Merhaba KK,
3 yıldır beni yiyip bitiren bi konuyu sizlere açma gereği duydum, objektif yorumlarınız olacağı için daha sağlıklı düşünceler çıkacaktır burdan diye düşünüyorum. uzun olabilir ama lütfen bir yorum bile çok kıymetli benim için es geçmeyin.
ben 3 yıldır mesleğimi yapıyorum, bi kaç firma değiştirdim. hiç bi iş yerimde de mutlu olamadım. mesele ortama ayak uyduramamak vs değil. mesleğimi sevemiyorum. okurken de isteyerek okumadım. Dolayısıyla her gün işe gitmek 3 yıldır bana azap. derimi etimi çekiyorlar sanki.
yaşama enerjim bitti. akşam eve gidiyorum suratım beş karış eşime yansıtıyorum. günün 12 saati istemediğim bi işte bulunmakla geçiyor.
eşimle 9 aydır evliyiz. aynı mesleğe sahibiz. eşim işine aşık ve gerçekten çok başarılı birisi. şuan çok iyi bir firmada çok iyi bir konumda ve bi kaç seneye müdür olabilecek kapasitede. hep hayali olan bir durum yani. ayrıca ailesine aşırı ama aşırı bağlı birisi. (konu ile alakalı)
gel gelelim konuya. ben 3 senedir meslek değiştirmeyi düşünüyorum. ama bu saatten sonra okumak tekrar sınava girmek vs asla yapabileceğim bi şey değil. kısa yoldan nasıl başka bi mesleğe geçebilirim bulamıyorum. polisliği vs düşündüm eşim istemiyor.
bunun için yurtdışına çıkmayı çok istiyorum. hep hayalim. ben böyle masa başı insanı değilim. hamburger satim, garsonluk yapim böyle ayak işi beden yoran işler yani. bunu türkiye de yap diyebilirsiniz. ama türkiye de bu tarz mesleklere bakış açısı belli. küçümsediğimden değil ama ailem bile okudun ettin garsonluk yap diye mi o kadar masraf yaptık sana diyecek eminim.. yurtdışına gidersek çok detay vermeyiz ailelere ne iş yaptığımızı..
velhasıl kelam yurtdışından başka çıkar yol bulamıyorum kendime. eşim asla gitmek istemiyor ama 3 senedir benim burnumdan geldiği için onunda burnundan getiriyorum. en sonunda tamam dedi. dil okuluyla şansımızı denicez. evli olduğumuz için vize çıkma ihtimali çok düşük ama yine de imkansız değil. eşim herşeyi ve çok parlak bi geleceği ve çok bağlı olduğu ailesini geride bırakmayı göze aldı sırf ben belki mutlu olurum diye. ve şuan gayet iyi bi işteyken oraya gidip bisikletle yemek falan dağıtıcak zoruna gidiyor açıkçası. ama ingilizcesi var belki bi kaç sene sonunda kendi mesleğini yaparsın orda diyorum bende.
bunu eşimin ailesine açtık hemen hakkımı helal etmem demeler falan o ayrı bi tantana da boşverdim.
ayrıca çocuk meselesi var eşim 30 yaşında ben 26. yurtdışına gidersek ikimiz çalışmak zorundayız. çocuğu orda yaparsak nasıl bakıcaz tek maaşla. yapmazsak 5 sene kalır dönersek 35 yaş çok geç olcak diyor. kii bence geç değil.
sormak istediğim şu. yurtıdışına gitmeden burda yapabileceğim başka bir meslek dalı var mı ?
yurtdışı fikrine nasıl bakıyorsunuz değer mi?
