- 20 Ağustos 2014
- 3.262
- 8.865
-
- Konu Sahibi Nastasya flipovna
- #1
aslında konu uzun, nereden başlasam bilemiyorum.eşimle ikinci evliliğimiz ikimizinde.ilk evlendiğimizde şartlar eşyalı küçük bir eve uygundu orada yaşamaya başladık.iki yıl sonra hamile kaldım ve ev küçük olduğu için normal bir eve çıkmaya karar verdik.eşiminde benimde maaşımız var, kredi çekelim bir kaç eşya alıp taşınalım dedim.eşim kabul etmişti, anlaşmaya varmıştık yani.
sonra birgün geldi, babam kredi çekmemizi istemiyor, o her şeyi yapacakmış dedi.kp aradı o da aynı şeyleri söyledi, ben her şeyinizi eksiksiz yaparım kredi çekmeyin dedi.kaldığımız ev kombiliydi, eşimin ailesi bir ev tutmuşlar, ev sobalı, bebekle çok zor olur bizim için, tam emekleme zamanı filan dedim ama sonra kabul etmek zorunda kaldım.neyse toplandık bebek filan tuttukları evi hiç görmemiştim yeni doğum yaptığım için, eşimde çalışıyordu yoğun o da görmemiş, gittim bir baktım inanın abartmıyorum, salona eski bir halı atmışlar, mutfakta otuz yıllık filan bir buzdolabı başkada hiçbir şey yok.çok üzüldüm görünce çünkü engellemeseler biz kredi çekip ihtiyaçları alacaktık zaten, birlikte öderiz diye düşünmüştük.
eşimle biraz tartıştık neyse birkaç gün içinde öğrendim ki, evin altında bir uyuşturucu bağımlısı ve afedersiniz fahişelik yapan bir kadın oturuyormuş, bizim oturduğumuz ikinci kattada eskiden pavyonda çalışan bir kadın oturmuş ki kiracıları evin hep bu tip insanlarmış.kimseyi aşağılamıyorum yanlış anlaşılmasın ama nedense korktum ve utantım çünkü herkes bu eve giren kişiler için böyle düşünür gibi geldi bana.sonra iki ay eşimle kavga ettik durduk çıkmak istiyorum buradan dediğim için.
neyse sonunda çıkmaya ikna oldu ama sobalı ev ısrarından vazgeçmedi, bende oradan kurtulmak için ısrarcı olamadım, yakınlardaki bir köyden ev tuttuk.şimdide soba beni hayatımdan bezdirdi.yakıyorum tütüyor, evin suyu varsa iki gün elektriği olmuyor, elektrik varsa su yok, bacadan sürekli kömür tozları evin içine doluyor, sabah bir uyanıyorum bebeğimin yüzü hep kömür tozuyla dolmuş, sürekli siliyorum bebeğim ağlıyor gene baş edemiyorum.gece bebek üşüyor yakıyorum, sabaha kadar zehirlenme korkusuyla nöbet bekliyorum. temiz temiz giydiriyorum bebeği iki saat olmadan üstü kirleniyor falan falan.
anlayacağınız çok sıkıldım ve bıktım.kimseye derdimi anlatamıyorum, uzaktan basit gibi görünüyor ama inanın yaşamaktan usanmış durumdayım.şimdi bu konu yüzünden eşimle tartıştık, iki cümle kurdum, her zaman olduğu gibi annesinin evine küsüp gitti.o temiz temiz kombili evde uyuyor muhtemelen, ben yine nöbetteyim is kokusu içinde.
sonra birgün geldi, babam kredi çekmemizi istemiyor, o her şeyi yapacakmış dedi.kp aradı o da aynı şeyleri söyledi, ben her şeyinizi eksiksiz yaparım kredi çekmeyin dedi.kaldığımız ev kombiliydi, eşimin ailesi bir ev tutmuşlar, ev sobalı, bebekle çok zor olur bizim için, tam emekleme zamanı filan dedim ama sonra kabul etmek zorunda kaldım.neyse toplandık bebek filan tuttukları evi hiç görmemiştim yeni doğum yaptığım için, eşimde çalışıyordu yoğun o da görmemiş, gittim bir baktım inanın abartmıyorum, salona eski bir halı atmışlar, mutfakta otuz yıllık filan bir buzdolabı başkada hiçbir şey yok.çok üzüldüm görünce çünkü engellemeseler biz kredi çekip ihtiyaçları alacaktık zaten, birlikte öderiz diye düşünmüştük.
eşimle biraz tartıştık neyse birkaç gün içinde öğrendim ki, evin altında bir uyuşturucu bağımlısı ve afedersiniz fahişelik yapan bir kadın oturuyormuş, bizim oturduğumuz ikinci kattada eskiden pavyonda çalışan bir kadın oturmuş ki kiracıları evin hep bu tip insanlarmış.kimseyi aşağılamıyorum yanlış anlaşılmasın ama nedense korktum ve utantım çünkü herkes bu eve giren kişiler için böyle düşünür gibi geldi bana.sonra iki ay eşimle kavga ettik durduk çıkmak istiyorum buradan dediğim için.
neyse sonunda çıkmaya ikna oldu ama sobalı ev ısrarından vazgeçmedi, bende oradan kurtulmak için ısrarcı olamadım, yakınlardaki bir köyden ev tuttuk.şimdide soba beni hayatımdan bezdirdi.yakıyorum tütüyor, evin suyu varsa iki gün elektriği olmuyor, elektrik varsa su yok, bacadan sürekli kömür tozları evin içine doluyor, sabah bir uyanıyorum bebeğimin yüzü hep kömür tozuyla dolmuş, sürekli siliyorum bebeğim ağlıyor gene baş edemiyorum.gece bebek üşüyor yakıyorum, sabaha kadar zehirlenme korkusuyla nöbet bekliyorum. temiz temiz giydiriyorum bebeği iki saat olmadan üstü kirleniyor falan falan.
anlayacağınız çok sıkıldım ve bıktım.kimseye derdimi anlatamıyorum, uzaktan basit gibi görünüyor ama inanın yaşamaktan usanmış durumdayım.şimdi bu konu yüzünden eşimle tartıştık, iki cümle kurdum, her zaman olduğu gibi annesinin evine küsüp gitti.o temiz temiz kombili evde uyuyor muhtemelen, ben yine nöbetteyim is kokusu içinde.