Yazıyorum da yorumları okuyabilecek miyim bilmiyorum.
Benimki biraz kendim ettim kendim buldum hikayesi.
K.v ile k.p ayrı. K.p den zerre hazzetmiyorum. Bir gram mı sevmez insan o kadar...
Evlendiğim ilk yıl sık sık gelip gitmesi (aynı yerde yaşamıyoruz) beni çok rahatsız etti. Sonra oturduğum evin de satılması ile birlikte bir solukla k.v min apartmanına taşındım. K.p ayağı kesilsin diye. Sonra da annemler aynı binaya taşındı. Daha önceki konularımda da bahsetmiştim. Bu benim için büyük nimet. K.v ile hiç sorunum yok. Aileler de iyi.
Gelgelelim k.p tekrar bir macera ile yine batıracağı bir iş kurma derdinde burada. Cuma günü bize geldi ve bizde kalıyor. Halbuki babası ve annesi (eşimin dedesi ) aynı ilde yaşıyoruz.
Şimdi k.v ayrı sitem ediyor, k.p ile aynı apartmanda ben rahatsız oluyorum yüz verme diye. Babamlar da hiç hoşlanmıyor, o ayrı söyleniyor sen evinin işine yetişemiyorsun diye yanına geldik, biz sana kıyamıyoruz sen 9 da gelip hizmet mi edeceksin diye (en erken 8 de geliyorum eve. Yemeği annemlerde yada kv de yiyorduk k.p gelene kadar ). Ben zaten evde yeterince zorluk çekiyorum güler yüz göster, hizmet etmeye çalış hem eşini hem babasını memnun et diye.
Eşim de diyor ki 'ben babama biz de kalma diyemem' diye.
Ee herkes haklı. Ben de ne k.vdem ne babamlar k.pdere laf etsinler istemiyorum, onlara 'ben halimden memnunum diyorum'. Eşim babasının yüzünden zaten mahçup ona çok yüklenemiyorum.
Falan falan falan....
Ben neden eli sopalı, şirret biri değilim ki? Kimseyi üzmeyim kırmayım dedikçe herkes bana dert yanıyor bana söyleniyor.
Istediğim ise çok şey değil, herkes sussun, en çok da k.p o kadar çok konuşuyor ki... öf!!