- 5 Nisan 2019
- 199
- 123
- 25
-
- Konu Sahibi captainmarvel
- #1
Merhabalar. Biraz uzun yazacağım bana kızmayın lütfen. İçimi dökmek ve tecrübeli insanlardan fikirlerini almak istediğimden uzun konuşacağım. Bilindiği üzere 19 yaşındayım, mezunum. Üniversite sınavına hazırlanıyorum. Şu sıralar bıkmış durumdayım. Hedefim sayısalda ilk on bine veyahut yirmi bine girmek. Kasım ayında başıma gelen aldatılmayla tüm tempom ve umudum yerle bir oldu. Kendimi o kadar ay geçmesine rağmen kötü hissediyorum. Dershane ortamlarını sevmediğimden ötürü bu yıl gitmedim. Matematik ve fizik özel ders ve kendi çalışmamla bu yola başladım ve sürdürüyorum. Haliyle hep evdeyim. Ailem hariç pek insan yüzü göremiyorum. Aslında yakın dostlarımla da imkan buldukça görüşüyorum hatta daha bugün birinleydim ama nedendir bilinmez şu an acayip karamsar hissediyorum. Akrep burcuyum. Bana ihanet edeni stalklamayı daha yeni yeni bırakabildim. Gerçekten bu konuda takıntılı olduğumu düşünüyorum. Neden bu acıyı ve zaman kaybını kendime yaşatïyorum ki? O ve aldattığı kızdan uzaklaşmak için elim ne zaman stalka girişecek olsa youtube'ta maneviyatımı güçlendirecek videolar izlemeye veyahut psikolog kanallarına yöneliyorum. Hâlâ bitirebilmiş değilim.(kanal öneriniz varsa alırım.)
Kitap okumayı, çizgi roman okumayı, dizi ve film izlemeyi çok seven bir insandım. İki senedir ise hiçbir şeye mecalim kalmadı. Kendini geliştirmeye açık biriyken tembel bir insan oldum. Tekrardan kitap okumaya yöneldim ama eski huzuru bulamıyorum. Belgesel izlemekten keyif alırdım şimdi ise sınava az kalmış ve bu kadar eksik varken vicdanım rahat etmiyor. Ha diyorsunuz hep ders mi çalışıyorsun? Hayır, çalışıyorum ama çok değil. Dinlen, çay kahve iç derken muhabbet de oluyor aile ortamında. Bir de şu sıralar kahve bağımlısı olmaya başladım. Yapacak bir şey bulamadıkça kahve ve çaya yöneliyorum. Son sınıfta 75 kiloya çıktım hareketsizlikten. Şu an 62 kiloyum. Kilo vermem de durdu. 2 günde bir spor yapıyorum sadece maksimum 1 saat ayırıyorum. Aldatılma deseniz öz güvenimi çökertmiş durumda. Aslında eskiye göre bayağı iyiyim. Yeni yeni kıyafetler alıp değişiklik yapmak istiyorum ama şu an maddi durum uygun değil. Babam memur olsa da 3 kız kardeşiz ve bu sınav senesi adamı çok yordu. İstemeye de utanıyorum. Bu yaz çalışacağım büyük ihtimal. Harçlık olayım yok nasıl olsa evdeyim diye. Ara ara buluşmalar için para alıyorum. Anlayacağınız imajımdan da memnun değilim ama üniversitede çalışırım az kaldı diye içimi rahatlatıyorum. Kilo veririm belki hem.
Geçenlerde kütüphanede bir çocukla arkadaş olmuştuk. Arkamdan fen liseli diye kıza yapıştım demesiyle iletişimi kestim. Çıkar ilişkisi yani. Erkeklerden iyice soğudum. Şu an evdeyim ve çok keyifsizim.
