Hayattan Zevk Alamaz Hale Geldim.Acil Yardım

Merhaba ben Evrim,yaşımı söylemek istemesem de pekte büyük olduğumu söyleyemeyeceğim..Başlıkta da görmüş olduğunuz gibi hayattan zevk almamaya başladım..
Son zamanlarda daha da sıklaşan aile içi şiddete o kadar çok maruz kaldım ki..Üstüne maddi durumda çöküşte olmamız ve kardeşimin hastalıklarının tekrar tepki göstermesi (kalbindeki delik,akciğer ve skolyoz gibi) hepsi üst üste geldi..Bu sırada arkadaşlarımın bana destek olmasını isterken bir anda onların da beni terk etmiş olması canımı çok mu çok acıttı.Yanlış anlamayın ben kendimi bildim bileli aile içi şiddete alışık olduğumdan ona karşı pek üzüldüm değil.
Şuan ne arkadaşım ne dostum ne ailem var,derdimi anlatabileceğim,konuşabileceğim,omzunda ağlayabileceğim..Tek bir kişi bile yok.
Lütfen psikoloğa gidin demeyin.Ben de çok istiyorum ama aileme de bu konu hakkında danışmak dahi istemiyorum.Ailemsiz de gidemeyeceğimi biliyorum..Ne yapmam gerek,nasıl mutlu olmam gerek ? Bu yaşadıklarımın beni,geleceğimi etkilememesi için ne yapmam gerek ? Lütfen söyleyin..

Aile ici siddet derken? Acarmisin?
Ne raddede? Bazen cabalarsin, hayatini duzenlemek istersin. Ama aile o kdr tutucudurki herseyin önune tas kor.

Aile ici siddet sana mı annene mi? Gecmis olsun hastalıklardan dolayı hepsi sınav. Kac yaşındasın lisede misin? Ailene haber vermeden devlet hastanesinde psikologa gidebilirsin.

dikkatini cekecek baska seylere yonelmen gerek bence. yaşın itibariyle dikkatini çekecek cok sey vardir kesin. kitaplara dal, oku, kıyafet makyaj merakin varsa videolar izle, ben senin kadar gencken ailemin kavgalarini, evdeki kiyameti duymamak için müziğe verirdim kendimi ya da dışarı atardim..ruhunu sadece sen koruyabilirsin, ilerde benim gibi ruh hastaliklariyla ugrasmak istemiyorsan kulaklarini kapatmaya çalış sorunlarina ve ne ilgini cekiyorsa, imkanlarin ölçüsünde onun üzerine git..sevgiler

Kardeşin için çok geçmiş olsun. Öncelikle eğitim durumun ne bilmiyorum ama muhakkak oku. İyi bir mesleğin olduktan sonra hayat daha kolaylaşır. Bazen her şey üst üste gelir bu da insan sınırlarını çok zorlar. Bu zamanların geçeceğini, seni güzel günlerin beklediğini hayal et. Ailenle uğraşmamak için bol bol kitap oku, ücretsiz kurslara git kendini geliştir. Yeni arkadaşlıklar edinebileceğin tüm ortamlara gir.

Aile içi şiddet sıkıntılı bir durum yalnız alıştım diyip kestirip atamazsınız bu durumda olmanıza sebep olan şeylerden biri o.Ayrıca arkadaşlarınız için üzülmeyin gülerken hepsiyle gülersin de ağlarken yalnız ağlarsın hayatın kurallarından biri de bu...

notdefteri2_ .!.:

dikkatini cekecek baska seylere yonelmen gerek bence. yaşın itibariyle dikkatini çekecek cok sey vardir kesin. kitaplara dal, oku, kıyafet makyaj merakin varsa videolar izle, ben senin kadar gencken ailemin kavgalarini, evdeki kiyameti duymamak için müziğe verirdim kendimi ya da dışarı atardim..ruhunu sadece sen koruyabilirsin, ilerde benim gibi ruh hastaliklariyla ugrasmak istemiyorsan kulaklarini kapatmaya çalış sorunlarina ve ne ilgini cekiyorsa, imkanlarin ölçüsünde onun üzerine git..sevgiler

Genişletmek için tıkla...

+1

Canım her şeyin çözümü var. Bunu kendimde öğredim.
Psikolog olmasa da okul rehber öğretmenin sana yardımcı olabilir. O da olmazsa güvenilir bir arkadaşın, kimse olmasa bile kendin. En çok kendin. Kendine güven ve inan. Kendine yoğunlaş, derslerinle ilgilen maddi külfeti olmayan bir hobi bul. Geçer bu günler.

btlyur .!.:

Aile ici siddet sana mı annene mi? Gecmis olsun hastalıklardan dolayı hepsi sınav. Kac yaşındasın lisede misin? Ailene haber vermeden devlet hastanesinde psikologa gidebilirsin.

Genişletmek için tıkla...

Şiddet hem anneme hem bana oluyordu.Aileme haber vermeden devlet hastanesinde psikologa gitmeyi çok düşündüm ve araştırdım fakat,reşit birisi ile gelmem gerektiği yazıyordu.Eğer dediğinizde eminseniz en yakın zamanda gideceğim..

nasıl mutlu olacağını belki söyleyemem ama bildiğim tek şey kimle yaşamak istediğini ancak meslek sahibi olup kendi ayaklarının üstünde dururken seçebileceğin. okul hayatını önemse ve kendine bir kariyer yapmaya bak.