inşallah bu dediklerinizi unutmam.bunu şimdi için söylemedim
ilk evlendiğim yıl temizlik yaptım vs dediğiniz için söyledim
zaten iki küçük çocukla gece ders falan çalışılmaz
KPSS çok ciddi bir sınav
psikolojisi de önemli
hem kendini hazır hissetmen hem de tüm konularını bitirdiğine inanman lazım
öğretmen için ders sayısı çok fazla
eğitim ayrı ÖABT ayrı GY Gk ayrı
onlarca ders var
maalesef ara da verince evde bir iki bakayım kazanayım denilecek sınav değil
bu sene başlasanız çalışmaya yine moraliniz bozulacak iki küçük çocukla yeterince çalışmadığınız için daha da gerileceksiniz
bence bakın tamamen bence çocuklardan küçük 4 büyük 5 olduğunda tam gün devlet anaokuluna verin ikisini de
o sene kursa da gidin ve evi vs umursamayın, tek çıkış kapım deyin ve atanın
çocuklar ilkokula başladığında işiniz de olur düzeniniz de iyice oturur
Siz matematik bölümu mezunu musunuz gercekten,matematik ogretmenlerinin nasil dersten derse kostugunu saat basi herkesten aldigini biliyor musunuz? Okullarda da,disarda da en ragbet goren branş.Matematik bölümü mezunuyum. Dikkat eksikliği bu bölümde en önemli sorun
Hepiniz o kadar haklısıniz ki.
Ikilemdeyim.
Karar veremiyorum .
Bir arkadaş demişki.bahane bulduğunuz müddetçe olmaz diye aslında onlar bahane değil gerçekler. Ve çalışmamı zorlaştıran sebepler.
Acaba babam için mi yoksa kendim için mi çalışmak istiyorum. Onu bile bilmiyorum.
Kendi adıma üzülüyorum.
Ayağı yere basan net görüşlü olan insanlar gibi olmak isterdim bende.
Özel sektörde çalışmak ben ıstiyorum esim razı olmuyor. Bir arkadaş Özel sektöre laf attığımı sanmış asla öyle bir şey yok.
Asıl onlar en çok yorulan emek veren esim de.calisti o anlattı Bana bunları ve ataninca daha mutlu Olduğunu .
Bölümünüz neydi.Herkes atanmak zorunda degıl.Atansak guzel olur ama olmayınca olmuyor.Bence hep bahanelerınız var.Çalışmak muhtesem bısey.Halbuki ne çok istemiştim bir meslek sahibi olmayı.
Babamın benle gurur duymasını. Babamda en çok bana güvenmişti. Oku kızım kendi ayakların üzerinde dur. Güçlü ol hep demişti. Sağolsun hic bir şeyden beni mahrum etmeden okuttu.
Okulda bir çocukla tanıştım aşık olduk okulu bitirince evlendik.
Eşim atandı birlikte yeni şehre yeni hayata başladık. Ben de ders çalışmaya devam ettim hem yeni ev düzeni hem ders ilk yıl olmadı. Yeni evliyiz ya bizimle tanışmaya geldi komşular.uzaktan akrabalar yatıya geldiler.
Ne zaman program yapsam uyumadım. Gece calisacam dedim yorgunluktan uyuyakaldım.
Biraz fazla titiz olduğumdan günümün çoğu temizlikle geçiyordu.
Eşime sanırım çalışmayı düşünmüyorum ev kadını olmaya karar verdim dedim. O zamanlarda ev kadınlarının hayatları güzel görünmeye başlamıştı.
Eşlerini güler yüzle karşılıyor çocuklarıyla mutlu mesut yaşıyorlar. Bir arkadaşım vardı hem çalışıyor hem çocuklarıyla ilgileniyor hem eşiyle devamli tartışıyor psikolojik tedavi görüyordu.
Ister istemez biraz etkisinde kaldım çevre etkiliyor ve hayallerini değiştirmesine sebep sebep oluyormuş o zamanlar böyle düşünüyordum. Daha 21 yaşındaydım.
Kpss gözümde büyüdü geleceğime karşı kaygılı olmaya başladım hadi bende mutsuz olursam diye.
Esime dedim ben vazgeçtim ev kadını olucam çocuk istiyorum. 2 tane çocuğum oldu.
İkisi çok küçüktü. Babam bir gün dedi ki
En çok sana güvenmiştim.
O okur çalışır kimseye muhtaç olmaz demiştim. Artık 2 çocuktan sonra umudum kalmadı dedi.
Kalbim paramparça oldu.
Eskiden babamla ne hayaller kurardık. Onu alacaktım maasimla yemeğe cikaracaktim.
Yıllardır üzerinde güzel kıyafet görmemiştim hep bize harcamisti parasını.
Ona kendi paramla güzel kıyafetler alacaktım.
Annem yıllardır babama hep der kölen oldum ama koluma bir bilezik takmadın ona kendi paramla bilezik takacaktim.
Mutluluk elbette ki hep maddi şeylerden ibaret değil.
Ama içimizde kalan ukteler iste bunlar.
Sadece bunlar için meslek sahibi olunmaz bunun fa farkındayım.
