Hayatta herşeyi kafaya takmaknın sonu

İşte tam bu demek istediğim.farkına varmak.boş şeylerle uğraşmamak.çok gğzel anlatmışşınız.allh şiga versin yenersiniz siz bunu o güce sahipsiniz.allah yardımcınız olsun.
Geçmiş olsun, sizi çok iyi anlıyorum.Ben de meme kanseri olduğumu öğrenmeden önce hayatımdaki olumsuzlukları daha çok dert ederdim.Hastalıkla yüzleşip ilk şoku atlattıktan sonra ise aklımı başıma toplayıp, aslında hayatımda var olan güzel şeyleri görmeye başladım.İnanın artık hastalığı dert etmiyorum, hatta kendimi hasta olarak bile görmüyorum.Yaşadığım her güne, hayatımda var olan her insana şükrediyorum.

İnternette karşılaşmışsınızdır belki ama ben yine de yazayım.Şöyle bir yazı vardı;" zenginlik poğaça yiyebilmektir, zenginlik merdivenleri desteksiz çıkabilmektir, zenginlik pencereden bakabilmektir, zenginlik bir hafta sonraya dair plan yapabilmek, geleceğe dair umudunuzun olması demektir.Zenginlik sağlıklı olarak yapabildiğimiz herşeydir" diye.

Demek istediğim birçoğumuz sahip olduklarımızla aslında ne kadar zengin olduğumuzun farkında olmadan yaşayıp gidiyoruz.Elimizdekilerle mutlu olmak yerine elimizde olmayanlarla mutsuz oluyoruz.
Maalesef ki bunu yaşamadan anlamak ise çok zor.Ben bu deneyimi dönüşü olmayan bir köprüden geçmeye benzetiyorum.
 
Malesef takıyor insan...
Ben takmak istemiyorum ama elimde değil..kafama bişey takıldımi gece uykularim kaçıyor
 
Ahh ahhh..
Valla ben de cok sey yazarim da kelimelere dokemiyorum..
Kendime yaptigim kotulugun farkinda olupta uygulayamayanlardanim ben..
Dua ediyorum sadece Allahim icimi ferahlatsin kotu dusuncelerden arindirsin saglik sihat guzel bir yasam nasip etsin diye..
 
şimdi şu saatte kim bilir kaç kişi evinden uzak hastanelerde can çekişiyor.yardım diye inliyor.kimseyi allah bu duruma düşürmesin.düşenede şifa versin.evimizde sucacıı yuvamızda huzurlu oturuyoruz.canımız sıkılıyo.yapcak birşey yok ondan sonra başlıyoz o neden öyle bu neden öyle.yan yattı çamura battı.bana teyze dedi.takcak şeymi yok.bakın size ne anlatacağım.bana komik geliyor artık.eşim bir senedir işsiz.evde oturmaya başladığı günde itibare bir köpek takıntısı başladı adamda sormayın.bşz müstakil evde pturuyoruz.hemen karşımızfa basket sahası var.oraya her akşam köpeğini alan geliyor.köpekler başlıyor kavga etmeye.bizimki çıldırıyor.hemen zabıtayı arıyor.kendi gifip müdahale ediyor.ya bırak diyorum.ne yapsın hayvanlar akşama kadar bağlı kalıyor.bırak oynasınlar diyorum bizimki sesten deli oluyor.en sonunda stresten siyatik oldu.değerm sizce.aynı evin içindeyiz ben sesleri hiç dıtmuyorum vallahi o ise gğrültüden duramıyor
 
Kimse sizi sizden çok sevemez.sağ gözün sol göze faydası yok.nasrettin hoca demişya bana damdan düşeni getirün diye.ben damdan düştğm.anların düşenin halinden
 
mutluluğun formülü... bende bazen takılmayacak şeyleri takıyorum ve o zaman dıyorum ki sacmalama touch böyle ufak şeyleri takıyorsun ya kendine zarar Allah daha buyugunu verir bu da dert mi derdi gör diye.. sonra korkuyorum takmamaya çalısıyorum tabi elimden geldiğince .. yani telkin ediyorum kendimi
 
