hergün telefonlaşıp birbirimizi motive edeceğimiz ,paylaşımlarda bulunacağımız bir arkadaşlık istyrm

abcsel

Üye
Kayıtlı Üye
5 Eylül 2014
46
12
41
slmlar ben istanbuldan derya .. bu aralar çok yalnız hissediyorum ..benim gibi yalnız seden varmı aranızda hergün telleşip can sıkıntımızı dertlerimizi unutturabiliriz birbirimize.arkadaşım yokmu var telefon rehberimde birileri ayda yılda bir telefonlaşır birbirimizin hatırını sorar kapatıız bazılarıylada arada bir görüşürüz birşeyler yaparız sonrada birbirimizi bir süre yine unuturuz.. bunlar beni tatmin etmiyor ..ben zamanla kendi ailemden biriymiş gibi yakın göreceğim biri veya birileri olsun istiyorum hayatımda hergün konuşalım dertleşelim sadece iyi zamanda değil kötü zamandada arayıp bugün başıma şunlar geldi diyebileceğim arkadaşım ..arkadaşım olarak adlandırdığım kişilere bunu yapamıyorum çünkü böyle gelmiş böyle gidiyor ..insanlar bir garip ..arkadaş arıyorum deyip arkadaş bulanlar bile kıymetini bilmiyor aranmadıkça aramıyor nebilim kendini kapatıyor olduğu gibi davranmıyor ya da davranamıyor bilemiyorum belki eksikliklerini yansıtmaktan çekiniyor hep güçlü görünmek istiyor yani biz olduğumuz gibi olamayacaksak birisiyle arkadaşlık yapmanın ne mantığı var anlamıyorum .aradığım şey doğallık sadece benim gibi düşünenler varmı acaba
 
slmlar ben istanbuldan derya .. bu aralar çok yalnız hissediyorum ..benim gibi yalnız seden varmı aranızda hergün telleşip can sıkıntımızı dertlerimizi unutturabiliriz birbirimize.arkadaşım yokmu var telefon rehberimde birileri ayda yılda bir telefonlaşır birbirimizin hatırını sorar kapatıız bazılarıylada arada bir görüşürüz birşeyler yaparız sonrada birbirimizi bir süre yine unuturuz.. bunlar beni tatmin etmiyor ..ben zamanla kendi ailemden biriymiş gibi yakın göreceğim biri veya birileri olsun istiyorum hayatımda hergün konuşalım dertleşelim sadece iyi zamanda değil kötü zamandada arayıp bugün başıma şunlar geldi diyebileceğim arkadaşım ..arkadaşım olarak adlandırdığım kişilere bunu yapamıyorum çünkü böyle gelmiş böyle gidiyor ..insanlar bir garip ..arkadaş arıyorum deyip arkadaş bulanlar bile kıymetini bilmiyor aranmadıkça aramıyor nebilim kendini kapatıyor olduğu gibi davranmıyor ya da davranamıyor bilemiyorum belki eksikliklerini yansıtmaktan çekiniyor hep güçlü görünmek istiyor yani biz olduğumuz gibi olamayacaksak birisiyle arkadaşlık yapmanın ne mantığı var anlamıyorum .aradığım şey doğallık sadece benim gibi düşünenler varmı acaba
 
Canım ya sen ne kadar yalnız kalmışsın nasılsın şimdi insanların bazen dönem dönem bu tarz yalnızlıktan olur üzülme burda seninle dert paylaşacak bir çok insan var sıkıldığında konusabiliriz
 
tşk ederim betulyasin ben yaş 31 ist avcılar ya sen nerden tanışalım bende bu sıralar yaş takıntısı var sanırım keşkeler geçmişi sorgulamalar, bugün bazı şeylerden memnun olmama vs ondan bunalım takılıyorum bugünlerde ama geçecek biliyorum tabiikide sahip olduklarımızdan mutluluk duymamız lazım ya onlarda olmasaydı değilmi ..ben bu konuyu açtım devam etmek istiyorum ille telefonlaşmamıza gerek yok arkadaşlar güven duygusu olursa onu da yaparız yeterki gönüller bir olsun ..
 
iyiyim betülcüm yarın ehliyet randevum var 2 haftadır uğraşıyorum almak için internet çok yoğundu neyse aldım taksime gideceğim gitmişken belki bir filme girerim ayrıca kullandığım depresyon ilacımı drun önerisi üzerine değiştirdim çünkü bende çok mide bulantısı yaptı farklı bir ilaç kullanmaya başladım bakalım bu nasıl gelecek bebişimle de aramız iyi bebekten sonra birikim sonucu bu hale geldim ama onu çok seviyorum sen nasılsın neler yapıyorsun
 
Uff bendede aynı sorun var. Arkadaşlarım var hemde 10 senelik ama olmuyor işte. Bazen onlara gidiyorum. Tek ihtiyacım konuşmak. Ama sap gibi oturuyorum. Sürekli ya faced takılıyorlar yada chat ortamlarında. Napim bnde gttiğim yerde ölece oturuyrum. Derdimi paylaşmak istiyorum ama susup kalıyorum. Konuşsam çenem açılmış oluyor. Bi yerlerim kalkmış olıyor. Sussam hiç konuşmuyan meymeletsiz oluyorum. Ne yapacağımı şasırdım. Arkadaşım olsun. Onunla güleyim. Onunla ağlayayım ah ahhh :KK43:
 
teoho tanışalım nerdensin hangi semt istanbulda inşallah yakınızdır ben facebooka falan girmem chatte sevmem
 
slmlar ben istanbuldan derya .. bu aralar çok yalnız hissediyorum ..benim gibi yalnız seden varmı aranızda hergün telleşip can sıkıntımızı dertlerimizi unutturabiliriz birbirimize.arkadaşım yokmu var telefon rehberimde birileri ayda yılda bir telefonlaşır birbirimizin hatırını sorar kapatıız bazılarıylada arada bir görüşürüz birşeyler yaparız sonrada birbirimizi bir süre yine unuturuz.. bunlar beni tatmin etmiyor ..ben zamanla kendi ailemden biriymiş gibi yakın göreceğim biri veya birileri olsun istiyorum hayatımda hergün konuşalım dertleşelim sadece iyi zamanda değil kötü zamandada arayıp bugün başıma şunlar geldi diyebileceğim arkadaşım ..arkadaşım olarak adlandırdığım kişilere bunu yapamıyorum çünkü böyle gelmiş böyle gidiyor ..insanlar bir garip ..arkadaş arıyorum deyip arkadaş bulanlar bile kıymetini bilmiyor aranmadıkça aramıyor nebilim kendini kapatıyor olduğu gibi davranmıyor ya da davranamıyor bilemiyorum belki eksikliklerini yansıtmaktan çekiniyor hep güçlü görünmek istiyor yani biz olduğumuz gibi olamayacaksak birisiyle arkadaşlık yapmanın ne mantığı var anlamıyorum .aradığım şey doğallık sadece benim gibi düşünenler varmı acaba
Merhaba oxel.mesaj attim :)
 
kızlar iş bakıyorum interneti açtıkça yalnız bugün ve yarın bakmıcam ara verdim iş bakmaya kafam ilacın etkileşiminde biraz kıyak gibi :) kızlar grubu olalım okeyyyyyyyyy
 
nasıl bir iş arıyorsun... çok zor iş bulmak ama :KK43:
 
Herkesin oluyor işte insanlar dost olmaya kör olmuş vaziyette malesef ama güzel bişey varki bizim gibi insanlar var açık görüşlü saf iyi niyetli insan çok az artık herkes çok mükemmel görünme pesinde
 
X