Fevri falan davranmamissin kaldı ki sana vurmuş yani bu çok açık eli çarpmış diye yumuşatmanın anlamı yok adam kendi bahanesininde kendi bulsun gelip kapında yatması gerekiyor bu kadın benim çocuğumu doğuracak olabilir hormonlarından dolayı dengesizlikte yapabilir ah canım benim şimdi nasıl üzgün olduğunu tahmin bile edemiyorum gün doğmadan neler doğar Allah sana hayırlı bir yol göstersinMerhabalar, ben 1 senedir evli, 5 aylık da hamileyim. Evde saçma sapan bir sebepten kavga çıktı, ben de sürekli eşimin gergin, sinirli olmasından bıktığım ve dolduğum için çok yükseldim ve hakaret etmeye başladım. "Senin derdin ne? Hastaysan tedavi ol. Durduk yere ortalığı ayağa kaldırıyorsun, ruh hastası mısın? " gibi cümleler sarfetmeye başladım. Sesim çok yükseldiği için geç saat olduğu için sus demek istercesine ağzımı kapatma girişimi olduğu için eli dudağıma çarptı. Tabii ben o anda idrak edemedim ve bana vurduğunu sanarak iyice yükselmeye başladım. "Ben hamileyim sen bana nasıl el kaldırırsın diye ona saldırdım, ve o anlık sinir boşalması ile biranda babamı arayarak beni almaya gelmesini söyledim. O da topla bütün eşyalarını git dedi. Binadan komşumuz ses geldiği için kardeşlerini aramış kardeşleri karşı apartmanda oturuyor, onlar geldiler bana abilerini savunur tarzında konuştular. Gitme, etme, evlilikte olur böyle şeyler, yanlışlıkla vurmuş bilerek yapmamış vs vs vs. Ama ben artık çok dolduğum için kararımda kesin davrandım. Annem babam ile birlikte eve döndüm. 2 gün oldu ne arıyor ne soruyor. Eğer hamile olmasaydım kararım %100 boşanmak olurdu. Ama kahroluyorum o bebeğin suçu ne diye. Çok ağrıma gidiyor yaptığı davranış. Sürekli bağırıp çağırması laf sokması hakaret etmesi, beni aşağılaması.. ben hamileyim el üstünde tutulup benim kaprislerim çekilmesi gerekirken bana bağırılıyor. Eğer benim bir yerde hatam olmuşsa lütfen bana bunu söyleyin , ama doğru yaptığımı düşünüyorsanız da lütfen söyleyin çünkü ben 2 gündür kendimde değilim. Zaman geçmiyor ağlıyor üzülüyorum. Kendime mi üzülüyorum, bebeğe mi onun beni aramamasına mı bilmiyorum. O kadar kötü hissediyorum ki.. çok mu zor ilişki içerisinde kalp kırmamaya çalışmak, bağırmamak, sevdiğinin yüzünü güldürmek için çaba sarfetmek. Eşim sözde beni sevdiğini söylüyor ama davranışlarında ben bunu hiç bir şekilde hissedemiyorum. Evlendikten sonra çok değişti. Ne iltifat eder oldu , ne beni kaybetmekten korkar oldu, ne bir çiçek bir hediye aldı. Evliliğin ilk aylarıdır alışma sürecidir derken sürpriz bir şekilde bebek olduğunu öğrendik. Madem böyle bir ilişkiniz vardı neden çocuk yaptınız diyecek olanlar çok haklı. Onu da şöyle açıklayayım benim kadın doğum doktorum bana bende polikistik over sendromu olduğunu, hormonlarımın bozuk olduğunu, çocuğumun olmasının çok kolay olmayacağını tedavi görmem gerekeceğini söylemişti. Ben de onun sözlerine güvenerek korunmadım. Fakat öğrendiğimde de çok mutlu oldum. 1 yıldır git gide kötüye giden kavgalar, benim yorgunluğum, tahammülsüzlüğüm, artık sabrımın kalmaması ve eşimle defalarca konuşsam da bir karşılık alamayışımdan dolayı yitirdiğim inancım, kendime olan güvenimi kaybetmem, kendimi çok yalnız hissetmem ve sevgisizlikten dolayı yavaş yavaş solmamdan ötürü bugün bu haldeyiz. Benim artık gücüm kalmadı.
