hayattan zevk alamama sendromu

Bende ayni hislerdeyim 27 yaşındayım ergenligi gectim sanirim :)

peki psikologa gittin mi?
ilk yazından anladığım kadarıyla evlenmemiş olmanın etkisi var bunda. 29 yaşındayım. ben de çevremdeki iyi örneklere özeniyorum ama hayattan zevk alamamak noktasında da değilim. dansa gidiyorum, spor yapıyorum, kitap okuyorum,film, müzik derken zaman geçip gidiyor zaten. takılmamaya çalış sen de
 

Ben bosandim 3 sene oldu ama sanirim bunun etkisi var gibi psikologa gittim o dönemde suanda gitmiyorum spora falan gidiyorum ama insanlara guvensizlik olustu sanirim yasadigimiz seylerden kaynakli bayan erkek farketmio guvensizlik olunca insan yalniz kalio yalniz kalinca da pek birseyden zevk almio malesef
 
Bende dansa gitmek istiyorum. Karakalem ve keman istiyorum. Bi de fotoğrafçılık. Şuanda gidecek cesaret bile bulamıyorum. Biran önce silkelenmem lazım
 

Bir zamanlar ben de uzak bir mesafede, mahrumiyet bolgesinde ailemden uzakta yasiyordum. Ayni senin gibi bazi gunler agzimdan tek kelime cikmadan, kimse ile bir kelime konusmadan gunu tamamliyordum.
İnsan psikolojisine hic yarari yok elbette ama yapacak bir sey yoktu, cevre yoktu. Olduramiyordum bir seyleri. En buyuk mutlulugun ailemin yanina gelebilmek oldugunu dusunuyordum. Bir takim olanaklar dogdu sartlari zorladim ve birkac sene derken Allah in kismet etmesiyle bunu basardim.
Ama sonra hala atlatamadigim ama bunun icin ugrastigim bir aci yasadim. Basta mutluluk gibi gorunen ama sonra aciya donusen bir seydi. Ruyamda da gormustum, bembeyaz köpükler icinden ufak ufak kendini belli eden bir kirmizilik. Yani guzel gorunen ama sonra can yakici bir seye donusen bir seydi. Neyse anlatamadim. Velhasil kalp agrim hala devam eder.

Sonuc olarak yazdiklarini okuyunca kendimi hatirladim.
Ve ben o mahrumiyet bolgesindeki ACISIZ huzursuzluğumun kıymetini bilememisim.

Umarim sen ordan en hayirli sekilde kurtulur ve mutlu olursun

Bu baslikta bulusan ayni dertten muzdarip tum hayatzedeler de huzura ve mutluluga kavusur insallah.
 
Bence bu çagımızın sorunu eskiden ne guzel topluca piknige gidilirmis herkes birbiriyle iletisim halindeymis benim hayatim normal seyrinde gidiyor ama hala ilkokul anilarim dun gibi o zamanlari cok ozluyorum. Bahceye ortu serer yemek yerdik. Kamelyamiz vardi orda otururduk. Bahcemizde cesit cesit meyveler. Kendi kendime cicek ekerdim bahceye domates biber fidesi dikerdim. Simdi bunlari yapacak hicbir imkan yok. Insanlar cogaliyor yalnizlik artiyor resmen.
 
depresyon galiba
çok klasik öneri olacak ama psikoloğa git bence
derinleşirse depresyonun çünkü altından kalkması daha zor olabilir..
 
ben de çok mutsuz ve somurtkan biri oldum hayattan zevk alamıyorum ne yapmalıyım ((
 
Potansiyelinizi boşa harcayarak heba ettiğiniz her günün size sıkıntı ve huzursuzluk olarak dönmesi son derece normal.

Düşünsenize, her sabah muazzam bi fiziksel ve zihinsel enerjiyle uyanıyosunuz; zihniniz bi şeyler öğrenmeye ve üretmeye aç, vücudunuzun gücü kuvveti yerinde, büyük bi potansiyel sahibisiniz.

Ve siz tüm o gençliği, gücü ve enerjiyi boşa harcıyorsunuz, güven sorunlarınızla, sosyal kaygılarınızla, bin bir emekle yapılmış ama içinde kimsenin oturmadığı günden güne çürüyen bi ev gibi öylece duruyorsunuz. Şu durumda nasıl mutlu olacaksınız ki?

Kendinizi tanıyın, güçlü ve zayıf yönlerinizin farkına varın ve bunları geliştirin.

Önce bedeninizi geliştirerek işe başlayın, yürüyüş yapın, fitness a yazılın, dansa başlayın ama hangisini seçerseniz seçin bunu bi rutine oturtun, düzenli yapın.

Rutin yapılan işler sosyalleşmek için de çok elverişlidir; her gün aynı yüzlere aşina ola ola zamanla bi iletişim geliştirirsiniz.

Hobi edinin, yeteneklerinizi geliştirin. Dil kursları, kitap kulüpleri, el sanatları kursları... Yapacak bi ton şey var. Önemli olan size uygun olanı seçip çabuk vazgeçmeden bi düzen oturtmak.

İnsan ilişkilerine gelince her gördüğünüz insana en iyi dost, hayatımın aşkı, sırlarımı anlatacağım güven abidesi olarak bakmayın. Bazı insanlar sadece takılmalıktır, ortak zevkler etrafında iyi vakit geçirmek içindir ve bu çoğu zaman gerçek bi dosttan daha önemli bi ihtiyaçtır.

İste öyle hanimlar hayattan ve kendinizden ümidinizi kesmeyin.

ne güzel dediniz.. yeni face aciyim dedim herkes mutlu aile tablosunu paylaşmış herkes çok mutlu görünüyor sözde, hesabı kapattım ondanda sıkıldım.. neyapsakki...

ben hayattan bağlantımı koparalı çok oldu

Yok işte ben o konuyla ilgili beyaz bayagi çektim
 
Bende de var bu ara. Somut bir sorunum da yok. Ama icimin sikintisi gecmiyor. Oyalanacak bir seyler bulmaya calisiyorum. Ya kitap okuyorum, ya mutfaga girip saatlerce yeni tarifler deniyorum. İş yerim cok kalabalik. Ben baska dunyadanmisim gibi izliyorum insanlari. Iletisim kurmak istemiyorum. (
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…