Kafam o kadar karışık ki arkadaşlarım sizlerin bana yapacağınız yorumlar belki daha net dusunmemi sağlayabilir.
Şunu da belirtmem gerek. Evliyken Bir trafik kazası geçirdim o kazadan sonra dikkat eksikliği problemim başladı. Bu sorunu aşmak için çok Mücadele ettim ama aşamadim .
Bir ay önce kpss ye tekrar çalışmaya başladım. Yaparım 2 çocuk da olsa yapicam dedim. Çevreden etkilenmicem dedim.
yapamadım dikkat eksikligimden dolayi çok hata yapıyorum adim gibi ezberlediğim bilgileri bile soru çözerken yanlış anliyorum yanlış cevaplıyorum .
Çok ama çok moralim bozuk.
Benim gibi çok kişi var okuyup meslek edilememiş atanamamış biliyorum.
Sizler de benim gibi hissetiniz mi ?
Herkesten yorum bekliyorum iyi ya da kötü eleştiriye açığım.
Geçenlerde Beren Saat'in çok sevdiğim bir filmine denk geldim. Sağır, dilsiz aynı zamanda kör bir kız, üniversiteden mezun oldu filmin sonunda. Arkadaşlarına sahneden "sizin 20 yılda yaptığınızı ben 40 yılda yapabildim, ama yaptım" diyordu.Yaa nasıl güzel anlatmissiniz ağladım okurken sizin gibi yazıları okuyunca hevesleniyorum ben de yaparım diyorum.
1 ay önce ben de çalıştım derse kahve içtim
Kendime söyle telkin verdim bir yıl ya yıl sık dişini uykusuz kal stresli Ol
Çalış
Her şeyin de bırak düzenli Olmasın.
Sonra atan. Hayalini yasa dedim.
Bu bahane değil. Dikkat eksikliğim beni
mahvetti çok ağladım her hata yapisimda.
Gece 4 e kadar çalışıp uyuyordum. Sonra sonuç alamayinca soru çözemeyince bıraktım. Ama hala kafam karmakarışık.
Sürekli sorular var beynimi kemiren
Kendim için mi babam için. Mi
Mutlu mu olursun mutsuz mu
Eşek gibi çalıştım diyelim bu sözü kendime.soyluyorum kimse üstüne alınmasın. bir yıl hadi kazanamazsam bu dikkat eksikliği yüzünden olmazsa.
Bunların cevapları bile yok bende.
Beynim sarhoş gibi...
Kimse bana ev hanımı diyemez ne demekmis yaa her evli kadın evinin hanimidir bu ne güzel birşey. Neden sanki kötü kadınlikmis ev hanimligi gibi bahsetmiş..siz üzülmeyin ne güzel bi sekidke uretiyorsunuz takdir ettim e hiç belli olmaz bir bakarsınız atanirsiniz hayat bu ne zaman ne verecek belli olmuyor .selamlarHayatta en istediğim şeydi mesleğimi yapabilmek ( öğretmenim, atanamadım. Atanmaya pek umudum da yok açıkçası)
Bulunduğum şehirde özel okullarda is bulmak için tabiri caize arkanızda bir "adam" olmali. Benim yoktu.
BBn sizden farklı olarak çalışmayı ilk günden beri isterdim. Muhtaç olmamak icin vs değil. Çalışmak istiyorum sadece sebebi şu veya bu değil. Muhtac değilim çünkü. Param var kenarda sadece bana ait olan .
Burda mesela bazen bazı arkadaşlar "koca parasi yemek ,kocanın eline bakmak" gibi cümleler yazıyorlar. Aslında hiçbiri beni hedef almıyor. Ama cok cok kiriliyorim. O da elimde değil. Nedeni de yok. Kırıliyorum. O kadar.
Ben de sonradan kanavice isi öğrendim. Şimdi instagramdan sipariş alarak çeyizlik ürün satıyorum.
Az Da olsa kazanıyorum . Çok büyük paralar değil tabi. Ama hic yoktan iyidir.
En azindan almak istediğim bir bluzu kendim alıyorum.
Yine de çalışıyor musun sorusuna "hayir" demek kadar zor gelen hiçbirşey yoK benim icin.
Bi keresinde bir arkadaşım "ben ev hanımı değilim kimse bana ev hanimi diyemez"demisti yanımda. Paramparça dökülmüstüm oraya. Parçalarım halen daha oralardadır.
Ama napalim..hayat bu. neyi cok istersek onunla imtihan oluyoruz.
Diplomam nerde mesela şu an onu bile bilmiyorum... Yine de elimde az da olsa bir kazancım var. Şükür .
