seven insan sevdiğini üzmez ondan ben ilk eşimle evlendiğimizde tokata gelmeyi kabul ettiğimde eimi ayıracaktı üst kat eşimle benim olacaktı ama düğünümün gecesi evin ayrılmayacağını söyledi babası ve eşimde hiç ses çıkartmadı 11aydır mücadele veriyorum evi ayıralım diye uymuyorum ailenle kafa yapımız farklı kimse beni yanlış anlamasın insan ayırt etmiyorum ama anlayamıyorlar ben en başta demiştimki senin ailen mükemmel olabilir ama ben rahat büyümüş bi insanım diye dinlemedi beni işte şuanda eltim kaynanam 2katlı evde yatmaya üst kata çıkıyorsun hep aşağı katta oturuyoruz bi eşime sarılıp oturamıyorum babasından izin almadan dışarı çıkamıyoruz babası eğerki izin vermezse evde kalıyoruz yatmaya giderken bile izin alıyoruz sadece kaynanam herşeye karışıyor eltim sürekli benden önce evlendiği için fark olsun daha üstün tutulsun istiyor yaşadığım bunca probleme karşın hala eşim beni o hapishanede otutturuyor ben onun için mücadele veriyorum is iş bakalım beraber çalışıp geçinelim diye kursa git gerekirse bileziğimi bozdurayım yeterki çaba göster istiyorsan tokatta oturalım ama evimiz ayrı olsun diyorum ama umursamıyor evi ayıramam kendimede sana da güvenemiyorum bu konuda diyor çünkü kaç kere tartıştık ayrılınca daha kötü tartışırmışız ama anlamıyor tartışma sebebim bunların yüzünden anlamıyor beni diyorumki annemi özledim nisanda sen kal ben bi 10gün gidip geleyim eşim izin verdi kayınpederim vermedi diye kaldım burda göndermedi tokatta kimsem yok gidipte anlatayım anneme hiç anlatamıyorum üzülecek diye ama boğuluyorum evdekilerle sorun hergün bi sorun eve gitmek istemiyorum sen şunu aldın ben bunu aldım sen şu işi yaptın ben bu işi yaptım sen ölesin ben böylesin ben böyle büyümedim annem beni fesatlıkla kıskançlıkla büyütmedi ne yapsam yaranamıyorum sıkılıyorum diyorum bi çay bahçesine götür diyorum peşimize takılıyorlar takılmazlarsa lafını ediyorlar gitti diye izin almazsak zaten gidemiyoruz benim sadece çocuk derdim yok anlayışsız bi eş ve aileside var belkide hergün bi şeye üzülüp ağladığım için bebeğimde olmuyor dedimya bazen seviniyorum psikolaja götür diyorum dinlemiyor eve gidince hemen laf söz duymamak için yatıyorum adım uyku hastasına çıktı halbuki uyamak için değil söz duymamak için kaçıyorum ve o bunları bildiği halde evi ayırmak istemediğini söylüyor bana ne kadar ezildiğimi görmeden ne kadar üzüldüğümü bilerek evi ayırmıyor ve dedimki senden ayrılmamı önemsemiyormusun önemsemem gereken önümde çok şey var dedi ben hastalanırım dönüpte bakmaz bide laf söyler ağlarım vurur kapıyı gider beni severek aldı güya ama bu sevgi değil bence o sadece onu sevip ailesine tahammül edecek birini aldı mantık evlili yaptı çünkü onu sevmeyen kimse katlanmaz ailesine