Arkadaşlar bundan bir sene öncesine kadar kafama olur olmaz herşeyi takardım.neden o öyle neden bu böyle.akla hayale gelmeyecek ne varsa düşünürdüm.yaşadığım rahatsızlık dolayısıyla herşeyi bıraktım.burdaki konu başlıklarna bakkınca kendim aklıma geldim.Sağlıgınız yerindeyse hiçbirşeyi umursamayın.bırakın herşey olduğu gibi gitsin.yaşadığı ız dakikanın zevkini çıkartın.Biraz boş vermeyi öğrenin.Ayrıca herşeyi stres yapan insan sağlıgını kaybediyor.Ondan sonra stres yapsan nolur yspmasan nolur.sevgilim beni seviyormu.yok komşun yan baktı vs vs vs....hayat kısa.ben kendime yaptım siz yapmayın bence.eşinizle bile kavga etmeyin.birkaçgün onun her dediğini yapın bakın o bile nasıl değişiyor.aklımda çok yazacak şey var ama yazmaktan yoruldum.yazsamda sonu gelmez.allah kimseyi sağlığını kaybeddiripte çare aramak zorunda bırakmasın
haklısın bende çoğu şeyi kafama takıyorum mutsuzum. nasıl başardın
 
Sen mutluluğun formülü bulmuşsun arkadaşım. Gerçi bende buldum ama uygulamaya nasıl geçicez. Sağlığıma ilk düşman Sigarayı yeni bıraktım şimdi herşeye kafayı takan bu kafayı değiştirirsem benden iyisi yok . Şu her küçük büyük sorunda göğüsüme oturan öküzü kışkışlamam lazım :)

Çok geçmiş olsun umarım tez zamanda iyileşir sin tamamen. Teşekür ederim verdiğin fikir için. Gerçekten çok anlamlıydı
 
Önceden var.burda konum.ilk önce aşırı zayıfladım.böbreklerde kitle çıktı ameliyat oldum sonra beyin damarım tıkandı.bunlar yüzünden panik atak oldum.sonra reflü oldum.dört ay önce tam bir ay kalp krizi şeklinde rahatsızlığım oldu.herğün acile gittim.anjio bilr oldum.meğer reflüm azmış ve oapbime vuruyormıiuş.bu arada psikokojide sıfır oldu tabii.ama şimdi iyiyim.oanik atağı yendim.sadece şu damar tıkanıklığı var işte.ben onuda yenerim allah izün verirse.bunların hepsi daha önce herşeyi kafaya taknaktan oldu bence.
çok geçmiş olsun, Rabbim inşaallah hiçbir rahatsızlığınız olmamaış gibi sağlığınıza kavuştursun
 
Kimse sizi sizden çok sevemez.sağ gözün sol göze faydası yok.nasrettin hoca demişya bana damdan düşeni getirün diye.ben damdan düştğm.anların düşenin halinden

Başına gelince herkes kendisi gibi damdan düşeni arıyor gerçekten de. Yaşadıklarınız çok zor şeyler, Allah acil şifalar versin.Ama iyi tarafı ne biliyor musunuz, çaresinin olması.Hastalık ve tedavinizin riskleri tabi ki vardır.Ama gripten bile ölen insanlar oluyor. Yeter ki çaresiz hastalık gelmesin başımıza.

Mesela ben 21 günde bir kemoterapi için hastaneye gidiyorum. Oysa çok daha sık kemoterapi alıp sürekli hastanede kalan insanlar var.Yani evimde olduğum için şanslıyım. Nükslerim olmasına rağmen iyileşeceğime dair umutluyum da. Sonuçta hiçbirimiz ölümsüz de olmadığımıza göre aldığımız nefesin tadını çıkaralım.Hele yanında sevdiği insanlar ya da yakınları olanlar, tüm sorunları bir an için unutup huzuru koklayabilirler.
 
