- 10 Nisan 2014
- 465
- 428
- Konu Sahibi Didem semerci
- #1
daha önce de konu açtım,başlıklar ya da eksik bilgiler yüzünden baya eleştirildim.kadınlar aslında yanı başında aynı derdi anlatan birini üzüntüyle dinleyebilecekken burara anlatınca acaip şekilde can acıtabiliyor,bu da morali bozuk olan bizi epeyce üzüyor.masumken sizi üzenden bile suçlu hissediyorsunuz kendinizi...
bunları bilerek yazıyorum çünkü bu sefer gelecek yorumlardan çok kendim için yazıyorum.
eşimle sorunlarımız halihazırda vardı ama normalce yaşıyorduk. bir gün yine bir tartışma ve eşimin öfkesini kontrol edemeyip bana tokat atması,polise giderim deyince bana saldırmasıyla son buldu.
olayı anlatmayacağım o zaman başka yere gidiyor yorumlar.ben yüzümde tokadın izi,kalbimde acısı,boğazımda el izleri kalbimde üzüntünün şiddeti kardeşimi aradım.o aldı götürdü bizi.
ertesi günü evime dönüp eşimin eşyalarının hepsini valizlere koyup kapıyı içerden kitledim(balkondan çıkıp o anhatarı yanım aaldım) giremesin ve gitsin diye
ne mi oldu
o eve giremeyince bana ulaşmaya çalışmış ama telefonumu kapatmıştım,aileme falan ulaşmış.kendi öz annem onu eşiyle(benim babam değil)olduğu eve almış.inanamadım.senin kızına vuran adamı nasıl evine alabildin ki.
ablam benim yanımdaydı,sanki o bana annemmiş gibi kol kanat gerdi resmen.annem onun bana tokat atmasını çocuk oyunu gibi bişey(!) sanıyormuş.ele güne ne deriz olay çıkmasın diye aldım dedi.biz anlatmazsak kim ne bilecek dedim.hala kendince haklı olduğunu savundu.onun bana tokat atması çocuk oyunu,benim onu eşyalarla kapı önününe koymam affedilemez bir şeymiş.sırf bir anlığın bile olsa yaptığının bir cezası olsun diye yapmıştım,zaten ertesi günü açtım kapıyı o eve girdi.
2 hafta eve gelmedim.benden gerçek anlamda özür dilemesi için evde ilgilenmediği sorunlarla ilgilenmesini şart koştum.zaten ertesi günü duygusal mesajlar atmıştı ama sildim hızlıca okuyup.beni bunlarla artık kandıramayacağını söyledim.günlerce gel diye mesajlar attı.evdeki sıkıntıları da çözünce geldim.
bana kin beslemiş olabileceğini bekliyordum,valizlerle kapı önünde kaldığından...
2 hafta boyunca gerçekten pişman olmuş mu bilmiyorum.eve yiyecek içecek,bana ve çocuklara hediyeler almış,önceden de hesabıma para yollamıştı fazladan.
ama eve gelince bana söylediği ilk şey,noldu neden geldin paran mı bitti,yarın git istersen...
oysa bir iki özür ve güzel söz beklemiştim.günlerce yazdığı mesajlardan bahsettim.başkası mı yazdı dedim.cevap yok.
hemen boşanamıyorum,zaten gerek te yok.yakında askere gidecek.
beni düşündüren eşim hiç mi pişman olmadı.yıllar boyu ilk kez evden gittim ben,daha önce ne yaparsa yapsın gitmemiştim.bu sefer gittim ama değişen birşey yok gibi,üstelik sanki daha da kinlenmiş.bir yandan ya pişman olduysa diyorum.biz birbirimizi seviyorduk.severek evlendik.evlenmeden önceki yıllarda konuşmadığımız mesajlşmadığımız bir gün bile olmamıştır,kimse bunu birine zorla yaptıramaz heralde. sevginin önünde gurur mu var.yaptıklarına bakıyorum .çabalıyor ama dili başka söylüyor
şuan ne düşüneceğimi şaşırdım üzülüyorum sadece
bunları bilerek yazıyorum çünkü bu sefer gelecek yorumlardan çok kendim için yazıyorum.
eşimle sorunlarımız halihazırda vardı ama normalce yaşıyorduk. bir gün yine bir tartışma ve eşimin öfkesini kontrol edemeyip bana tokat atması,polise giderim deyince bana saldırmasıyla son buldu.
olayı anlatmayacağım o zaman başka yere gidiyor yorumlar.ben yüzümde tokadın izi,kalbimde acısı,boğazımda el izleri kalbimde üzüntünün şiddeti kardeşimi aradım.o aldı götürdü bizi.
ertesi günü evime dönüp eşimin eşyalarının hepsini valizlere koyup kapıyı içerden kitledim(balkondan çıkıp o anhatarı yanım aaldım) giremesin ve gitsin diye
ne mi oldu
o eve giremeyince bana ulaşmaya çalışmış ama telefonumu kapatmıştım,aileme falan ulaşmış.kendi öz annem onu eşiyle(benim babam değil)olduğu eve almış.inanamadım.senin kızına vuran adamı nasıl evine alabildin ki.
ablam benim yanımdaydı,sanki o bana annemmiş gibi kol kanat gerdi resmen.annem onun bana tokat atmasını çocuk oyunu gibi bişey(!) sanıyormuş.ele güne ne deriz olay çıkmasın diye aldım dedi.biz anlatmazsak kim ne bilecek dedim.hala kendince haklı olduğunu savundu.onun bana tokat atması çocuk oyunu,benim onu eşyalarla kapı önününe koymam affedilemez bir şeymiş.sırf bir anlığın bile olsa yaptığının bir cezası olsun diye yapmıştım,zaten ertesi günü açtım kapıyı o eve girdi.
2 hafta eve gelmedim.benden gerçek anlamda özür dilemesi için evde ilgilenmediği sorunlarla ilgilenmesini şart koştum.zaten ertesi günü duygusal mesajlar atmıştı ama sildim hızlıca okuyup.beni bunlarla artık kandıramayacağını söyledim.günlerce gel diye mesajlar attı.evdeki sıkıntıları da çözünce geldim.
bana kin beslemiş olabileceğini bekliyordum,valizlerle kapı önünde kaldığından...
2 hafta boyunca gerçekten pişman olmuş mu bilmiyorum.eve yiyecek içecek,bana ve çocuklara hediyeler almış,önceden de hesabıma para yollamıştı fazladan.
ama eve gelince bana söylediği ilk şey,noldu neden geldin paran mı bitti,yarın git istersen...
oysa bir iki özür ve güzel söz beklemiştim.günlerce yazdığı mesajlardan bahsettim.başkası mı yazdı dedim.cevap yok.
hemen boşanamıyorum,zaten gerek te yok.yakında askere gidecek.
beni düşündüren eşim hiç mi pişman olmadı.yıllar boyu ilk kez evden gittim ben,daha önce ne yaparsa yapsın gitmemiştim.bu sefer gittim ama değişen birşey yok gibi,üstelik sanki daha da kinlenmiş.bir yandan ya pişman olduysa diyorum.biz birbirimizi seviyorduk.severek evlendik.evlenmeden önceki yıllarda konuşmadığımız mesajlşmadığımız bir gün bile olmamıştır,kimse bunu birine zorla yaptıramaz heralde. sevginin önünde gurur mu var.yaptıklarına bakıyorum .çabalıyor ama dili başka söylüyor
şuan ne düşüneceğimi şaşırdım üzülüyorum sadece