Hayırdır Ferhans? Sizin en karşı olduğunuz şeyler bunlar değil mi? Kadınların özellikle de evli kadınların dertlerini küçümseyen, erkekleri savunan siz değil miydiniz, hidayete mi erdiniz? Konu sahibi kabul etmese de belli ki yaptığından pişman olmuş çünkü kocasının aramasını sormasını bekliyor. Niye bu noktaya gelsin olaylar?O senin hayat arkadaşın tabi ki kaprisini, nazını çekecek yeri geldiğinde.evet tek hamile o değil ama hamileliğin etkilerini herkes tek başına yaşıyor.herkesin yaşıyor olması neyi değiştiriyor ki.nazımı, kaprisimi kocam çekmeyecekse sokaktan adam çekir ilişki yaşa aynı şey.darlanacaksa darlanacak yani evlilik bu.iyi günde kötü günde.tuzu biberi zaten bunlar.
Senin derdin ne? Hastaysan tedavi ol. Durduk yere ortalığı ayağa kaldırıyorsun, ruh hastası mısın? " gibi cümleler sarfetmeye başladım. Sesim çok yükseldiği için geç saat olduğu için sus demek istercesine ağzımı kapatma girişimi olduğu için eli dudağıma çarptı.
Hah iste tam da bu ifadeler sizin biraz insani tetikleyen yapiniz oldugunu dusundurttu bana.. "Ben hamileyim sen bana nasıl el kaldırırsın diye ona saldırdım, ve o anlık sinir boşalması ile biranda babamı arayarak beni almaya gelmesini söyledim. O
. ben hamileyim el üstünde tutulup benim kaprislerim çekilmesi gerekirken bana bağırılıyor. Eğer benim bir yerde hatam olmuşsa lütfen bana bunu söyleyin
Çok Fevri davranmissiniz. Bence tepkiniz o anda değil. Tüm süreç boyunca birikenlerden olmuş. Hamileliğinizin verdiği duygusal boyut da bunun çabası. Eşinizi siz daha iyi tanırsınız. Şiddete meyilli davranışları yoksa ailenizi aramanıza kadar buyuttugunuzu düşünüyorum. Bu gibi sebeblerden boşanmak kolay gibi geliyor. Tabiki siz aramayın. Ama dediğim gibi aşırı fevri geldi bana .Merhabalar, ben 1 senedir evli, 5 aylık da hamileyim. Evde saçma sapan bir sebepten kavga çıktı, ben de sürekli eşimin gergin, sinirli olmasından bıktığım ve dolduğum için çok yükseldim ve hakaret etmeye başladım. "Senin derdin ne? Hastaysan tedavi ol. Durduk yere ortalığı ayağa kaldırıyorsun, ruh hastası mısın? " gibi cümleler sarfetmeye başladım. Sesim çok yükseldiği için geç saat olduğu için sus demek istercesine ağzımı kapatma girişimi olduğu için eli dudağıma çarptı. Tabii ben o anda idrak edemedim ve bana vurduğunu sanarak iyice yükselmeye başladım. "Ben hamileyim sen bana nasıl el kaldırırsın diye ona saldırdım, ve o anlık sinir boşalması ile biranda babamı arayarak beni almaya gelmesini söyledim. O da topla bütün eşyalarını git dedi. Binadan komşumuz ses geldiği için kardeşlerini aramış kardeşleri karşı apartmanda oturuyor, onlar geldiler bana abilerini savunur tarzında konuştular. Gitme, etme, evlilikte olur böyle şeyler, yanlışlıkla vurmuş bilerek yapmamış vs vs vs. Ama ben artık çok dolduğum için kararımda kesin davrandım. Annem babam ile birlikte eve döndüm. 2 gün oldu ne arıyor ne soruyor. Eğer hamile olmasaydım kararım %100 boşanmak olurdu. Ama kahroluyorum o bebeğin suçu ne diye. Çok ağrıma gidiyor yaptığı davranış. Sürekli bağırıp çağırması laf sokması hakaret etmesi, beni aşağılaması.. ben hamileyim el üstünde tutulup benim kaprislerim çekilmesi gerekirken bana bağırılıyor. Eğer benim bir yerde hatam olmuşsa lütfen bana bunu söyleyin , ama doğru yaptığımı düşünüyorsanız da lütfen söyleyin çünkü ben 2 gündür kendimde değilim. Zaman geçmiyor ağlıyor üzülüyorum. Kendime mi üzülüyorum, bebeğe mi onun beni aramamasına mı