Haklisiniz.
Bir tanidigim en ufak seylerden sinirlenir, en ufak seyleri, bakislari bile kafasina takardi, acayip alingan ve hassas. Evde surekli bir sinir harbi filan... Ne oldu? Hasta oldu, kronik bir hastalik. Simdi stres yapmamasi, uzulmemesi gereken bir hastaligi var, cunku bunlar hastaligini nuksettiriyor. Hastalik da tam adamini buldu yani. 1 seneden fazla oldu gorusmuyorum, acaba kendi kendini hasta edip duruyor mudur, yoksa kendini dusunup her seyi kafasina takmiyor mudur bilmem.

Herkesin derdi tasasi olur. Illa ki bizi sikan, taktigimiz sorunlar olur. Buyuk sorunlar amenna, ama ufak tefek meseleleri takmamak lazim.
 
Aynen katılıyorum konu sahibine
Benimde başıma gelmeyen kalmadı
Artık akillandim ama ben benden gittii
Neyse bunada Hamdusenalar diyorum
Yinede bazen yapsamda aklımı başıma topluyorum değermi bu kadar stres yapmaya
Ama Benimki çoğu tecrübesizlikten oldu
örneğin bi misafir gelicek olsa kaçgun düşünüyorum güzel agirlayabilecekmiyim falan evlenmeden önce misafir ağırlamayi bilmiyordum.
Siz bazen nazik oluyorsunuz düşünceli olayım diyorsunuz karşıma iyi izlenim bırakayim memnun olsun filan
Ama bilmiyoruzki zaten karşında senin hakkında ne hükmü varsa onu düşünüyor
Yani kendimizi paralamaya gerek yok
Varsın biraz kusurlu olalım
Bilmiyorum bende ölümden döndüm
Hemde hicbisey im yokken
Zamanı geri alabilmek mümkün olsaydı diyorum ama bunun üstünde de durmuyorum
Bu işin formülü nu bulanlar yazsın buraya
 
aynen öyle herşeyin başı sağlık...ama insanoğlu işte bir şekilde üzüyoruz üzülüyoruz....
 
Annem...bir de şikayetleNip konu açmıştim.şimdi hasta. her şeye üzülür bir kere yüzü gelmemiştir. Göğsü ağrıyor ve sırtına vuruyor.sabaha kadar uyumuyor bir haftadır daha 45 yaşında. öyle büyük korkularım var ki demin ağlayarak kapattık telefonu.şimdi anlıyorum ki hersey boş.hele hiç birşey yapamamak.evet herseye üzülmemek gerek şimdi ne yapacağımı bilmiyorum üzüldügüm kızdığim hersey önemsizlesti
 
beni anlatmışsınız .verem oldum olucam.çenem çıktı stresten.romatizma oldum ama evhama endişeye devam.her haltı kafama takıyorum .
 
Arkadaşlar benim yaşadıklarım kendime gelmemi sağladı.konuyu açarken uzun uzun yazmadım.Benim sağlık sorunlarım çıkmaya başlayınca eşim iki kez acile götürdü.üçünçü sefer yaşadığım atak sırasında yemin etti götürmem diye.bıktım dedi.ara babanı onlar götürsün dedi.bemde aradım geldiler götürdüler.sonra tam iki ay haftada 3 ,4gün annemlere gittim.hastane işlerimi yaptım.tabi birde küçük çocuk var.neyse eşim bşr müddet sonra ya iyleş yada baban gilden gelme dedi.sağlamken asla ailemle görüştürmezdi.baktım dedimki bana benden başka kimseden fayda yok.artık hiçbirşey umurumda değil.kim demiş niye demiş.iki çocuğum için sağlıklı olmam lazım.tabii bu saatten sonra gelmez sağlık ama neyse.demek istediğim vara yoğa sıkılıp sağlığınızı kaybetmeyin.kendinizi sevin.annem hep derki el oğlu sağ sever.kendiniz için yaşayın
 
X