Kizlar, aylardir benim oturdum mahalede bir köpek görüyordum, bos bos geziyordu. Belki 3 veya 4 kere görmüstürûm. Beyaz ve kûçük, boynunda bir kolyesi vardi. Içimde diyordum bu kôpek kaybolmus herhalde. her gördügümde bundan artik emindim. Hayvanlari severim ama uzaktan. Hayatta dokunmam.O köpegi eve alsam olmaz, nereye koyarim? diye düsündüm kaç kez. Neyse simdi demin mutfagim penceresinden bakarken yine onu gördüm, halsiz bir sekilde dolaniyor ve yerleri kokluyordu. Içim sizlamaya basladi, yeter artik gidip almam lazim, balkona koyarim napayim dedim. Insanlar yaninda geçiyor, bakiyorlar ama kimse tinlamiyor. Sonra ordan geçen bir çift var egildiler kôpege ve saga sola bakmaya basladilar. Ben 8 inci katta oturuyorum. Ve ordan seslendim, o kôpek kayboldu galiba kolyesine bakarmisiniz diye, Tel numarasi varmis, aradi çocuk ve sahibine ulasti. Adres almis, ve sahibine evine gittiler, nasil sevindim anlatamam, gözlerim doldu. Allahim sükûrler olsun sana, bu insanlari karsina çikartin.