Herkes beni dışlıyor, BIKTIM ARTIK!

blankspace1

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
2 Temmuz 2015
404
147
İnanın ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Çocukluğumdan beri beni herkes dışlıyor. Taa 1. sınıftan beri. Benim babam uzman çavuştu, Tekirdağ'dan sonra Ağrı'ya taşındık. Ben 2007 yılında orada okula başladım. Ama sınıfım beni dışlıyordu. Babam uzman çavuş diye beni aralarına almazlardı, bende babası asker ya da polis olan arkadaşlarımla gezerdim. Sınıf öğretmenimiz hiçbir suç işlememe rağmen beni tahtaya kaldırır ceza olarak tek ayak üstünde bekletirdi. Orada olaylar olduğu için 1 hafta 10 gün okula gidemezdik. Ağrı'da yaşadıklarım benim panik atak olmama yetti zaten. Benimle yaşıt çocuklar sokakta polis taşlarlardı. Babam operasyonlara çıkardı, onu özlediğim için ağladığım zamanları hatırlıyorum gözümden bir damla yaş akıp gidiyor :KK43:

Gelelim ortaokula. Ben 3. sınıftayken babam bir gün bizi aradı, ve tayinimizin Ankara'ya çıktığını söyledi. Çok mutlu oldum. Ankara'ya gittik. Yeni evimize gittik, benden 1 yaş büyük iki kızla tanıştım. Binadaki diğer çocuklarla beraber benim gözümün önünde kulaktan kulağa konuşurlardı. Bazen duyardım onları, hakkımda "Salak mal bu kız" gibi şeyler derlerdi. Bu yüzden hiç sokağa çıkıp oyun oynamazdım. Voleybol oynamayı hiç beceremem mesela. Bununla bile dalga geçiyorlardı, hala geçenler var. Okulda da dışlandım yine. Çok çirkin bir kız olduğumu söylerlerdi. Bu yüzden aynalara küstüğüm oldu.

Liseye geçtiğim ilk zamanlar Endüstri Meslek'te idim. Sonra orayı beğenmediğim için İmam Hatip'e gittim. Haliyle nakil sınıftaydım. Okulumdan memnundum. 10. sınıfa geçince sınıfım değişti. Bu seferde öğretmenlerim sevdiği için beni dışlamaya başladılar. Aynı zamanda panik atak hastasıydım, ve ilaç kullanıyordum. Halen kullanıyorum.

11. sınıftayım bu sene. Ama geçen sene ki sevdiğim öğretmenim bana karşı çok soğuk. Neden bilmiyorum. Geçen sene o hocamla bir resmimiz vardı. Kütahya'dayken babam bilgisayara format attığı için o resim ne yazık ki silindi. Bugün arkadaşımın yanına gidip o fotoğrafı bana atmasını rica ettim. Bana, "Of benden isteme Büşra, o resmi ne yapacaksın? Benden hiçbir şey isteme" dedi. Çok kalbim kırıldı. Ben kimseyi kırmamaya dikkat ederim. Ama ne yazık ki hep kırılırım. Artık dışlanmaktan bıktım, ne olur bana birşeyler tavsiye edin :KK43::KK43::KK43:
 
Son düzenleme:
Oncelikle geçmiş olsun canım panik ataktan dolayı bu kadar hassas incinebilir olduğunu düşünüyorum.Kesinlikle ilaç tedavisi ile birlikte mutlaka psikolog yardimida almalısın. Ben de asker esiyim ve anneyim şu anda da dogudayiz iki çocuğum okula gidiyor seni anlıyorum şunu hiç unutma sen çok değerlisin insanların kirilacaklarini düşünüp tepkilerini erteleme
 
İnanın ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Çocukluğumdan beri beni herkes dışlıyor. Taa 1. sınıftan beri. Benim babam uzman çavuştu, Tekirdağ'dan sonra Ağrı'ya taşındık. Ben 2007 yılında orada okula başladım. Ama sınıfım beni dışlıyordu. Babam uzman çavuş diye beni aralarına almazlardı, bende babası asker ya da polis olan arkadaşlarımla gezerdim. Sınıf öğretmenimiz hiçbir suç işlememe rağmen beni tahtaya kaldırır ceza olarak tek ayak üstünde bekletirdi. Orada olaylar olduğu için 1 hafta 10 gün okula gidemezdik. Ağrı'da yaşadıklarım benim panik atak olmama yetti zaten. Benimle yaşıt çocuklar sokakta polis taşlarlardı. Babam operasyonlara çıkardı, onu özlediğim için ağladığım zamanları hatırlıyorum gözümden bir damla yaş akıp gidiyor :KK43:

Gelelim ortaokula. Ben 3. sınıftayken babam bir gün bizi aradı, ve tayinimizin Ankara'ya çıktığını söyledi. Çok mutlu oldum. Ankara'ya gittik. Yeni evimize gittik, benden 1 yaş büyük iki kızla tanıştım. Binadaki diğer çocuklarla beraber benim gözümün önünde kulaktan kulağa konuşurlardı. Bazen duyardım onları, hakkımda "Salak mal bu kız" gibi şeyler derlerdi. Bu yüzden hiç sokağa çıkıp oyun oynamazdım. Voleybol oynamayı hiç beceremem mesela. Bununla bile dalga geçiyorlardı, hala geçenler var. Okulda da dışlandım yine. Çok çirkin bir kız olduğumu söylerlerdi. Bu yüzden aynalara küstüğüm oldu.