bilmiyorum. O kadar kötü hissediyorum ki.. çok mu zor ilişki içerisinde kalp kırmamaya çalışmak, bağırmamak, sevdiğinin yüzünü güldürmek için çaba sarfetmek. Eşim sözde beni sevdiğini söylüyor ama davranışlarında ben bunu hiç bir şekilde hissedemiyorum. Evlendikten sonra çok değişti. Ne iltifat eder oldu , ne beni kaybetmekten korkar oldu, ne bir çiçek bir hediye aldı. Evliliğin ilk aylarıdır alışma sürecidir derken sürpriz bir şekilde bebek olduğunu öğrendik. Madem böyle bir ilişkiniz vardı neden çocuk yaptınız diyecek olanlar çok haklı. Onu da şöyle açıklayayım benim kadın doğum doktorum bana bende polikistik over sendromu olduğunu, hormonlarımın bozuk olduğunu, çocuğumun olmasının çok kolay olmayacağını tedavi görmem gerekeceğini söylemişti. Ben de onun sözlerine güvenerek korunmadım. Fakat öğrendiğimde de çok mutlu oldum. 1 yıldır git gide kötüye giden kavgalar, benim yorgunluğum, tahammülsüzlüğüm, artık sabrımın kalmaması ve eşimle defalarca konuşsam da bir karşılık alamayışımdan dolayı yitirdiğim inancım, kendime olan güvenimi kaybetmem, kendimi çok yalnız hissetmem ve sevgisizlikten dolayı yavaş yavaş solmamdan ötürü bugün bu haldeyiz. Benim artık gücüm kalmadı.
Genel profil olarak da sıkıntılı birisine benziyor.bu kapıdan çıkarsan geri adıma atmam, biter gider falan filan.çok fazla.her kavgada biter gider, geri dönemezsin, ben de adım atmam falan.bu ilişkide seviliyor olma ihtimali nedir bir kadının?beni bu kadar kolay gözden çıkartacak seviyeye gelemez beni seven erkek.biz insan değil miyiz biz sinirlenmiyor muyuz? Gerçekten sevdiğim biriyle sadece konuyu tartışırım ben ayrılmak aklımdan bile geçmez.ki uzun süreli sevgililiklerimde bile ne karşımdaki bunları dedi bana ne de benim içimden bunları demek geçti.normal görmüyorum ben.sinirliyken aklından geçmeyecek şeyleri de söyleyecek değilsin? Vicadanlı merhametli, karısını seven adamın yapacağı hareketler mi bunlar şimdi? Bildiğin zorlalık, psikolojik şiddet.adam çocuğunun annesini aramıyor, sormuyor günledir.Konu sahibi ortada dayak olmadığını kendi beyan etti. Üstelik ben dahil yorum yapanların çoğu yaptıkları yorumun ortada şiddet olmaması durumunda geçerli olduğunu belirttiler. Genel olarak da konu sahibinin linç edildiğini düşünmüyorum. Zaten kendisi de yazmış. Hataları varsa bilmek istiyor.
Eli çarpar gibi vurmuş aslında.eli çarpmamış, vurmasını kendince yavaşlatmaya çalışmış.Fevri falan davranmamissin kaldı ki sana vurmuş yani bu çok açık eli çarpmış diye yumuşatmanın anlamı yok adam kendi bahanesininde kendi bulsun gelip kapında yatması gerekiyor bu kadın benim çocuğumu doğuracak olabilir hormonlarından dolayı dengesizlikte yapabilir ah canım benim şimdi nasıl üzgün olduğunu tahmin bile edemiyorum gün doğmadan neler doğar Allah sana hayırlı bir yol göstersin
Gelecektir merak etmeyin, tıpış tıpış gelecek adımını atacak. Bekleyin biraz, sakın siz hamle yapmayın.Kendim aramayı düşünmüyorum çünkü biliyorum tükürdüğümü yalamış olacağım. Bana çıkarken sen gittikten sonra adım atacağımı sanıyorsan yanılıyorsun. Sen laz inadıyla karşılaşmamışsın. Bu evden adımını attığın anda geri dönemezsin. Tarzında konuştu. Ama diğer hanfendinin de dediği gibi kendisi öküz olduğu için ne kadar geçerse geçsin asla adım almayacağını düşünüyorum. Ben ne yapacağım, ne kadar bekleyeceğim, boşanmalı mıyım? Bu sorular bu belirsizlik bu bekleyiş beni mahvediyor. Anne babamın evinde saatler geçmiyor.
