Geçmiş olsun, sizi çok iyi anlıyorum.Ben de meme kanseri olduğumu öğrenmeden önce hayatımdaki olumsuzlukları daha çok dert ederdim.Hastalıkla yüzleşip ilk şoku atlattıktan sonra ise aklımı başıma toplayıp, aslında hayatımda var olan güzel şeyleri görmeye başladım.İnanın artık hastalığı dert etmiyorum, hatta kendimi hasta olarak bile görmüyorum.Yaşadığım her güne, hayatımda var olan her insana şükrediyorum.
İnternette karşılaşmışsınızdır belki ama ben yine de yazayım.Şöyle bir yazı vardı;" zenginlik poğaça yiyebilmektir, zenginlik merdivenleri desteksiz çıkabilmektir, zenginlik pencereden bakabilmektir, zenginlik bir hafta sonraya dair plan yapabilmek, geleceğe dair umudunuzun olması demektir.Zenginlik sağlıklı olarak yapabildiğimiz herşeydir" diye.
Demek istediğim birçoğumuz sahip olduklarımızla aslında ne kadar zengin olduğumuzun farkında olmadan yaşayıp gidiyoruz.Elimizdekilerle mutlu olmak yerine elimizde olmayanlarla mutsuz oluyoruz.
Maalesef ki bunu yaşamadan anlamak ise çok zor.Ben bu deneyimi dönüşü olmayan bir köprüden geçmeye benzetiyorum.