Ben bir iki istisna hariç sonradan dostluk kurabilen bir insan değilim. Bizim apartmandada yaşıtım insanlar var, 2-3 senelik evli çiftler. Onları birkere çaya davet ettim ama hiç hoşlanmadım muhabbetlerinden...Konuşmaları, konuları anlamsız geldi bana..Çok uzağımdır onlara, zaten çalışıyorum. Onlarsa beni devamlı çağırırlar ama genellikle katılmam. İhtiyaç duymuyorum sanırım. Ablalarım ve kankam yetiyor bana...
Seni sevmeleri için, ya da onlarla samimi olmak için yapabileceğin birşey yok.
Benim için dostlukta güven, samimiyet önemlidir...Ama sadece vakit geçirmek için arkadaşlık kuracaksam düzgün bir insan olmasından başka bir özellik aramam...