• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hayat bu kadar mı zor

Sevdaozverii

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
6 Ağustos 2018
22
9
36
34
Herkese merhabalar, ben artık bu rahatsizligimdan çok sıkıldım. 28 yasındayım Uzun süredir anksiyete rahatsızlığım var. Her şeyi kafama takıyorum inanılmaz şekilde. Benim için hayat duruyor, kalbim atıyor, vücudumu ateş basıyor kendimi sürekli tehdit ediliyormuşum gibi hissediyorum. Hayatım boyunca insanların, dostlarımın kazıkları yedim. İnsanların acımasızlıklarından da bıktım. Onların söylediği beni kıran sözleri karsisinda hep sustum haklı olduğum halde çünkü kavga etmeyi bile beceremeyen korkağın tekiyim. Sürekli insanların söylediği şeyleri düşünüyorum günlerimi haftalarımı aylarımı alıyor. Ben artık mutlu insanlara, umursamaz insanlara çok özeniyorum. Mutsuzluğun dibindeyim. Her terapiye gittiğimde umutlanıyorum ama yok arkadaşlar olmuyor kafamdaki o iğrenç takıntılari unutamiyorum. Kendime inanılmaz guvensizim. Ben nasıl güçlü bir kadın olacağım. Benim gibi böyle insanları çok takan yediği kazıklar uzerine psikolojisi bozulan insanlar var mı? Ne öneriyorsunuz? Allah aşkınıza bir çaresi olmalı bu berbat hislerin. Kendimi pire insanları dev gibi görüyorum herkes beni sevsin kimseyle kötü olmayım dusunceleri biktirdi beni artıkkkkkkk
 
Siz değersiz hissettiginiz için kendinizi degersiz hissedecek olayları çekersiniz,
Kimse sizin değerli hissetmemiz sağlamaz saglamak zorunda da değil. Kendi kendine değer verebilirsiniz.

Bu arada değersizlik hissi koskocaman bir illüzyon dur . Bilinçli bi çabayla tamamen bırakılabilir.
Aslında hepimiz çok değerliyiz bunun farkında değiliz.

Sevgiler
 
Herkese merhabalar, ben artık bu rahatsizligimdan çok sıkıldım. 28 yasındayım Uzun süredir anksiyete rahatsızlığım var. Her şeyi kafama takıyorum inanılmaz şekilde. Benim için hayat duruyor, kalbim atıyor, vücudumu ateş basıyor kendimi sürekli tehdit ediliyormuşum gibi hissediyorum. Hayatım boyunca insanların, dostlarımın kazıkları yedim. İnsanların acımasızlıklarından da bıktım. Onların söylediği beni kıran sözleri karsisinda hep sustum haklı olduğum halde çünkü kavga etmeyi bile beceremeyen korkağın tekiyim. Sürekli insanların söylediği şeyleri düşünüyorum günlerimi haftalarımı aylarımı alıyor. Ben artık mutlu insanlara, umursamaz insanlara çok özeniyorum. Mutsuzluğun dibindeyim. Her terapiye gittiğimde umutlanıyorum ama yok arkadaşlar olmuyor kafamdaki o iğrenç takıntılari unutamiyorum. Kendime inanılmaz guvensizim. Ben nasıl güçlü bir kadın olacağım. Benim gibi böyle insanları çok takan yediği kazıklar uzerine psikolojisi bozulan insanlar var mı? Ne öneriyorsunuz? Allah aşkınıza bir çaresi olmalı bu berbat hislerin. Kendimi pire insanları dev gibi görüyorum herkes beni sevsin kimseyle kötü olmayım dusunceleri biktirdi beni artıkkkkkkk

kuran okuyup namaz kılıp bolca dua edin.. en güzel terapi en doğru en güvenli ve en sağlam :super:
 
Butun bunlari biz cagiriyoruz canim.Korkularimiz,kaygilarimiz bizi yönetiyor. Hayat elbette kolay degil.Hep kolay olsaydi bir anlami olur muydu?Onemli olan sorunlar degil ,sorunlari kimin yonettigi.o mu seni sen mi onu yonetiyorsun?terapi almani tavsiye ediyorum.
 
Ben de neler yaşadım bi mizaç bozukluğu hastası olarak mesela kendi kendime bıçak çekmeler, etrafa bıçak çekmeler, kendi kendimi bi canavar olarak görmeler mi desem baştan aşağı anlatmak isterim ama şimdilik bu kadar yazabildim istersen özelden konuşalım bitanem..
 
Back