Merhabalar.Annemi kaybedeli 24 gün oluyor.Öncelikle bu durumun verdiği acı çoook büyük.Annem endometrium kanseriydi.Ciğerleri bittiğinden dolayı vefat etti.21 yaşındayım.17 ve 10 yaşında erkek kardeşlerim var.Annem 46 yaşındaydı.Biraz uzun yazacağım derdimi kimselere anlatamadığımdan.Lütfen sonuna kadar okuyun.Annem 2 yıldır hastaydı.Önce rahmi alındı.Işın tedavisi gördü.Geçen sene nisanda ışın tedavisi verdikten sonra doktoru kemoterapi versek mi vermesek mi diye düşünmüş.Daha sonra vermemeye karar verilmiş.3 ay sonra da kontrole gidildiğinde ciğerlerine,omuriliğine,kuyruk sokumuna (3 yere birden) sıçradı.Normalde 3-4 senede sıçrarmış ama anneminki bir sene içinde üç yere birden sıçradı.Sıçradıktan sonra izmitte(bizim oturduğumuz ilden farklı bir yer) kemoterapi gördü.Haziranda da vefat etti.Şimdi ben üniversiteye gittiğimden dolayı anneannem her zaman annemin yanında oluyordu.Normalde ben liseye giderken anneme ev işi konusunda elimden geldiğince yardımcı oluyordum.Üniversitede bölümüm bana baya ağır geldi(mimarlık),sadece proje çalışınca anca geçebiliyorum derslerimden çok zorlanıyorum.Bir de mimarlıkta sunum yapılıyor.Ben sunum yapamıyordum ,titreme problemim vardı.Herkesin karşısına çıkınca tüm vücudum titriyordu.Bu nedenden dolayı 3 defa projeden kaldım ve bir buçuk yılımı kaybettim.Bir de üniversiteyi ikinci senemde kazanmıştım.Sonra psikiyatra gittim ve verdiği ilaçları kullandım.Bir de hocalara gittik o da üç harflilerin musallat olduğunu söyledi ve bana muska yazdı.İlaçları da kullana kullana baya düzeldim ve bir yıldan beri problemim yok gibi.Geçen yaz anneme baya yardımcı oldum sene içinde pek olamadım,okulla ilgili çok sıkıntılarım vardı,projelerimi hem bilgisayarım olmadığından dolayı yapamıyordum,yapsam da titremekten anlatamıyordum.Yazın evin tüm işlerini çamaşır,bulaşık,ütü,yemek,evi dip köşe temizleme vs. sık sık yapıyordum annem yapamadığından dolayı.Anneme de tüm sevgimi yansıtmaya çalışıyordum.Bu senenin başında okullar açılınca,önceki yıllarımdan da baya kaybım olduğu için okula çok fazla odaklanmam gerekiyordu.Zaten çok geç çıkıyorduk ve dersler aşırı yoğun geçiyordu,eve gelince bazen sabahlara kadar proje çalıştığım oluyordu.Bu sene projelerden geçtim.Ama şimdi düşünüyorum da bu sene okula gitmem hiç doğru değildi.Kendimi derslere kaptırmaktan anneme yardımcı olamadım ev işi konusunda.Okuldan geldiğimde annemi sarılıp öpüyordum ya da giderken.Yemek yerken tatlı muhabbetler kurmaya çalışıyordun.Ama ev işi yapmıyordum işte derslerim çok ağır olduğundan ve önceki seneler baya sene kaybettiğimden.Şimdiden okulum bu kadar uzamışken birkaç kere daha kalırsam okuldan atılma durumunu falan düşünüyordum.Her projeden kalınca dönemin uzuyor.Annem kemoterapi alırken de almadan önce de ev almak istiyordu.Biz önceden ilçede babaannemlerle altlı üstlü oturuyorduk.(kendi evimiz)Birtakım sorunlar olduğundan ve merkezde bir okula yerleştiğimden ben liseye geçince şehir merkezine taşındık.(kira)Annem de kirada oturmak istemediğinden ilçedeki evi satıp ev almak istiyordu.Ama öyle lüks olsun diye değil,kira parası vermeyeyim,çocuklarım büyüdü,ilçedeki evimizi yaparken bir sürü emek verdik,masraf yaptık ama içinde oturamadık diye.Babam ise o evin demirine,çimentosuna tüm maaşını yatırmasına rağmen hakkını hiç istemiyordu.Annem de kardeşimi gönderdi konuşması için dedemlerin yanına.Kardeşim de konuşmaları ses kaydına almış ve dinlediğimizde 3 katlı evimizin amcamın borçları için ipotek olduğunu öğrendik.Amcam müteahhit ve 1-2 trilyon borcu var.Tüm tapular babamın üstüne olmasına rağmen(babamın dedesi öyle istemiş) kat mülkiyeti yapılıyor ve tüm evi amcamın borçlarına ipotek ettiriyorlar.Tüm bunlara rağmen amcamlar villalarda her ay 1-2 milyar kira vererek yaşıyorlar.Annem de kemoterapi alırken üzülmemesi gerektiği için anneannem ve dedemler kendi evlerinden çıkıp kendi evlerini anneme verdiler.Annem de çok mutlu oldu.