Liseye geçtiğim ilk zamanlar Endüstri Meslek'te idim. Sonra orayı beğenmediğim için İmam Hatip'e gittim. Haliyle nakil sınıftaydım. Okulumdan memnundum. 10. sınıfa geçince sınıfım değişti. Bu seferde öğretmenlerim sevdiği için beni dışlamaya başladılar. Aynı zamanda panik atak hastasıydım, ve ilaç kullanıyordum. Halen kullanıyorum.

11. sınıftayım bu sene. Ama geçen sene ki sevdiğim öğretmenim bana karşı çok soğuk. Neden bilmiyorum. Geçen sene o hocamla bir resmimiz vardı. Kütahya'dayken babam bilgisayara format attığı için o resim ne yazık ki silindi. Bugün arkadaşımın yanına gidip o fotoğrafı bana atmasını rica ettim. Bana, "Of benden isteme Büşra, o resmi ne yapacaksın? Benden hiçbir şey isteme" dedi. Çok kalbim kırıldı. Ben kimseyi kırmamaya dikkat ederim. Ama ne yazık ki hep kırılırım. Artık dışlanmaktan bıktım, ne olur bana birşeyler tavsiye edin :KK43::KK43::KK43:
babanızın yaptıgı meslekle sızın dıslanmanızın hıc alakası yok
baska bı sebep vardır
 
Oncelikle geçmiş olsun canım panik ataktan dolayı bu kadar hassas incinebilir olduğunu düşünüyorum.Kesinlikle ilaç tedavisi ile birlikte mutlaka psikolog yardimida almalısın. Ben de asker esiyim ve anneyim şu anda da dogudayiz iki çocuğum okula gidiyor seni anlıyorum şunu hiç unutma sen çok değerlisin insanların kirilacaklarini düşünüp tepkilerini erteleme

İnan ki çok zor. Üstelik bazı insanlar kırılgan olduğumu bildikleri halde hala üstüme üstüme geliyorlar.
 
Sana ilk tavsiyem bu surumu kafana takma. Güçlü insanlar yalnız da kalabilirler. Başlarının çaresine bakabilirler. Sen güçlü bir kızsın ve seni dışlayanlar öncelikle seni kaybettiklerine yansınlar. Herşeyden önce de sen kendini sev. İnsanlar kendini seven insanları severler.
 
İnanın ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Çocukluğumdan beri beni herkes dışlıyor. Taa 1. sınıftan beri. Benim babam uzman çavuştu, Tekirdağ'dan sonra Ağrı'ya taşındık. Ben 2007 yılında orada okula başladım. Ama sınıfım beni dışlıyordu. Babam uzman çavuş diye beni aralarına almazlardı, bende babası asker ya da polis olan arkadaşlarımla gezerdim. Sınıf öğretmenimiz hiçbir suç işlememe rağmen beni tahtaya kaldırır ceza olarak tek ayak üstünde bekletirdi. Orada olaylar olduğu için 1 hafta 10 gün okula gidemezdik. Ağrı'da yaşadıklarım benim panik atak olmama yetti zaten. Benimle yaşıt çocuklar sokakta polis taşlarlardı. Babam operasyonlara çıkardı, onu özlediğim için ağladığım zamanları hatırlıyorum gözümden bir damla yaş akıp gidiyor :KK43:

Gelelim ortaokula. Ben 3. sınıftayken babam bir gün bizi aradı, ve tayinimizin Ankara'ya çıktığını söyledi. Çok mutlu oldum. Ankara'ya gittik. Yeni evimize gittik, benden 1 yaş büyük iki kızla tanıştım. Binadaki diğer çocuklarla beraber benim gözümün önünde kulaktan kulağa konuşurlardı. Bazen duyardım onları, hakkımda "Salak mal bu kız" gibi şeyler derlerdi. Bu yüzden hiç sokağa çıkıp oyun oynamazdım. Voleybol oynamayı hiç beceremem mesela. Bununla bile dalga geçiyorlardı, hala geçenler var. Okulda da dışlandım yine. Çok çirkin bir kız olduğumu söylerlerdi. Bu yüzden aynalara küstüğüm oldu.

Liseye geçtiğim ilk zamanlar Endüstri Meslek'te idim. Sonra orayı beğenmediğim için İmam Hatip'e gittim. Haliyle nakil sınıftaydım. Okulumdan memnundum. 10. sınıfa geçince sınıfım değişti. Bu seferde öğretmenlerim sevdiği için beni dışlamaya başladılar. Aynı zamanda panik atak hastasıydım, ve ilaç kullanıyordum. Halen kullanıyorum.