Öncelikle benim kaprisimi çekmek "zorunda" demedim tabikide zorunda değil. Zorunda kelimesi ile gerekirken kelimesi arasında fark var. Şunu söylemek istiyorum, normalde benim özel durumumdan dolayı insanların bana karşı bir tık daha hassas davranması "gerekirken" ben böyle düşünüyorum, hamile bir insana karşı siz hassas olmaz mısınız?, veya bir yaşlıya karşı veya hastaya karşı, ben olurum hassas olunması gerektiğini de düşünüyorum. Durum böyle iken, sürekli zorlukl, stresle kavga ile baş etmesi gereken ben oluyorum diyorum. Yani ben durduk yere kavga çıkarmadım, durduk yere kavga çıkarılmasına anlam veremediğim için ve bu sürekli ortada hiç bir sorun yokken karşı karşıya kaldığım durum olduğu için artık sabrımın çok az kaldığının ben de farkındayım zaten. İlk zamanlarda ben de alttan alıp cevap vermeyip kendimi odaya kapatıp fevri davranmıyordum. Ama biranda dudağım acıyıp , elimde dudağımdan gelen kanı görünce gözüm döndü bana vurdu sandım. Çünkü gözüm o anda onda değildi elini susturmak için ağzıma kapatmaya çalışmış bir anda sert gelince dudağım kanadı ve ben bana şiddet uyguladı zannederek bir anda ağlamaya başlayıp babamı aradım. Sonradan onun ifade etmesi ile yanlışlıkla olduğunu öğreniyorum ama o an böyle zannetmem çok normal değil mi? Neden ben gidemiyorum güzel soru, çünkü param yoktu, istesem de vermeyecekti cevap bu kadar basit.Niye? İlk ve tek doğuran siz misiniz? Kusura bakmayın da kaprisinizi niye çekmek zorunda olsun, ayrıca bunun derecesi ne? Yani ev işine yardım etmiyordur, destek olmuyordur vs tamam da yerli yersiz habire darladınız mı adamı? Ben tam anlayamadım bağırmayın diye ağzınızı mı kapattı yoksa vurdu mu? Vurduysa geçmiş ola, ya barışır dayak yemeye devam edersiniz, her seferinde baba gel beni al dersiniz ya da boşanırsınız. Yok bağırmayın diye ağzınızı kapatmaya çalıştıysa bu bence şiddet sayılmaz ama yine de fiziksel temas, hoş değil.
Bağırmalarınızı karşı komşu duyuyor ve kardeşlerini arıyor. Bu kadar insan duyduysa yeri göğü inletmişsinizdir. Niye bu noktaya geldiniz, yazık değil mi kendinize? Babanızı arayınca ne geçti elinize? Barışmaya kalksanız adamın nasıl içi rahat edecek hamile kızını tekrar o eve götürünce? Ayrıca gitmek isteyince çıkıp gidemiyor musunuz babanız niye gelip alıyor sizi?
Nasil dudagin kanadi ya, oyle normal tutmayla dudak kanamaz bence. Neden paraniz yok ayrica ?Öncelikle benim kaprisimi çekmek "zorunda" demedim tabikide zorunda değil. Zorunda kelimesi ile gerekirken kelimesi arasında fark var. Şunu söylemek istiyorum, normalde benim özel durumumdan dolayı insanların bana karşı bir tık daha hassas davranması "gerekirken" ben böyle düşünüyorum, hamile bir insana karşı siz hassas olmaz mısınız?, veya bir yaşlıya karşı veya hastaya karşı, ben olurum hassas olunması gerektiğini de düşünüyorum. Durum böyle iken, sürekli zorlukl, stresle kavga ile baş etmesi gereken ben oluyorum diyorum. Yani ben durduk yere kavga çıkarmadım, durduk yere kavga çıkarılmasına anlam veremediğim için ve bu sürekli ortada hiç bir sorun yokken karşı karşıya kaldığım durum olduğu için artık sabrımın çok az kaldığının ben de farkındayım zaten. İlk zamanlarda ben de alttan alıp cevap vermeyip kendimi odaya kapatıp fevri davranmıyordum. Ama biranda dudağım acıyıp , elimde dudağımdan gelen kanı görünce gözüm döndü bana vurdu sandım. Çünkü gözüm o anda onda değildi elini susturmak için ağzıma kapatmaya çalışmış bir anda sert gelince dudağım kanadı ve ben bana şiddet uyguladı zannederek bir anda ağlamaya başlayıp babamı aradım. Sonradan onun ifade etmesi ile yanlışlıkla olduğunu öğreniyorum ama o an böyle zannetmem çok normal değil mi? Neden ben gidemiyorum güzel soru, çünkü param yoktu, istesem de vermeyecekti cevap bu kadar basit.
