- 23 Mart 2019
- 323
- 208
Ablalarım kardeşlerim biliyorum ki son pişmanlık fayda etmiyor, bana kızanlar olacak,haketmişsin diyenler olacak ama içimi dökmezsem sonum kötü olacak
Geçen sene eski konularımda boşanma aşamasında olduğumu söylemiştim ancak işler düşündüğüm gibi ilerlemedi. Ailemde ki (onlar haklı ama çok kırıcı oldular) baskılardan dolayı eşime tekrar döndüm ve davamı geri çektim yeni bir yere taşındık ikimizde işe girdik. 2 ay herşey çok güzeldi bütün kötü şeyleri bıraktı. Sonra bildiğiniz malum son yavaş yavaş eski haline dönmeye başladı.son 5 6 aydır kendimi hiç olmadığım kadar değersiz iğrenç hiç bir şey haketmeyen biri olarak hissediyorum aynaya bile bakmıyorum sürekli eski hayatımı özlüyorum annemi özlediğim için sürekli ağlıyorum ama göndermiyor gidersin bir daha gelmezsin diyor. 1 gün anlaşıyorsak diğer günler sürekli kavga kapıları yumruklama koltuklara tekme atma bıçağı fırlatıp masaya saplama VS bir ton olay yaşıyorum artık dayanacak gücüm kalmadı hissediyorum ama ailemede yüzüm yok anlatsam bir kanıtım yok
eşime göre herşey konuşup tartışılınca ilişki eski haline dönüyor mutluyuz sanıyor.. Ne yapacağımı bilemez oldum gerçekten çok yoruldum biraz karışık oldu özür dilerim ama kelimeleri bile toparlayamaz oldum
Kimseyle görüşmüyorum kendime asla bakmıyorum iyice kötü alışkanlıklara düşüyorum kendimi bırak kadın gibi hissetmeyi insan gibi bile hissedemiyorum sürekli kendime zarar verme düşüncesi ile boğuşuyorum bir yandan diyorum deymez hiç bir şey için ama kafamın içindekiler susmuyor işteee.. Uzun oldu özür dilerim içimi dökmek istedim. Düşüncelerinize o kadar ihtiyacım var ki anlatamam
Arkadaşlar güncelleme burdan mı yapılıyor
Geçen sene eski konularımda boşanma aşamasında olduğumu söylemiştim ancak işler düşündüğüm gibi ilerlemedi. Ailemde ki (onlar haklı ama çok kırıcı oldular) baskılardan dolayı eşime tekrar döndüm ve davamı geri çektim yeni bir yere taşındık ikimizde işe girdik. 2 ay herşey çok güzeldi bütün kötü şeyleri bıraktı. Sonra bildiğiniz malum son yavaş yavaş eski haline dönmeye başladı.son 5 6 aydır kendimi hiç olmadığım kadar değersiz iğrenç hiç bir şey haketmeyen biri olarak hissediyorum aynaya bile bakmıyorum sürekli eski hayatımı özlüyorum annemi özlediğim için sürekli ağlıyorum ama göndermiyor gidersin bir daha gelmezsin diyor. 1 gün anlaşıyorsak diğer günler sürekli kavga kapıları yumruklama koltuklara tekme atma bıçağı fırlatıp masaya saplama VS bir ton olay yaşıyorum artık dayanacak gücüm kalmadı hissediyorum ama ailemede yüzüm yok anlatsam bir kanıtım yok
eşime göre herşey konuşup tartışılınca ilişki eski haline dönüyor mutluyuz sanıyor.. Ne yapacağımı bilemez oldum gerçekten çok yoruldum biraz karışık oldu özür dilerim ama kelimeleri bile toparlayamaz oldum
Kimseyle görüşmüyorum kendime asla bakmıyorum iyice kötü alışkanlıklara düşüyorum kendimi bırak kadın gibi hissetmeyi insan gibi bile hissedemiyorum sürekli kendime zarar verme düşüncesi ile boğuşuyorum bir yandan diyorum deymez hiç bir şey için ama kafamın içindekiler susmuyor işteee.. Uzun oldu özür dilerim içimi dökmek istedim. Düşüncelerinize o kadar ihtiyacım var ki anlatamam
Arkadaşlar güncelleme burdan mı yapılıyor
Son düzenleme: