Tekrardan selam. Bir gün bu sitede sansasyon yaratacak bir konu açacağım hiç aklıma gelmezdi. Başkaları açardı ben de okurdum. Neyse. Yazdıklarınızın ve attığınız mesajların hepsini okudum. Herkese teşekkür ederim. Doğrucu Davut olmanın hiçbir faydası yokmuş bu da bana ders olsun. Diktir gitsin ne uğraşıyorsun ki? Ama yok bilsin, haksızlık olmasın. Gördük kime haksızlık oldu. Neyse ben size anlatayım bu yüksek adrenalinli maceramı. Dün yanıma çağırmıştım. İş yerime gelecekti. O gelmeden önce bir arkadaşıma her şeyi anlattım ve telefonu almam gerektiğini söyledim. Eğer ki burada alabilirsem tuvalete bırakacağımı, onun gidip almasını ve yok etmesini rica ettim. Sağolsun kabul etti. Sonra bu geldi geçtik oturduk biraz konuştu işte hiçbir şeyi beğenmiyorsun falan filan. Sonra çıktık. Arabada dedim telefonu ver de mobilya resimlerine bakayım. Verdi ama silemedim. Sonra arabayı bir yere çekti. Dedim yapmam lazım. Buna dedim ki şu bakkaldan bana sigara alır mısın, tamam dedi. Dedim telefonu arabaya bağla da müzik açıcam. Bağladı gitti bu süper zeka. Ben o gelene kadar her şeyi sildim telefonundan. Sonra geldi biraz konuştuk ben babana söyleyemem o adamı seviyorum anneye söylemekle aynı şey değil falan dedi. Fazla durmadı bıraktı gitti. Eve geldim. Ben ayrılmak istiyorum ama hala korku da var. Anneme dedim. Annem de söyleyelim dedi ama o da çok kötü durumda. Aradım bunu dedim ben ayrılmak istiyorum, nişanı atıcam sadece şu babama söyleyecek misin, söylemeyeceksen yemin eder misin? Bu ayak yaptı bilmem belki söylerim, ruh halime bağlı. Dedim ben şimdi söylüyorum ve ayrılıyorum. Dedi ki sen öyle bir şey yapamazsın o kadar cesaretin yok blöf yapıyosun. Görürsün dedim. Gittik babamın yanına ben ayrılmak istiyorum dedim. Ayrıl sen bilirsin dedi neden dedi sonra artık bilmiyorum Allah öyle söyletti ben tecavüze uğramıştım o da bunu biliyordu ve bana şantaj yapıyor dedim. Babam çok kötü oldu kim yaptı nasıl yaptı ağladı bayıldı falan. Hemen dedi gelsin eşyalarını alsın. Aradım bunu söyledim gel eşyanı al diye, bu yarın gelirim dedi. Babam kitlendi çok kötü oldu. Annem de amcalarımı çağırdı onlar da durumu öğrendi. Babam dedi götürün bu eşyaları hemen verin götürdüler verdiler. Anlatıldığı kadar kolay değil tabii ama olayım dram dedğil, trajedi. O yüzden böyle kolay anlatıyorum. Sonra bu bana mesaj attı işte kuyruk dikliğinin sonu budur, böyle indirilir diye. Dedim kuyruğumu sen indirmedin ben söyledim söyleyemem sandın ama yaptım. Sen beni kabul ettin ama ben seni etmedim. Fazla uzatmayayım anası mesaj attı sabah "eşyaların içinde tülbent ve oğlumun sana aldığı telefon yok gönder" ben de dayadım mesajı saydım bayağı göndermiyorum telefonu dedim. Sonra oğlu aradı işte telefonu gönder falan göndermeyecektim, babam da gönder uğraşma dedi. Yolladık. Şimdi işe gitmem yasak, göndermiyor babam. Sokağa da çıkarmıyor. Bana bir eziyeti yok ama kendi bayağı kötü durumda yemek falan yemiyor. Bundan sonra ne olacak bilmiyorum. Herkes bütün ailem öğrendi. Eve tıkıldım kaldım. Düzelecek mi bilmiyorum ne zaman düzelecek. Eve kapalı kalırsam kafayı yerim. Kafam rahat ama içimde boşluk var onun sevgisinin bıraktığı boşluk. Ne olursa olsun sevmiştim. Evet burada bir çok arkadaşım bekaretin sadece beni bağladığını söylemiş. Yerinizde olsam ben de aynılarını yazardım. Ama gerçek hayatta öyle değil işte. Benim hayatım bitti mi şimdi? Devam etse bile onsuz nasıl devam edecek? Ben ne olacağım bilmiyorum. Geçecek mi bu günler bilmiyorum. Kurtuldum diye de seviniyorum ama bir yerde hata yaptım düşüncesini kafamdan atamıyorum. Tecavüz demeseydim, bilerek yaptım deseydim neler olurdu bilmiyorum. Benim için dua edin lütfen. Kız kardeşlerime de ibret olsun doğrucu davut olmanın ben bir faydasını görmedim. Gördüğüm psikolojik şiddete, sevdiğim için boyun eğdim ve bu hale geldim. Ayrıldığımda hiç barışmasaydım belki şimdi bu durumda olmazdım. Yine ayrıldım sanki ne oldu daha kötü oldu. Siz siz olun seviyorum deyip güvenmeyin, değiştiririm bunu demeyin. Hiç kimseyi değiştiremezsiniz çünkü.