Yani ben çalışıyordum ancak 4. Aya kadar dayanabildim işten çıktım, ben işten çıktıktan 5 gün sonra tesadüfen o da kendi işyerinden çıktı, maaş için ayın1 ini beklememiz gerekti derken sıkıntıya girdik. Zaten kavga da bir nevi paradan çıktı. Eşimin ailesinin evine misafir gelecekti görümcemin hazırlık yapması gerekiyordu, ben de tatlıyı ben yapabilceğimi söyledim, sonra eve gelip eşime bana 200 tl verebilir misin böyle böyle yarın tatlı yapacağım sizinkilere dediğimde kıyameti kopardı. "Sen bana sordun mu? Ben onlara hesabını sorucam, şimdi mesaj atıyorum vs vs" bunların hepsini bağırarak kavga ederek söyledi. Ben de diyorum ki sorun ne neden böyle davranıyorsun, kız yorulmasın diye bir tatlı yapıcam alt tarafı ne var bunda tarzında konuştumNasil dudagin kanadi ya, oyle normal tutmayla dudak kanamaz bence. Neden paraniz yok ayrica ?
Allahım son zamanalarda okuduğum en güzel yorum bi eş in yapmasi gereken tek şey bu çok mu zor anlamiyorum yaİşte biz kadınlar böyleyiz hala kendinizi bana vurduğunu sandım diye avutuyor sunuz siz evli barklı koca insansınız gerizekalıda olmadığınıza göre vurmuş demekki! Daha beş aylık evlilikte neyin stresi acaba insan olsunlar ya işten gelmişsin çalışıyorsun iyi kötü bir maaşın var bir ev bark şu zamanda kurmuşsun çiçek gibi eşini içine koyabilmişsin neyin stresindesin acaba!!! İnsan gibi elini yüzünü yıka otur sofrana hanımınla sohbet et olmuşsa bir sıkıntı gündüzden paylaş mayını iç gül eğlen tv izle meyveni çekirdeğini ye yat zıbar . Sessiz sakin sabırlı kal bak bu çok önemli durum yazıdı foto bilgi felan paylaşma bedel ödetmezsen eğer daha çok tokat yersin
Rica ederim. Aynı modelden bende de vardı hatta daha kötü versiyonu ben anlıyorum sizi. İnsanı çıldırtıp sonra neden çıldırdın diyen tipler vardır aha onlar bunlar işte. Ben mesela sakin biriyimdir normalde. Ama adam beni en sonunda zıvanadan çıkarttı. Dayak yemekten yada bana ettiği tehditlerde söylediği şeyleri yapacağına korkup dursaydım bugün boşanmış biri olamazdım. Evet çocuklara üzülüyoruz ama psikolojisi bozuk kendi üzerinde kontrol sahibi olmayan bir baba ile sürekli annesini kavga ederken görmesinden ise sakin bir ortamda olması ana baba ayrı da olsa yeğdir. Ben senin yerinde olsam pişman olmazdım. Çıkarsan dönemezsin filan diyen adamlar varya çok gururlular ya hani boşandıktan sonra senden benden perişan oluyorlar. Bak buna emin ol. Ailesinin evinde sığıntı gibi odaya tıkmışlar bir küçük oda düşün yatak tv filan konmuş sen orada otur demişler sana. Hah işte benim ex böyle bir durumda. Bana pişman olursun yalvarırsın ama barışmam diyordu. Bende bana birşey olmaz merak etme sen demiştim kendisi yokluyor. Boşanmışız bir ay olmuş ama adam barışma hayalleri içinde. Yüz versem atlayıp gelir. Ama istemiyorum.Çok teşekkür ederim, birinin beni anladığını hissetmek iyi hissettirdi