1
Arkadaşlar ben 23 yaşındayım lise mezunuyum evlenip İstanbul’a geldim Burda kimsem yok biz doğuluyuz kalabalık bir evde kalabalık bir ortamda iç içe büyüdük kuzenlerimle sıkılmaya fırsatım olmadı aktif özgüvenliydim o zamanlar neşe dolu biriydim evlendim eşimin ailesi pek akrabalık bağları olan sıkı fıkı değiller ben 3 yıldır evliyim ne bir teyzesi amcası halası bir yemeğe çağırmadı yada kuzenleri konuşmak istemedi ben yaklaşınca biz doğuluları sevmiyoruz dediler bu beni çok üzdü eşim anlayışlı biri sürekli beraberiz o benim aile ortamımı çok seviyor benim ailemle arası çok iyi.
Ama bende bir arkadaşım olsun dertleşin konuşim istiyorum beraber vakit geçirecek dertleşecek bir arkadaş ama 3yıldır maalesef hiç beceremedim içime kapandım ailemin bulunduğu şehire gidince eve gelmek istemiyorum orda birey olduğumu sevildiğimi yanlız olmadığımı hissediyorum. Burda boşlukta gibiyim eşimin işi burda düzeni burda o yüzden bırak gidelim diyip haksızlık yapamam komşuluk yok bulunduğum yerde herkes herkesten kaçıyor ne yapabilir cidden yanlız hissediyorum Kaynanamda beni sevmiyor bınu açıkça söylüyor gel işimi yap yemeğimi yap evimi temizle git diyor iki sohbet edemiyoruz kendimi kullanılmış hissediyordum ama eşime sürekli ailen bana bunları yapıyor demek istemiyorum çünkü çok kırılgan biri bir takım rahatsızlıklar atlattı onu üzmek istemiyorum. En son o dayanamadı bu kız hizmetçi değil diğer gelinlerin hiçbisey yapmazken benim eşime dünyanın işini yaptırıyorsun evimiz ayrı kusura bakma ben eşimi yollamayacgm dedi 4 5 aydır konuşmadım da gitmedimde kafam rahat ama dediğim gibi nasıl arkadaşlık kurulur bilmiyorum kaynanamla aynı sokaktayız altlı üstlü oturuyoruz tüm sokaktakilerle samimi hepsine beni kötülüyor komşular ben ilk geldiğimde beni çok seviyorlardı KESK’e senin gibi gelinimiz olsa diyorlardı ama kaynanam nasıl doldurduysa beni görünce Şeytan görmüş gibiler ben oradayken fısır fısır dedikodumu yapıyor lar
Ama bende bir arkadaşım olsun dertleşin konuşim istiyorum beraber vakit geçirecek dertleşecek bir arkadaş ama 3yıldır maalesef hiç beceremedim içime kapandım ailemin bulunduğu şehire gidince eve gelmek istemiyorum orda birey olduğumu sevildiğimi yanlız olmadığımı hissediyorum. Burda boşlukta gibiyim eşimin işi burda düzeni burda o yüzden bırak gidelim diyip haksızlık yapamam komşuluk yok bulunduğum yerde herkes herkesten kaçıyor ne yapabilir cidden yanlız hissediyorum Kaynanamda beni sevmiyor bınu açıkça söylüyor gel işimi yap yemeğimi yap evimi temizle git diyor iki sohbet edemiyoruz kendimi kullanılmış hissediyordum ama eşime sürekli ailen bana bunları yapıyor demek istemiyorum çünkü çok kırılgan biri bir takım rahatsızlıklar atlattı onu üzmek istemiyorum. En son o dayanamadı bu kız hizmetçi değil diğer gelinlerin hiçbisey yapmazken benim eşime dünyanın işini yaptırıyorsun evimiz ayrı kusura bakma ben eşimi yollamayacgm dedi 4 5 aydır konuşmadım da gitmedimde kafam rahat ama dediğim gibi nasıl arkadaşlık kurulur bilmiyorum kaynanamla aynı sokaktayız altlı üstlü oturuyoruz tüm sokaktakilerle samimi hepsine beni kötülüyor komşular ben ilk geldiğimde beni çok seviyorlardı KESK’e senin gibi gelinimiz olsa diyorlardı ama kaynanam nasıl doldurduysa beni görünce Şeytan görmüş gibiler ben oradayken fısır fısır dedikodumu yapıyor lar
