Hayatın anlamını çözmek isteyenlere!...

Çok beğendiğim bir şair var...Mehmet Varol
Hayatın anlamını çözüyorum bu şiirlerle...inanılmaz güzel...
Birkaç tanesini sizinle paylaşmak istedim dostlarım...

Sevmeyi Beceremedik
O gün hayatı bir kez daha düşündüm
“Ne garip bir dünya” diye mırıldandım.

Kimi sevgi bulamıyor;
Kimi sevgiyi beğenmiyor.
Kimi evlenmek istiyor;
Kimi boşanmak

Çoğu terk ediliyor;
Neden terk edildiğinden habersiz.
Kimi karısını anlamıyor,
Kimi kocasıyla mutsuz.

Kimi geçmişte yaşıyor, kimi gelecekte...

Kendi kendimize yetmemiz için,
Artık hayat bize her şeyi veriyor

Kendi kendimize yetebilmeliydik
Yalnızlaşmalıydık ki bizi yutabilsinler.

Kimse kendi dünyasından dışarı çıkmamalıydı.
Başkasına ihtiyacımız yoktu;
Ne senin bana!
Ne benim sana!

Hepimiz yalnızlığı seçtik ki,
Bizi daha kolay yok edebilsinler diye.

Biz ne sevmeyi becerebildik.
Ne anlayabildik birbirimizi.
Sürüklenip durduk…

O an’ı hiçbir zaman yakalayamadık
Hep dışarıda kaldık
Başkalarından bekledik
Korkularımıza yenildik

Hayatımız boyunca yapamadığımız iyilikler
Bulamadığımız cevaplar
İfade edemediğimiz duygular...

Hep yanlış kapılar çaldık…
Yanlış umutlar besledik…
Yanlış kişileri sevdik…

Sevgiyi umarsızca tükettik…
Sorgulamadan, hoyratçasına.
Zamanın ruhunu yakaladık ama
Ruhumuzu kaybettiğimizin farkına varamadık.

Biz ne sevmeyi becerebildik.
Ne anlayabildik birbirimizi.
Sürüklenip durduk...

Mehmet Varol


Onulmaz Yaralar
Benden ayrıldığın o gün
Hayatı seçtiğini söylemiştin ya
Belki yıllar sonra bir gün
Bir yerde karşılaşırız demiştin…

Bir yanında hayat, bir yanında ben
“Biz kendimizi kandıramayız” derdin
“Önce hayatı yenmeliyiz”
Kim bilir belki bir gün
Belki bir gün arkadan gelir sevda

Sevda arkadan gelir mi bilmem ama
Ne kadar ötelesen de
Ne kadar kaçsan da
Hayat son hesaplaşmayı yapar mutlaka

Elden giden her şey bir burukluk
Onulmaz bir yara bırakır ardında
Ve biz sadece bakarız ardından
Sadece geçmişi düşünerek...

Mehmet Varol

Birbirimizin Şahidiyiz
Seni ilk gördüğümde,
O lüks sarayın içinde,
Bir peri kızı kadar güzel,
Zengin ve mağrur…

Demiştim ki:
“İşte başka dünyadan biri daha”

O an sen bana gülümsedin,
Sonra ben sana baktım,
Gözlerindeki hüznü gördüm.

Sonra nasıl oldu bilinmez…
Boşlukta, sisler içinde,
Kaybolmaktan korkmadan yürüyüverdik.

O eski sokağın köşesinde,
Bir fakir çocuk ağlayacak diye,
Elimden tutup beni çılgınca koşturan sen.

Şu koca dünyada,
Geçmişe dönüp de hüzünlenen,
Bir sen kaldın, bir ben.

Sonra sen bana baktın,
Elinle saçlarımı düzelttin,
Gözlerindeki hüznü gördüm.
Şu koca dünyada!
Sen benim şahidimdin, senin şahidin ben...

Mehmet Varol

"Elden giden her şey bir burukluk
Onulmaz bir yara bırakır ardında
Ve biz sadece bakarız ardından
Sadece geçmişi düşünerek..."

Sevdim bu dizeleri..
Paylasim icin tskler.