Halsiz, yalnız, mutsuz bir Madonna..

kurk mantolu madonna

Feinne meal ûsri yüsrâ...
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
22 Kasım 2014
3.148
3.140
31
Merhabalar herkese. Birkaç zamandır aynen başlıktaki gibi hissediyorum. Bu kadar dusmus hissettiğim başka bir zaman olmamıştı. Daha kötüsü kafami toplayamiyorum.

Daha önce de anlatmıştım, bir ders yüzünden bir senem uzadı diye. Yatay geçiş öğrencisiydim, ikinci sınıftan itibaren toplaya toplaya geldim son sınıfa. Son dönem alttan tek alamadigim bir ders vardı o da son dönemin zorunlu dersiyle çakisti, birini alabildim, diğeri kaldı yaz okulunda da açılmıyor. İkinci dönem o ders için okula gidicem. Yani mezun gözükmüyorum şuan o ders yuzunden. Ben de bu ara boş durmak istemedim, bir magazada kasiyer olarak ise girdim. Uç ay olacak. Bu esnada akşam işten çıkıp İngilizce kursuna gidiyorum baya tempolu programım. Hayatım ev-is-kurs arasında geçip gidiyor..

Herneyse geçen bir arkadaşım linkedinden araştırma yapsana dedi iş için. Diğer arkadaşların profillerine bakayım dedim, ulan herkes ise girmiş ya.. iş için teselli verdiğim kaygılı arkadaslar dahil çoğu kişi ise girmiş. Sevindim ama içimde bir burukluk olmadı değil... yazin bir işe girmek için cok uğraşmıştım yine bir çalışana ulaşıp durumu anlatmıştım, ama o dersten, mezuniyet durumumdan dolayı olumsuz baktılar. O işe de unideki üc senelik sıra arkadaşım, ben gibi yatay geçişle okula gelen arkadaşım girmiş, ve ben bunu linkedinden öğreniyorum neyse..

Yaptığım iş çok yorucu, çalışma saatleri uzun bifiil musterilerle uğraşmak neler neler. Can sıkıcı çok olay oluyor da sonra gulup geçiyoruz işte. Ama işte ufak tefek yaptığım hatalar çok canımı sıkıyor, birkaç kez büyük hatalar da yaptım yaptığım iş sadece kasaya bakmak değil. Her neyse kafaya takıyorum herşeyi ve hoşuma gitmiyor işte.

Ve de yalnızım. Çok yalnızım. Duygusal manada da boşlukta hissediyorum. Karşılıkli sevip sevilmedim. Ya ben çok sevdim, beni üzdüler ya da ben sevildim sevmek istedim sevemedim. Duygusal manada boşlukta kalmak beni korkutuyor açıkçası, çünkü mantıklı kararlar alamıyorum. Yine üzülüyorum, garip bir döngü. Gerçekten hayatımda sevdiğim, sevildigim işte o dediğim, doğru insan olduğuna inanmak istediğim biri olsun istiyorum. Hep sanki yalnız kalcakmis gibi hissediyorum. Anlattığım olayin özeti bu aslında. Her manada sanki geride kalmış, geç kalmış gibi hissediyorum. Ve daha yaş 23 iken bu hisler içindeyim...

Uzun oldu biraz ama iç döktüm esasında, değerli yorum ve önerilerinizi bekliyorum:)
 
Bunun bir süreç olduğunu bilmekle başlamalı işe. Son 1,5 senedir hayatımın en işsiz en boş ve şanssız dönemini yaşadım, yaşıyorum. Üstelik genç de değilim 40'a üç yaş kaldı sadece. Hepsi üst üste yani. Ama dediğim gibi bu bir dönem bir süreç elbette geçecek. Umutlu olmak bazen çok zor olsa da elden bırakmamak gerek.
 
Ben de sürekli sürekli hatırlatıyorum kendime daha önce de yorumlasmistik hatta bu konuda :) tam toparliyorum ardından birşey öğreniyorum zırt tekrar başladığım yere. En azından küçük de olsa bir gelişme gorsem umut etmeyi birakmicam da işte.. :) umutlu olmaya çalışıyorum da hiç bu kadar beceriksiz hissetmemistim kendimi :)
 
bence kıymetini bil. mesleğinle ilgili tamam budur dediğin bi işe giridğin zaman artık geri dönüşü olmayacak, o okula bi daha adım atamayacaksın.

ben mesela 4 senede uzatmadan bitirdim. 1,5 yıl sonra şimdiki işime girdim. keşke bi dersten uzatsaymışım o okulu. ne bileyim biraz daha okul havası aylaklık havası teneffüs etseymişim...

sevgi konusuna gelince. işte bunlar hep kısmet. şu an hayatımda beni hiç sevmese keşke dediğim biri var. sevgilim bile değil. yani bazen aramamak gerekiyor.

çok karışık yazdım ama daha 23 yaşındasın. biraz enerjik ol.
 
