- 9 Ağustos 2021
- 15.169
- 51.607
- Konu Sahibi KIR PAPATYASII
- #1
Merhaba hanımlar
Eşimin yeğeninin bir kutlama durumu var. Bunun için hediye alalım mı gerek var mı diye sordu. Bende eğer istiyorsan alabilirsin tabii ki ama hediyeyi ortak almışız gibi verme dedim. Bundan dolayı biraz atıştık. Nedenini aslında o da bende çok iyi biliyoruz. Düğünüm, nişanım doğum günüm geçti eşimin sadece anne ve babası düğünümde takı taktılar.
Ben gittiğimde hep elim dolu gitmeye çalıştım. Yanlış anlamayın alınan küçük hediyenin lafını yapmıyorum. İlk görmeye gittiğimde ev aldı evlerini görmeye gittiğimde tatile gittiğimde muhakkak bir şey alırım. Ama artık kendimi salak gibi hissediyorum. Belki adettir diye bir havlu koysa yapmaya devam ederdim. Şimdi eşim diyor ki çocukları karıştırmayalım. Çocuk dediği benden iki yaş küçük. Sürekli verici olmamı bekliyor. Kendin al ona da yok illahi bende almam gerek ki ailesine şirin gözükeyim. Ben istemeden kimseye bir şey alamam. Sorun aslında alınan küçük hediye değilde eşimin her koşulda ailesinin yaptığı şeylerde sonsuz toleransı bana gelince de beklenti içinde olması. Şimdi siz diyebilirsiniz sana hediye almak zorunda mı Papatya kesinlikle değil. Peki ben niye sürekli insanların gönlünü yapmak zorunda mıyım? Eşim sürekli eskide ola bitti sana şimdi nasıllar ona bak diyor. İyi de bende onlara aynı şekilde normalim. Geçmiş konuma bakabilirsiniz. Ben nasıl bir şey söylemeliyim?
Eşimin yeğeninin bir kutlama durumu var. Bunun için hediye alalım mı gerek var mı diye sordu. Bende eğer istiyorsan alabilirsin tabii ki ama hediyeyi ortak almışız gibi verme dedim. Bundan dolayı biraz atıştık. Nedenini aslında o da bende çok iyi biliyoruz. Düğünüm, nişanım doğum günüm geçti eşimin sadece anne ve babası düğünümde takı taktılar.
Ben gittiğimde hep elim dolu gitmeye çalıştım. Yanlış anlamayın alınan küçük hediyenin lafını yapmıyorum. İlk görmeye gittiğimde ev aldı evlerini görmeye gittiğimde tatile gittiğimde muhakkak bir şey alırım. Ama artık kendimi salak gibi hissediyorum. Belki adettir diye bir havlu koysa yapmaya devam ederdim. Şimdi eşim diyor ki çocukları karıştırmayalım. Çocuk dediği benden iki yaş küçük. Sürekli verici olmamı bekliyor. Kendin al ona da yok illahi bende almam gerek ki ailesine şirin gözükeyim. Ben istemeden kimseye bir şey alamam. Sorun aslında alınan küçük hediye değilde eşimin her koşulda ailesinin yaptığı şeylerde sonsuz toleransı bana gelince de beklenti içinde olması. Şimdi siz diyebilirsiniz sana hediye almak zorunda mı Papatya kesinlikle değil. Peki ben niye sürekli insanların gönlünü yapmak zorunda mıyım? Eşim sürekli eskide ola bitti sana şimdi nasıllar ona bak diyor. İyi de bende onlara aynı şekilde normalim. Geçmiş konuma bakabilirsiniz. Ben nasıl bir şey söylemeliyim?