Üstümüzde de teyzemler oturuyor.Teyzem de okul sürecinde bana çok kızıyordu ev işi yapmadığımdan dolayı.Final haftasını o kadar zor atlattım ki anlatamam teyzemin söylenmesinden.Proje teslim günü annem nefes alamadığından acile kaldırıldı.Ben de yine projeden kalmak istemediğimden önce teslimi yaptım,ertesi günü jüriye çıktım.Daha sonra annemin yanına gidebildim.Tabi çok vicdan azabı duyarak.Teyzem de telefonla arayarak annen mi önemli dersin mi,bırakıyorsun da geliyorsun,teslimini yapmıyorsun,annen ölüyor,ölüyor,kızların okuması o kadar da önemli değil,olmasa da olur diye bağırıp duruyordu.Annem yoğun bakımdan çıktıktan sonra yanında anneannemle birlikte 17 gün refakatçi olarak kaldım.O zaman okulum da bitmişti.Ve durumu çok ağırdı.Ciğerlerine tüpler bağlıydı,sonda takılıydı,oksijen maskeleriyle,bipapalarla nefes alıyordu.Bu 17 gün içinde sabahlara kadar uyumadığım oldu.Birbirimize sarıldık,koklaştık anne-kız.Birlikte uyuyalım mı diyip yanında uyumamı istedi,birlikte uyuduk.İsmim Ayşe.Ayşem,Ayşem beni bırakma diyordu.Canım annem,güzel annem,tatlı annem diye seviyordum.Hadi,hadi canım annem,güzel annem diye sev diyordu.O 17 gün içinde gösterebildiğim sevgiyi her zaman daha fazla yansıtabilseydim keşke.Ama yansıtamadım.Annemi seviyordum ama kişilik olarak soğuk olduğumdan sanırım,bir de annem fazla otoriterdi önceden,yeterince anne-kız ilişkisi kuramadık.Çok üzülüyorum,her gün ağlıyorum,yüreğim parçalanıyor,annemi toprağa vermek ne zormuş,yeterince ilgi gösteremediğim için çok vicdan azabı çekiyorum,her dakika aklımda,nasıl atlatacağım bilmiyorum,annemi gerçekten çok seviyordum ama yaterince yansıtamadım.Orda kaldığım zaman da annem,Ayşe beni 3 senedir yalnız bıraktı dedi.Yani üniversiteye başladığımdan beri.Dediğim gibi bölümümle alakalı fazla problemler yaşamıştım.Annemin bu cümlesi de hiç aklımdan çıkmıyor.Rüyalarımda bana sırtı dönük,benimle konuşmuyor,yüzünü göremiyorum.Çok vicdan azabı çekiyorum.Düşünüyorum ki,ben kötü biri değilim,soğuk,duygularını yeterice yansıtamayan,fazla okula kendini kaptırmış.Oysa önceden öyle miydim,en küçük kardeşimi birlikte büyütmüşüzdür annemle.Teyzem herkese evdeyken bakmadı hastahanedeyken baktı kızı diyor benim için.Anneannemler babam için "bi özel hastahaneye götürmedin." diyor.Babama bir sürü laf söylüyorlar.Annemizi kaybetmişken bir de her gelene babamı o kadar kötülüyorlar ki.Bazı noktalarda haklılar ama bi tarafımız yaralıyken diğer tarafımız da yaralanıyor.Babamın annesi ve babası ise annem hasta iken hiç yardımcı olmadılar,cenazesine geldiler.O yüzden annemin tarafı,babamın tarafını bu evin etrafında görmek istemiyor.Dışarıda görüşecekseniz görüşün diyorlar.Babaannemlerle birlikte 12 sene yaşadık şimdi onlarla konuşmalı mıyım konuşmamalı mıyım ne yapacağımı bilmiyorum.Anneme değer vermediler.Dedem iyiydi aslında.Ama bir gün bize geldiğinde çocukları benden soğutuyorsun falan diyince annem de ona bağıdı,ondan sonra hiç yardım etmedi.Ama annem bize de bağırıyordu bazen ilaçların etkisiyle.Onun dışında annem bana şunları anlatırdı.Annem benden önce düşük yapmış,yere düştüğünde babaannem onu kaldırmamış.Babaannemle halam annemi dövmüş ama yıllar öncesinde.Babaaannnem tavukların çıkardığı yumurtaları biz almayalım diye saklarmış.Benim de hatırladığım bazı şeyler var.Mesela babaannemin unu azalmıştı bana "anan unumuzu almış,bana söylemiyor da,öyle yapıyor"halbuki annem almamıştı.halamın da çok sinsi bakışları var bana karşı.Hocalara gittiğimizde onların bize büyü yaptığını falan söylüyorlar bir de.Ben şimdi babaannemle,dedemle,halamla,amcamla konuşmalı mıyım.İçimden konuşmak gelmmiyor ama büyüğüm falan diye olabilir belki.Annem hastalığında gelmediklerinden konuşmadı ama hakkını helal etti.Öte yandan babam,kardeşlerim ve ben anneannemin evinde kalıyoruz.Burası onların yani,bizim durumumuz ne olcak bilmiyorum.Bana sen kal diyorlar dedem falan,baban giderse.Ben babam nereye giderse onunla gitmek isterim normalde ama evlenmesinden endişeleniyorum ve uzayan okulumu da bir an önce bitirmem gerek.Bir de teyzemle aramız biraz soğuk anlattıklarımdan dolayı.Bana yardımcı olur musunuz anlattıklarım konusunda lütfeeennnnn.Keşke okulumu bir sene dondursaydım da her dakikamı annemin yanında geçirseydim diyorum bir de