Başlıkta aslında işin özü... Bayramı zehir ettiler bana. Hem de kendi ailem ve eşim. Konu çok saçma, gereksiz gibi başlamıştı aslında. Annemlerdeydik bayram için. Erkek kuzenim aradı bayramlaşmak ve havadan sudan konuşmak için. Biraz uzun konuştuk 15dak fln. Sonra telefonu kapar kapamaz babamlardan tepki aldım. Neden o kadar konuşmuşum? Ne konuşmuşum? Eşim kıskanırmış, söyleyemezmiş vs. Ki eşim de orada, o tek birşey demezken onlar böyle yorumlar yaptı. O geri kafalı değil çok şükür dedim konuyu kapattım. Kapandığını sandım yada... Yanlış anlaşılmasın dini boyuta girilirse kuzen her ne kadar kardeş gibi olsa da, beraber büyünmüş olsa da din sınır koymuş bunu inkar etmiyorum tabii ki. Ama bayram günü arayan birine de hadi seninde bayramın mübarek olsun deyip telefonu yüzüne mi kapatmalıydım acaba? Neyse aradan saatler geçti. Ertesi gün buluşacağımız eşimin çocukluk ve benimde 6-7 yıldır tanıdığım arkadaşı ve eşiyle buluşup gezecektik. Ben saf saf eşimin arkadaşını kastederek "x e de mesaj attım" diye bir cümle kurdum. Babam zaten fırsat kolluyormuş başladı konuşmaya. Mesaj atmışım ya, Eşime "yanlış anlama da doğru değil. Kıskanmıyormusun" vs demeye. Şimdi sanacaksınız ki çok samimi bir ilişkimiz var. Müdahale gerektiren bir boyutta. Şimdi sanacaksınız ki çok samimi bir ilişkimiz var. Müdahale gerektiren bir boyutta. Alakası bile yok, sadece eşimde yanımdayken bize gelip gittiğinde görüşmüşlüğümüz var, bir de onun eşi varken. Ama Allah biliyor kardeşim gibi severim. Ki dediğim gibi 6-7yıldır tanıdığım için de öyle olması normal zaten. O arkadaşı ki eşimle bana hem maddi hem manevi her konuda destek oldu, gerçekten kardeşlik yaptı. Ama babama göre kardeş gibi sevmek, arkadaş olmak karşı cins için kullanılacak terimler olmadığından eşimi de yadırgıyor. Hiiiiç ortada mesele yokken onu gaza getirmeye çalıştı bu şekilde. Annem de körük... Daha eskiden üniversiteden bi arkadaşı daha vardı arıyordu, ben sana söylemedim kızarsın diye diyor babama. Bahsettiği 3-4 yıl öncesi ve de arkadaşım ya evlenecek bi sınıf arkadaşımız olduğunda, ya iş arama mevzularında ya mezun toplantıları olacağında arardı. Tamam aradı mı öyle hemen kapatamazdık çok konuşan biriydi ama eşimin yanında-bilgisi dahilinde konuşurdum. Evlendim evimize geldi. Bunlar hiç sorun olmamışken şimdi kalkıp böyle demenin manası nedir? Bunları duyup gaza gelen, galiba sinirlenmeliyim mantığına bürünen eşim daha 1gün önce kuzenim için arasana onu derken "evet ne gerek var konuşuyorsunuz okadar, ne konuştunuz diyorum cevap veremiyorsun" demeye başladı! Bu ne demek ya cevap veremiyorsun her yere gider! Bunu hiç bayramlaştık, işten güçten konuştuk dedim diye diyor. Kelime kelime söylemek mi gerekliydi bilmiyorum. Babam bi yandan birşey diyor, annem bi yandan. Arada "erkek gibi" eşim diyemedi ki ben kimlerle konuştuğunu biliyorum. napsamki kendini bilir zaten, ki ben de ona güveniyorum. Kıskanılacak birşey yok diyemedi! Gazlarına geldi ve taaa 5 yıl önceki konuyu açtı. Benden 2yaş küçük, beraber büyüdüğümüz komşumuzun oğlu buluşmak istemişti. O aralar bi kız arkadaşı vardı ve hediye almak için ben anlamam birlikte seçelim diye kız arkadaşına hediye almaya gitmiştik öncesinde. Ben yine öyle birşey sandım,buluşacaktım. Şimdiki eşim ozamanlar sevgilim izin vermedi, ben de gelicem dedi. O zamanlar da kimse bilmediğinden sevgilim olduğunu komşumuz-dolayısıyla başkaları öğrensin istemediğim için tek gitmek istedim. Ben tek gitmek istedikçe o ısrar etti. Sonra "beraber büyüdüğümüz, benden küçük komşu oğluna" mecburen durumu anlatınca, "tamam o zaman gerek kalmadı, ben sana duygularımı açacaktım" dedi. Ben tabii ki şok oldum. Hala şaka yapıyordur diye düşünüyordum. Eşim haklı çıktı ya(o zaman sevgiliydik) bunu dillendirdi bir kaç kez. Hadi tamam ben erkek milletini, ne düşünebileceklerini bilmiyorum ders oldu tamam. Bu konuyu şimdi annemlerin yanında hem de böyle bir zamanda açmanın manası nedir? Ben adam gibi arkamda durmasını beklerken daha çok üstüme gelip konuyu bambaşka yerlere getirmek nedir? Annemlerden zaten iyice soğudum. Evlendim haaaala müdahalelerinden kurtulamadım. İnsan evladının mutlu olmasını ister. Hayır ne anlayacaklar acaba, eşim beni kıskanınca, kızınca, huzursuzluk çıkınca? Birşeyin yanlış olduğunu anlatmaya çalışıyor olsalar bana ayrıca, eşimde yokken söylerler. Neymiş zaten eşim de kızıyormuştur ama ben sinirlenip bağırıp çağırıp üste çıkarım diye birşey diyemiyormuştur. Annemler ondan karışmışlar. Yoksa ben çocuğu ezerim, 2laf ettirmem, hep içine atar susardı annemler olmasa! Şimdi çok sinirliyim, kırgınım, kızgınım. Kime kızacağımı bilemez bir haldeyim... Annemlerle uzun bir süre görüşmeyi-gelip gitmeyi düşünmüyorum. Evimin içine-eşimle ilişkime karışmamayı nasıl öğretebilirim bilmiyorum. Eşimle... Onla sonumuz ne olur bilemiyorum. Mert olmayışı, adam gibi arkamda durmayışı, sanki ben neymişim napmışım da beni bi bataktan kurtarmış havalarına girişi... Kaldıramıyorum. Boşanmayı da ciddi ciddi düşünüyorum. Ki bunu konuştum, anlattım. Bilmiyorum hak verdi yada kendini haklı görüp sinirlendi ama evden gitti. Bakalım nolur sonumuz. "Mevla görelim neyler, neylerse güzel eyler."
Son düzenleyen: Moderatör:
