Hemcins arkadaşlarınızda ne arar sınız?

Hanımlar merhaba,

Belki uzun bir eğitim sürecinde komşuculuğa fırsat bulamadığımdan, belki ailemde görmediğimden belki de ağırlıklı olarak erkeklerden oluşan bir ailede büyüdüğümden bir türlü bayan bayana sohbet konusu bulamıyorum. Bir de çok çekiştirmece oluyor ve ben ne yeni kişisel haberleri takip edip onlara bilgi taşıyan ne de taşıdıkları bu tip haberlere ilgi duyan biri değilim. Ama bu tür lafların faturası nasıl oluyor da bana çıkıyor ona da şaşıyorum. Arkadaşım olan pek çok insan yıllardır yalnız bırakmıyor, her defasında sıkıldığımızda, sevindiğimizde birbirimizi arayıp buluyoruz telde de olsa mesafe uzak olduğundan ve sanki az önce konuşmuşuz gibi nasılsın falan filan demeden çok rahatça sohbet edebiliyoruz. Gerçekten hayati konularda birbirimize güveniyoruz, fikir veriyoruz. Ama sürekli çevremde olan bayanlarla bir türlü tatmin edici bir ilişkim olmuyor. Güven de duymuyorum onlara. Hiç bir zararım dokunmuyor onlara ama en sevdikleri arkadaşları da ben değilim, güvenseler de... Neden böyle dersiniz? Bir bayan diğer bayan arkadaşında ne arar her gün yüz yüze geliyor ise ya da neden uzaklaşır dersiniz? Hangi özelliği taşımalı diyorsunuz arkadaş olabilmesi için hemcinslerinizin?

Ben bir iki istisna hariç sonradan dostluk kurabilen bir insan değilim. Bizim apartmandada yaşıtım insanlar var, 2-3 senelik evli çiftler. Onları birkere çaya davet ettim ama hiç hoşlanmadım muhabbetlerinden...Konuşmaları, konuları anlamsız geldi bana..Çok uzağımdır onlara, zaten çalışıyorum. Onlarsa beni devamlı çağırırlar ama genellikle katılmam. İhtiyaç duymuyorum sanırım. Ablalarım ve kankam yetiyor bana...

Seni sevmeleri için, ya da onlarla samimi olmak için yapabileceğin birşey yok.
Benim için dostlukta güven, samimiyet önemlidir...Ama sadece vakit geçirmek için arkadaşlık kuracaksam düzgün bir insan olmasından başka bir özellik aramam...

Elendra .!.:

Ben bir iki istisna hariç sonradan dostluk kurabilen bir insan değilim. Bizim apartmandada yaşıtım insanlar var, 2-3 senelik evli çiftler. Onları birkere çaya davet ettim ama hiç hoşlanmadım muhabbetlerinden...Konuşmaları, konuları anlamsız geldi bana..Çok uzağımdır onlara, zaten çalışıyorum. Onlarsa beni devamlı çağırırlar ama genellikle katılmam. İhtiyaç duymuyorum sanırım. Ablalarım ve kankam yetiyor bana...

Seni sevmeleri için, ya da onlarla samimi olmak için yapabileceğin birşey yok.
Benim için dostlukta güven, samimiyet önemlidir...Ama sadece vakit geçirmek için arkadaşlık kuracaksam düzgün bir insan olmasından başka bir özellik aramam...

Genişletmek için tıkla...

evet ben de çok aramıyorum ve muhabbetlerini çoğunlukla anlamsız buluyorum ama fırsat bulduğumda da onlarla görüşmek yerine burayı tercih ediyorum. Böylece de sanal sosyallik yaşıyorum. Şanslısın ki ablaların var, ben memleketimde de değilim. Bu yüzden dost olarak değil de arkadaş olarak daha az sıkılarak onlarla geçinmenin bir yolu var mı diye merak ediyorum.

