Herkesin bir hikayesi var :(

Purpplee

Dünya kaç günlük deyip sarılmalı bugüne..
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
15 Nisan 2017
13.387
15.846
298
Parkta bir kadınla tanıştim.Yillar önce eşiyle boşanmış,üzerine ablası ve annesi vefat etmiş,babası evlenmiş bu kadını dışlamışlar,o boşlukta eşiyle tekrar barışmış,nikah yapmadan hamile kalmış ve eşi kadını hamile haliyle terk etmiş.

Kadın hastanede tek başına doğum yapmış iki gün yoğun bakımda kalmış gözünü açtığında karşısında polisleri görmüş.Es kişisi kadından taşkınlık çıkardığı iddiasıyla şikayetçi olduğu için kadın hastanede ifade vermiş.Bir daha da kendisinden haber alinamamıs gidiş o gidiş !

Kadın bunları anlatırken kanım dondu.Herkes dogumda çiçekle karşılanırken (bunlardan biri ben değilim) ben ifade verdim diye dert yandı kadincagiz.Aile bağları da zayıf yapayalnıziz diyor kızımla.Tedavi görüyormuş ilaç kullanıyormuş.

Aslında kadına sarılasım geldi,ona arkadas olasım geldi yalnız değilsin demek isterdim evlerimiz de yakın ama bu devirde kimin kim olduğu neyazikki belli değil tedirgin oluyor insan...

Bana benim boşanma sürecimi sordu,babası çocuğuyla görüşüyor mu,boşanmak istiyor mu,çocuk tuvaletini söylüyor mu, çalışıyor musun vs.. cevaplarını utanarak verdim..

Düşündüm de meğer benim hayatımda ne çok yolunda giden şey varmış...

Çok üzüldüm bu hikayeye paylaşmak istedim
 
O kadının yasadıkları akıl alır gibi değil ama herkesin kendi dertleri var.
Ben kimsenin dert küçümsemesini sevmiyorum. Herkesin derdi kendine büyük
Mesela benim dısarıdan mükemmel bir hayatım var ama ruhum alttan çaydanlık gibi kaynıyor.
 
Evet herkesin derdi kendine büyük...
Yine de o kadın konuştukça empati yaptım empati yaptıkça başıma ağrılar girdi..
Allah kimseyi çaresiz bırakmasın,özellikle de yalnız annelere güç kuvvet versin çocuğu icin..o adamciklari da bildiği gibi yapsın
 
Bakın empati yapılacak sey var yapılmayacak sey var.
O kadın bunlara göğüs gerebilecek kadınmış belki siz değilsiniz. Ayrıca onun da Baska dertleri yok belki o bakımdan belki daha güçlü...
 
Bakın empati yapılacak sey var yapılmayacak sey var.
O kadın bunlara göğüs gerebilecek kadınmış belki siz değilsiniz. Ayrıca onun da Baska dertleri yok belki o bakımdan belki daha güçlü...
Evet mesela onun iki evi var benim hiç yok maaşı filan var durumu benden iyi görünüyor maddi olarak.Sadece çocuğuna bakıyor ben anne babama da bakıyorum..onun aile bağları zayıf,benim ailemin derdi de derdim oluyor doğru
 
Evet
Bir de ben birine Bi hareket yapacaksa empati yaparım.
Mesela bir laf söylersem empati yaparım ya da hal tavır vs.
Ama kadın hayatını anlattı, bu durumda empati yapmak bende ruh yorgunluğundan Baska ne fayda sağlar.
3. Sayfa haberi okumak ya da Müge anlı seyretmek gibi.
Ruhu karamsarlıkla beslediğin depresif olursun kimsenin kazancı olmaz. Bu benim hayata bakışım.
Eşim aydınlattı beni de. Acı yükledikçe tahammülün azalıyor dedi ne kadar doğru yeni yeni anladım. Çıktığım aile gün boyu acı ceker acıdan zevk alır. Bu durum o kadar hakim ki inanın gönülden mutlu oldukları an pek yok
 
Herkesin derdi var bu hayatta.
Kimi sağlıkla kimi eşle kimi çocukla kimi maddiyatla kimi maneviyatla bir şekilde sinaniyoruz.
Ve herkese taşıyabilecrgi kadar yük veriliyor belkide gerçekten,o yüzden herkesinki kendine ağır..
 
Acı yüklendikçe tahammülün azalıyor eşiniz gerçekten güzel demiş.. Empati yapmaktan kendi olan derdimize dert eklemek kötü hissetmek.. Duyarsız olmayalım tabiki ama empati yapıp ruh yorgunluğu yapmakta zor.
 
Evet
Dün annem dedi
Ailecek bogulmuşlar vah vah.
Allah sabır versin dedim
Biraz daha gecti vah vah.
Tanıyor muydun dedim
Yooo. Vah vah.

Yani bana karı yok. Gün boyu acı cekmek ne kadar doğru. Üç evladım var. Cocuklugum travmalı gecmiş. Kendimi düzektebilmiş değilim. Her ufak meselede eski acılar gün yüzüne cıkıyor. Barajda ölüm olayına Allah sabır versin demek dışında ne yapabilirim. Çektiğim acı o aileye ne saflar. Evlatlarıma be kaybettirir. Cevremdekilerin maksimum üzülebilen bana değil maksimum neseli bana ihtiyacı var.
Benim annem neselenmez hep acı ceker. Güzel günlerde aglar her özel anlarda hüzünlenir. Hüzün sevmiyorum protesto ediyorum ya.
 
Çok haklısınız benim annemde öyle..
O kadar çok sorunumuz varki ailesel kişisel olarak yetmez gibi akrabaya haberdeki herkese üzülür ağlar.
Bazen bende kendimi annem gibi yaparken buluyorum sonra bakmışım bütün bir dağın altında ezilmiş kalmış gibi hissediyorum ve işin kötü tarafı bunun zarardan başka bir artısı yok.. Resmen dert yüklemek.
 
İşte bu zinciri bir yerden kırmak gerek.

Ben kırdım. Bu sefer onlar kadar dert edinmediğim için saf oldugumu düşünüyorlar ya da tas kalpli.
Yani inanın acı romantizmi sevmiyorum. Biri bana derdini anlatınca onun için be yapılacağını düşünür öneririm. Ama acı cekmemeye calışırım. Hayat kasvet yüklenecek kadar uzun değil.
 
Bu zinciri kırmakta biraz zor ne yazıkki.
Son zamanlarda bende kırmak için elimden geleni yapıyorum, biraz daha umursamaz olmaya çalışmaktan başka seçeneğim yok. Diğer türlü yapınca bu sefer o empati yapıp üzüldüğüm insandan daha kötü durumda psikolojik olarak oluyorum buda insanın kendine yaptığı büyük haksızlık. Sohbetiniz çok güzeldi en azından empati konusunda daha içerlenmeyerek hayatıma devam edicem
 
Estagfurullah
Yüzde birlik bile katkım olsa ne mutlu bana
 
Hep kadınlar hep kadınlar...erkekler belasını buluyormu ki .bugün aşkı memnuyu izledim bihter vurdu kendini degermiki okadar sevmiş ya ne hata yaparsa yapsın sevmiş ve aşkı için vurdu kendini.behlul de günahını kapatıp nihalle evlenecekti zerre umursamadi bihterin acısını...
 
Neden kopamıyoruz biz o diziden acaba.ben de her ajşam manyak gibi izliyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…