Her bebek sesini içime çekeceğim...

Hangi kelime anlatır bilmem Yokluğunun dayanılmaz acısını
Hangi gözyaşı işler, nakış nakış Yüreğinin bir köşesine hasretini
Kapılar kapanırken bir bir yüzüme Ümitlerim ateşe düşer
Yakar, kavurur da derinden Kim anlar beni, kim dinler
Karanlıklar sevinir Benim içimdeki cılız alev Bilmezler, günden güne tükenir
Rüyalarımda erişir kulağıma "Anne, anneciğim..." diye haykıran ses
yanırken ümitsiZce sabaha Tükenir o anne diyen nefes
Umutla girerek her kapıdan Omuzların düşmüş olarak çıkmak
Oyuncak bebeklerin Anlamsız misket gözlerinde Işık aramak.
Kaç kişi yaşar bu duyguları benim gibi
Kaç kişi hırçınlaşıp Duvarları yumruklar
Satılık vicdanlar bırakırken çöpe Cami avlusuna ya da sokağINA
Kahrolurum,isyan sınırında
Acırım,
Kıymet bilmez ellerde yitip giden o masuma.. ağlayamam
Korkarım, acırlar ya da küçümserler
Haykıramam, BEN ÇOCUK İSTİYORUM DİYE
Korkarım, efkarımı büyütürler
Hangi çığlık yeter Ona sahip olmaya
Hangi dua kabul olur Ümit en son nerede biter
Ardından gitsem, gittiği yere kadar Bedel versem bir uvzumu
Ömrümü ya da
O masum yüzünü bir kere görmek için..
Sonra eksik kalsam, ölsem ya da
"Bir ömre bedel" denilen duygu bu mu
Heyhat...Ne söylesem boş
O yumuk elleri tutup öpmeye Hasret kalacak bu dudaklarım,
Gözlerim yine, başka bebeklere Dalıp dalıp gidecek
Gıpta edeceğim annelere
Her bebek sesini içime çekeceğim,
Gözlerimi kapatıp
Allahım, Allahım sabır ver diye haykıracağım,
Sabır ver, BEN ANNE OLAMAYACAK MIYIM.....