- 22 Ekim 2013
- 130
- 13
-
- Konu Sahibi goldenrose23
- #1
O kadar zor günler geçiriyorum ki.. Hiç tanımadığım insanlarla paylaşmak istiyorum. Ve hiç cesaretim yok dönüp yorumları okumaya. Psikolojik bir travma geçiriyorum ama bunu kimseye belli edemiyorum. Sürekli o günü düşünüyorum. Keşke diyorum keşke dönüp o güne kendimi bulsam uyarsam hayır desem yapma !... Güvenmek istedim ben sadece güvenmek istedim. Karşımdakini adam yerine koydum. İnanmak istedim. Bazen uzun zamanlar geçmesi gerekmez ya birine inanmak için bende çok uzun zaman olmamasına rağmen inanmak istedim işte. Hayatıma mal oldu.. Belki bundan sonraki elli yılım tabi o kadar ömrüm varsa. Ben ona kendimi bedenimi verdim. Bu kadar sene bekleyip sakladığım her şeyi. Şimdi o güne dönmeyi başarabilsem keşke. Önüme bakamıyorum, hayata geri dönemiyorum. O ne yaptı gitti işte.. Hem de canımı yakan bir sürü şey söyleyerek, yazarak gitti. Başka kızları bile benden daha değerli görerek gitti. Ne halde kalırım, ne yaparım, kendime zarar verir miyim düşünmeden gitti. Eski neşemi özledim ben, gülmeyi, küçük şeylerle mutlu olmayı. Şimdi boş durduğum her saniye bu olayı düşünüyorum. Kilo vermek için uğraşır ya insan ben hiç uğraşmadığım halde eriyorum.. Git gide kilo veriyorum ve bu onun umrunda bile değil. Bana köpek gibi davrandığı için sırf ona mecbur olduğumu hissettirdiğim için etmediği laf kalmadı. Sildim hayatımdan bu haldeyim ama aldığım en mantıklı karardı onu silmek. Sahip çıkmak isteseydi zaten çıkardı dedim. Bin türlü bahane uydurmazdı dedim. Yoksa onun peşinde sürüklenip gidecektim. Bir kez yaşadım hep yaşamalıyım diye düşünmüyorum ben. Bu bir hataydı benim için bir kez yaşanmış bir hata. Eğer ona kapılıp sürüklenseydim ne geri dönecek bir evim ne hayatım kalırdı hep bunu düşündüm. Bir erkek nasıl anlamaz kız ona saatlerce dil döküp istemiyorum dese bile.. Nasıl anlamaz... Fiziksel baskı yapmadım ben sana içim rahat zorla yapmadım diyerek nasıl kenara çekilir? Ya yaptığın şeyin adı psikolojik baskı be adam.. Yanımda olacağını söylemen, yoksa gideceğini, benim çok geri kafalı olduğumu söylemen... Tripler atman.. Bir insan nasıl yaptığı şeyin arkasında durmaz.. Nasıl öylece gider.. Bazen çıkıyorum balkona atsam mı kendimi diyorum öldürsem.. Sonra neyi çözecek diyorum?.. O insan yine yeni bir hayat vaatleriyle, güven vaatleriyle bir kızı daha kandırıp sevgili olmayacak mı sanki? Allahım dünyayı bu pisliklerden ne olur temizle ne olur.. Ben artık kimseye güvenip inanacağımı sanmıyorum. Karşıma biri çıksa bile bu yaşadıklarım hep sorun olacak. İstemeyecek beni onun için bir kez yada on kez yaşadığımın önemi olmayacak. Sonuçta diyecek yaşamışsın artık bakire değilsin, o iki damla kan onun gözünde beni namuslu ya da namussuz diye yaftalamaya yetecek. Belki bir çok kadının gözünde de böyle.. Benim ne hissettiğim, inanmak istemem, güvenmek istemem hiç kimse için önemli olmayacak.. Yada ciddi olup olmadığını nereden bileceğim? Belki karşıma biri çıksa bile günün birinde beni kullanmak isteyecek, bunu ona eninde sonunda anlatmam gerekecek ve evlenmem ben bununla ama yaşayayım her şeyi der giderse.. Korkuyorum.. çok korkuyorum... Ömür boyu yalnız yaşamaya mahkum ettim kendimi belkide.. Çeyizlerim sandıkta lekelenecek.. Mutlu insanların düğünlerine katılıp mutlu rolü yapmaya mecbur kalacağım. Gitti... Sanki içime doğmuş gibi ne kadar kötüydüm bu olayı yaşayacağım tarihlerde nasıl içim sıkkındı. Sanki kötü bir şey olacağı belliymiş gibi. Ya dedim hamile kalırsam? Kalmazsın dedi.. O gün eczaneye gidip ertesi gün hapı aldım. Neden biliyor musunuz? Ben o bebeği hak edecek kadar masum değilim. Olur da kalırsam dedim hak etmiyorum.. Üstelik o insan bana bile sahip çıkmazken, bebek umrunda bile olmaz.. Ben kendi yaptığım bir hata yüzünden masum bir canlıya kıyamam... Rabbim duy sesimi.. Lütfen duy, sığınacak senden başka kimsem yok. O zaman ben ne yaparım... ne yaparım...Öyle bir durumda tek çare gerçekten ölüm olur işte..