Allah bugunümüzü aratmasin
Helal olsun böyle şeyler okuyunca çok seviniyorum kadınlarımız kızlarımız güçlü başarılı olsun...kocaman sarıldım sizemerhaba,
belki bakış açınız için faydalı olur diye ben de kendimden örnek vereyim. 33 yaşındayım, yüksek lisans mezunuyum, alanım uluslararası ilişkilerdi. sonrasında 3.5 yıl kendi üniversitemde (vakıf) araştırma görevlisi olarak çalıştım, sonrasında özelde devam ettim proje uzmanı olarak. fakat yaptığım işi hiç sevmedim, 2-3 defa bırakma gibi deneyimlerim oldu, 2 yıl kendim isteyerek işe girmedim çünkü ne gelecek görüyordum ne motivasyonum vardı. sonrasında bir cesaretle, ben hayatımı nefret ettiğim şeylerle geçirmek istemiyorum diyerek, üniversite sınavına girdim. lise hayalim olan ingiliz dili ve edebiyatı bölümünü kendi şehrimde çok iyi bir okulda kazandım. liseden sonra hep Ingilizce eğitim gördüğümden sınavın dil kısmına hakimdim, fakat diğer kısmı bende yoktu. sadece 8 aya yakın lise müfredatı çalıştım , test çözdüm, ne dershaneye gittim ne bir şey. kpss'den hiçbir farkı yok. kimya fizik türkçe din ne ararsanız ve yeni sistemde. sonunda emeğimin karşılığını aldım ve çok tesadüftür ki aynı süreçte (hiç aklımda yoktu) bir çevirmenlik bürosunda işe başladım. hukuki çevirilerden başka alanlara dek bir sürü alanı tanıma fırsatım oluyor. önümdeki 3 sene de bu şekilde devam edeceğim, hem okul hem iş. sonrasında belki çevirmen belki Ingilizce öğretmeni olurum henüz kararımı vermedim. ama ne olursa olsun şu an hayal ettiğim şeyleri yapıyorum, çok başındayım. yeni bir alanda olduğum için önümdeki 3-4 yıl kendime yoğun emek vermem gerekecek, farkındayım. ama dün yakın bir arkadaşım da söyledi seni bu kadar mutlu görmek çok güzel diye.
size önerim, siz oturup bahaneler üretirseniz, risk almazsanız, hiçbir zaman birileri çıkıp önünüze size bir şey sunmayacak. ben risk aldım, cesaret ettim, çok da sancılı bir süreç oldu ama artık hayatımın geri kalanını istediğim gibi yaşamak benim elimde. ah vah diyerek, keşke deyip kendime acıyarak da devam edebilirdim.
lütfen siz de kurban rolüne girmeden bir karar alın. ben bunları yapmasam biliyordum ki 40 yaşında hala keşke deyip hayatımdan nefret ediyor olacaktım şimdi ise önümde bir sürü kapı açıldı, hem de daha başındayken.
lütfen burada yazılanları iyi düşünün.
Ev hanımı olmak insana dalmıyor,ben ev hanımıyım mesela bak dedim. Bi şey demedi.Kimse bana ev hanımı diyemez ne demekmis yaa her evli kadın evinin hanimidir bu ne güzel birşey. Neden sanki kötü kadınlikmis ev hanimligi gibi bahsetmiş..siz üzülmeyin ne güzel bi sekidke uretiyorsunuz takdir ettim e hiç belli olmaz bir bakarsınız atanirsiniz hayat bu ne zaman ne verecek belli olmuyor .selamlar
çok teşekkür ederim, desteğiniz gerçekten çok değerli :)))Helal olsun böyle şeyler okuyunca çok seviniyorum kadınlarımız kızlarımız güçlü başarılı olsun...kocaman sarıldım size
bu mesaj beni cok uzdu ama,Hayatta en istediğim şeydi mesleğimi yapabilmek ( öğretmenim, atanamadım. Atanmaya pek umudum da yok açıkçası)
Bulunduğum şehirde özel okullarda is bulmak için tabiri caize arkanızda bir "adam" olmali. Benim yoktu.
BBn sizden farklı olarak çalışmayı ilk günden beri isterdim. Muhtaç olmamak icin vs değil. Çalışmak istiyorum sadece sebebi şu veya bu değil. Muhtac değilim çünkü. Param var kenarda sadece bana ait olan .
Burda mesela bazen bazı arkadaşlar "koca parasi yemek ,kocanın eline bakmak" gibi cümleler yazıyorlar. Aslında hiçbiri beni hedef almıyor. Ama cok cok kiriliyorim. O da elimde değil. Nedeni de yok. Kırıliyorum. O kadar.
Ben de sonradan kanavice isi öğrendim. Şimdi instagramdan sipariş alarak çeyizlik ürün satıyorum.
Az Da olsa kazanıyorum . Çok büyük paralar değil tabi. Ama hic yoktan iyidir.
En azindan almak istediğim bir bluzu kendim alıyorum.
Yine de çalışıyor musun sorusuna "hayir" demek kadar zor gelen hiçbirşey yoK benim icin.
Bi keresinde bir arkadaşım "ben ev hanımı değilim kimse bana ev hanimi diyemez"demisti yanımda. Paramparça dökülmüstüm oraya. Parçalarım halen daha oralardadır.
Ama napalim..hayat bu. neyi cok istersek onunla imtihan oluyoruz.
Diplomam nerde mesela şu an onu bile bilmiyorum... Yine de elimde az da olsa bir kazancım var. Şükür .
Allah bugunümüzü aratmasin