11. sınıftayım bu sene. Ama geçen sene ki sevdiğim öğretmenim bana karşı çok soğuk. Neden bilmiyorum. Geçen sene o hocamla bir resmimiz vardı. Kütahya'dayken babam bilgisayara format attığı için o resim ne yazık ki silindi. Bugün arkadaşımın yanına gidip o fotoğrafı bana atmasını rica ettim. Bana, "Of benden isteme Büşra, o resmi ne yapacaksın? Benden hiçbir şey isteme" dedi. Çok kalbim kırıldı. Ben kimseyi kırmamaya dikkat ederim. Ama ne yazık ki hep kırılırım. Artık dışlanmaktan bıktım, ne olur bana birşeyler tavsiye edin :KK43::KK43::KK43:
o dışlandıklarına muhtaç değilsin canım. başkalarını takma bence kafana
 
Babanın mesleğiyle alakalı doğuda yaşadığın şeyleri bende yaşadım
Sonrası her okul yılı başka bir şehirde başladı
Kimi zaman dedelerin yanında kalında orada okula gidildi
Lisede yatılı okudum
Bunlar seni zorlamış olabilir ama içine kapanmamalıydın
İnsanlar çirkin olduğunu düşündü diye niye aynalara küsüyorsun sen kendin bak değiştirmek istediğini değiştir nasıl iyi hissediyorsan öyle görün
Arkadaş edinmekte zorlanıyorsun sanırım mutlaka kafa dengi biri vardır az olsun öz olsun
Kalanlar nıye bana tavırlı dıye düşünme

Öğretmenle önceki yıl iyi olabilirsiniz buna niye bağladınki kendini
Üstüne düşünüp kendini üzecek kadar kimsenin düşüncesine tavrına takılma
 
babanızın yaptıgı meslekle sızın dıslanmanızın hıc alakası yok
baska bı sebep vardır
Kuzum oluyor malesef bende yaşadım aynı şeyleri terörist olan senmişsin gibi davranıyorlar istemiyorlar hakaret ediyor hatta şiddet uygulamaya çalışıyorlardı
Okula iki gün gitsen bir hafta gidemiyordun
Esnaftan alışveriş yapamıyordun
Şükür şimdi öyle değil
Eskiden çok fenaydı
 
Orada bizim sınıfta teröristlere yardım edenler vardı çok iyi biliyorum, sadece beni değil diğer asker çocuklarını da dışlarlardı.

e dislasinlar..
bizde dıslandık öldük mü yani?
doguyla ilgili anlattiklarinizda abarti,babamın görevi nedeniyle bnde uzun yıllar en ücra köşelerde okudum yaşadım,batıda da yaşadım..çocuğun olduğu heryerde bu tarz dışlama vs vardır sebebi farklı olur ama illa birileri dışlanır..kafanızda büyüte büyüte panik atak olmuşsunuz..
öğretmenin neden soğuk davrandığına kadar kafada kurmaya gerek yok azcık sakin,hayat bunları takacak kadar değersiz değil
 
Kuzum oluyor malesef bende yaşadım aynı şeyleri terörist olan senmişsin gibi davranıyorlar istemiyorlar hakaret ediyor hatta şiddet uygulamaya çalışıyorlardı
Okula iki gün gitsen bir hafta gidemiyordun
Esnaftan alışveriş yapamıyordun
Şükür şimdi öyle değil
Eskiden çok fenaydı
bılmıyordum :KK43:

cok zor bı durum ozaman, ama bence ne olursa olsun buna uzulmemek gerek
hırsızlık yapmıyor vatanı bolmuyor tecavuz etmıyor para aklamıyor
cocuklarınıda pesınden surukleyıp sehır sehır guvenlıgı saglamaya calısıyor.

o kişiler ozaman zaten dıslasın
oyle kısılerın arkadaslıgınıza ıhtıyacınız yok
bi bıtmedıler vallahı..
 
bılmıyordum :KK43:

cok zor bı durum ozaman, ama bence ne olursa olsun buna uzulmemek gerek
hırsızlık yapmıyor vatanı bolmuyor tecavuz etmıyor para aklamıyor
cocuklarınıda pesınden surukleyıp sehır sehır guvenlıgı saglamaya calısıyor.

o kişiler ozaman zaten dıslasın
oyle kısılerın arkadaslıgınıza ıhtıyacınız yok
bi bıtmedıler vallahı..
Beni asıl üzen şey geçen seneki arkadaşımın bana yaptığı şey. Ben ona hiçbir şey yapmama rağmen bana "Benden hiçbir şey isteme" dedi, tamam o da o öğretmenimizi çok seviyor anladım. Ben altı üstü bir resim istedim, dünyaları istemedim ki? Atsaydı ne olurdu, ölür müydü?
 
Neyse formatlanan bilgisayarlardaki dosyaları bulmak için bi program indirdim, benim adım Büşraysa o resmi bulup pazartesi günü o kızın gözüne sokup ona ihtiyacımın olmadığını göstereceğim.
 
X