Hedefim olur mu olmaz mı bilmiyorum gelecek kaygısı da çok fazla. İşsiz kalmaktan korkuyorum. Hedefim olmazsa istemediğim bir bölüme yerleşeceğim belki de babam bir daha müsade etmez. Hem ben de artık aynı rutini yaşamaktan yoruldum. Belki başka şehir iyi gelir ama içimde kalırsa tekrardan hazırlanacağım. Yaşım kaç olursa olsun ben bu hayatta bir şeyler başarmak istiyorum. Sizce bu kötü bir şey mi? Gönül ister bu sene başarayım ama psikolojik süreci nedense iyi yönetemediğimi düşünüyorum. Kendime çok kızıyorum, aciz biriyim adeta. Eskiden olsa sanaldan arkadaş edinip boş yapardım ama şu an tüm sosyal medya hesaplarım kapalı. Telefonu da kapattım. Telefon bana bu ihaneti hatırlatıyor. İyice kendi başıma kaldım yani. Siz olsanız ne yapardınız? Lütfen yaşanmışlıklarınızdan bana öğütler verin. Kendimi çok bunalmış hissediyorum. Hep aynı şeyler...
Kitap okumayı, çizgi roman okumayı, dizi ve film izlemeyi çok seven bir insandım. İki senedir ise hiçbir şeye mecalim kalmadı. Kendini geliştirmeye açık biriyken tembel bir insan oldum. Tekrardan kitap okumaya yöneldim ama eski huzuru bulamıyorum. Belgesel izlemekten keyif alırdım şimdi ise sınava az kalmış ve bu kadar eksik varken vicdanım rahat etmiyor. Ha diyorsunuz hep ders mi çalışıyorsun? Hayır, çalışıyorum ama çok değil. Dinlen, çay kahve iç derken muhabbet de oluyor aile ortamında. Bir de şu sıralar kahve bağımlısı olmaya başladım. Yapacak bir şey bulamadıkça kahve ve çaya yöneliyorum. Son sınıfta 75 kiloya çıktım hareketsizlikten. Şu an 62 kiloyum. Kilo vermem de durdu. 2 günde bir spor yapıyorum sadece maksimum 1 saat ayırıyorum. Aldatılma deseniz öz güvenimi çökertmiş durumda. Aslında eskiye göre bayağı iyiyim. Yeni yeni kıyafetler alıp değişiklik yapmak istiyorum ama şu an maddi durum uygun değil. Babam memur olsa da 3 kız kardeşiz ve bu sınav senesi adamı çok yordu. İstemeye de utanıyorum. Bu yaz çalışacağım büyük ihtimal. Harçlık olayım yok nasıl olsa evdeyim diye. Ara ara buluşmalar için para alıyorum. Anlayacağınız imajımdan da memnun değilim ama üniversitede çalışırım az kaldı diye içimi rahatlatıyorum. Kilo veririm belki hem.
Geçenlerde kütüphanede bir çocukla arkadaş olmuştuk. Arkamdan fen liseli diye kıza yapıştım demesiyle iletişimi kestim. Çıkar ilişkisi yani. Erkeklerden iyice soğudum. Şu an evdeyim ve çok keyifsizim.
Hedefim olur mu olmaz mı bilmiyorum gelecek kaygısı da çok fazla. İşsiz kalmaktan korkuyorum. Hedefim olmazsa istemediğim bir bölüme yerleşeceğim belki de babam bir daha müsade etmez. Hem ben de artık aynı rutini yaşamaktan yoruldum. Belki başka şehir iyi gelir ama içimde kalırsa tekrardan hazırlanacağım. Yaşım kaç olursa olsun ben bu hayatta bir şeyler başarmak istiyorum. Sizce bu kötü bir şey mi? Gönül ister bu sene başarayım ama psikolojik süreci nedense iyi yönetemediğimi düşünüyorum. Kendime çok kızıyorum, aciz biriyim adeta. Eskiden olsa sanaldan arkadaş edinip boş yapardım ama şu an tüm sosyal medya hesaplarım kapalı. Telefonu da kapattım. Telefon bana bu ihaneti hatırlatıyor. İyice kendi başıma kaldım yani. Siz olsanız ne yapardınız? Lütfen yaşanmışlıklarınızdan bana öğütler verin. Kendimi çok bunalmış hissediyorum. Hep aynı şeyler...