benimde cok korkularim vardi rabbimin verdigini savunuodum herkes aldirmami söledi ama niye yapim bunu dedim hep aldirmak cinayetti esimle tartismalarim oldu o dedi aldir ben dedim aldirmam zor bi sürecti.. ama hamileligim boyunca hep ayni düsünce icerisindeydim yapabilcekmiyim rabbimin verdigine sahip cikabilcekmiyim ona yeterince özeni gösterebilcekmiyim sürekli düsündüm aslinda akisina birakmak gerekmis bi cok kisilerle konustum bilgi edindim... simdi pasam iki yasinda daha yürümüyo ama bi bakisi bi gülüsüne dünyayi yakarim hic aglamayan bi bebek gördünüzmü yemek vermesem yemek istemez su vermesem su istemez okadarmi sessiz.... hersey benim vicdanima kalmis bisi.. oglum iyiki var.. yani demem oki eger diosaniz rabbimin verdigi herseye boynum kildan ince bu tarz testleri yaptirmaya gerek bile yok.. hepimiz birer özürlü adayiyiz yarin ne olacagimizi kimse bilmio savundugum tek sey budur....