Malesef üniversite bittiğinde hopp diye iş olmuyor bu duyguları yaşaman normal çünkü bize sürekli üniversiteyi bitir işin hazır diye buyutulduk emeksiz yemek olmuyor malesef
Aynen öyle ki ben bitiremedim, bitirtmediler diyelim daha doğrusu. Ben de öyle düşünüyordum ama sınıftan baya bir iş bulan arkadaş gördüm, neyse Allah daha çok versin de :) isimin hemen hazır olmadığını da biliyorum ama butun cabalarim sonuçsuz kaldı ve bu beni cidden uzuyor..
 
bi de benim de iki cümleyi bi araya getiremeyen üniversite arkadaşlarım şu an mesleki olarak benden çok çok dah aiyi konumdalar. yani ne çok inançlı ne çok kaderci bi insanımdır aslında ama bakıyorum durumuma, demek ki buymul diyorum. cumartesi tam gün, onların aldığı maaşın yarısı vs.. demek ki benim hakettiğim de buymuş ya da beni mutlu edecek şey buymuş. sana kesinlikle azla yetin demiyorum. çabalasam belki ben de bi tık ileri gidebilirdim, erken yoruldum. ama bazı şeyler çabalamana rağmen olmadı ise isyan edip kendini kıyaslamaya başlama. senin hayatın sana özel.
 
Oyle düşünüyorum ben de bazen. Yani ne güzel işte yarım dönem de olsa gidicem okula daha nossun diyorum kendi kendime :) ama bir bakıyorum herkes işini gücünü herseyini oturtmuş diyorum ya sanki bir maratonda sonuncu yarismaciymisim gibi :) sürekli geçici bir dönem gecicek biticek diyorum ama bazen sinir oluyorum kendime nedense :)

Sevgi konusuna gelince o konuya da katılıyorum. Aramamak akışa bırakmak lazım, ama hep diğer insanları referans alıp yasiyoruz ana problem bu aslında. Bunu biliyorum ama bu yine boş hissettiğim gerçeğini değiştirmiyor bakalım zaman ne gösterecek:)
 
Cok doğru iste buna da nasip kısmet diyoruz ya işte :) bence sen de erken pes etme, o azim içimizde var aslında. Çok azimliyimdir benim en sevdiğim huyum bu belki de. Ama umut kalmayınca bir işe yaramıyor:) akışına birakalim bakalım zaman ne gösterecek merak içindeyim .
 


ortada bi maraton yok emin ol. yani 25te değil 23te işe başlayınca madalya vermiyolar. zaten emekli olmak için 150 yaşını bekleyeceksin. erkenden girmenin bi mantığı bile yok.
 
Seninle aynı duyguları paylaşıyoruz...
Ben mezun oldum ve bir sene iş bulamadım o kadar kaygı dolu oldum ki bir şeyler yapmam lazım ama olmuyor elinden bir şey gelmiyor...
Baktım herkes işe giriyor düzen kuruyorlar. Bütün arkadaşlarım önce iş buldu sonra evlenip yuva kurdular ya da kuracaklar o yoldalar ben hala arıyorum ve bu durum beni inanılmaz düşürdü.
İş olmayınca bir şeyler yapmam lazım dedim ve yüksek lisansa başladım belki iş bulmamda kolaylaşır diye inan hala bulunmuyor.
Şans mı kısmet mi bu bir dönem mi bilmiyorum ama kendini kötü hissetme biliyorum ki bu dönem geçici.
Hakkında hayırlısı olsun canım benim
 
Geçici tabi canım, iş bulanlarin senden benden çok bir artısı yok. Diyorum ya birkaç arkadaşı ben teselli edip umitlendiriyordum, şimdi onlar beni teselli ediyor Allah daha da hayırlı riziklar versin herkese. Yüksek ben de dusunuyorum bir okul tam bitsin de hele. Evlilik olaylarına gelince, bir arkadaşın düğünü var önümüzdeki ay, diğerlerinin de ciddi ilişkileri vs falan filan. Allah daha da mutlu etsin de. İnsan bir dönüp ulan bende ne var elde var sıfır diyor bakalim neler bekliyor bizi :)
 

Benimde öyle gerçekten herkes buldu iş bir de ben kendime bakıyorum olmayınca olmuyor demekki
Yazın bir düğün nişan konvoyundan geçtik vallahi allah daha çok mutlu etsin ama insan kendini kötü hissediyor hayata geç kalmış gibi sanki halbuki değil ama değişik bir psikoloji
Bizim de sıramız gelecek elbet
 
İnşallah hayırlısi ile bir gelsin o siramiz da :) bazen de böyle dusununce pişman oluyorum hani sukursuz gibi sagligimiz halimiz vs yerinde gibisinden. Değişik bir psikoloji:)
 
İnşallah hayırlısi ile bir gelsin o siramiz da :) bazen de böyle dusununce pişman oluyorum hani sukursuz gibi sagligimiz halimiz vs yerinde gibisinden. Değişik bir psikoloji:)

Bende aynı şekilde daha büyük sorunlar var diyorum ama işte bazen elimizde olmuyor
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…