Arkadaş olarak da çok derinlere inmeden, yüzeysel bir ilişki kurabilirsin aslında...
Arada sırada bişeyler hazırlayıp eve davet edebilirsin ya da yakınlarınızda alışveriş yapılacak yerler varsa birlikte çarşıya çıkmayı teklif edebilirsin... Grup olarak değilde kendine diğerlerinden daha yakın hissettiğin kişi ile görüşebilirsin.
Eğer seninle ilişki kuramıyorlarsa tüm iyi niyetine rağmen yapacak pek bişey de kalmıyor

yalan söylemesin dürüst olsun yeter

kristal70 .!.:

yalan söylemesin dürüst olsun yeter

Genişletmek için tıkla...

Bu senin olgunluğun kristal. Doğru söyleyenler faydalıdır ama sevilmezler.

Arkadaşlar Ben De Arkadaşlik Yaptiğim Kişiyi Gözlemlerim özellikle En Ufak Birşeyde Yalan Söylerse Teretdüte Düşerim Bir Iki şans Daha Veririm Baktim Yalana Devam Ederse Bir şekilde Bitiririm Ben Yalana Tahammül Edemiyorum

Aynı frekansta olmaya dikkat ediyorum ben.
Üniversitedeki arkadaşlarım dostum diyebileceğim insanlardı , hala da görüşürüz çok uzak şehirlerde olsak bile. Öyleki konuşmadan anlaşabilirdim hepsiyle bir göz hareketimizden ne yapmak istediğimizi ne düşünebileceğimizi çözerdik. Siyasi düşüncelerimiz uç noktalarda , hala öyle ama bir kez olsun bu konuda tartıştığımızı hatırlamıyorum ben.
Dostlarımın ortak noktası , hiçbiri kadın bencilliğinde ve kıskançlığında değil.
Birçok hemcinsim gibi yüzüme canım ciğerim diyerek , arkamı döndüşümde kişisel çıkarları için bana ......... demiyor.
Şu an evliyim , eşimin akrabalarıyla haftada bir veya olmadı 2 defa gel-git yapıyorum ama bu dost kazanmak için yetecek bir süre değil. Dost kazanmak demek bir hayatı paylaşmak demek , belli bir süreyi onunla geçirip onun nerde ne tepki verebileceğini görebilmek demektir.
Ben dostlarımı belirli bir süre hayatı paylaştığım ve böylelikle tanıyıp frekanslarımızın uyduğu insanlar oldukları için seçtim , onlar da beni..
Çoğu ile okulda aynı odayı aynı ranzayı aynı sırayı aynı tabağı paylaştık , çoğu ile aynı patronun eziyetlerine katlandık , çoğu ile aynı iş ortamında aynı sorunlara birlikte göğüs gerdik. Hep paylaştığımız bir hayat vardı.
Günlerde yada çay oturmalarında ne kadar tanıyabilirsiniz ki birini.
Zaten açıkçası bu tür ortamlar bana o kadar yapmacık geliyor ki..

Gerçekten dostum diyebileceğim kimse yok çevremde.
Elbette arkadaşlarım var ama daha yüzeysel ilişkilerimiz var.
Kıskanç, bencil ve ukala olmayan, fesatlık yapmayan, açık sözlü, güvenilir insanlarla arkadaşlık kurabilirim ancak.

dürüst güvenilir yalan söylemeyen olsun yeter

Öncelikle ortak yanlarımızın olması gerekli.Hoşlandığı çoğu şey bana uzaksa iletişim kuramam.Hayat felsefesinin bana yakın olması gerekiyor.Bir de kıskanç olmayacak,fesat fesat konuşmayacak...Ne yapsam ne atsam da şuna laf dokundursam demeyecek samimi olacak kısacası

dünya çıkar dünyası olmus malesef..insanların bir cogunda aşagılık kompleksi, kıskanclık, vs..vs.. yani bircogu dogal değil.. kimse kendi gibi davranamıyor..dolayısıylada gercek dostluklar kurulamıyor.. benim dost diyebileceğim insan dogal olsun gerçek olsun ama bir tane olsun yeter....