Saskinlikla okuyorum bazi seyleri.
Insanlar insanligini yitirmis ama farkinda degiller.
Ahmet Atakan ölmüs, düsüncesi, fikri ne olursa olsun, bir insan ölmüs.
Suriye de, Misir da cocuklar ölüyor, Ahmet Atakan sokakta ölüyor, her taraf kan gölü ama bir kesim hala ölü yaristirici modunda.
" hadi bakalim rabiacilar" sözünü okudugum anda soke oldum.
Ölüm ölümdür, insan ölümüne , renge, irka, dile, dine göre ayirt ederek üzülen zaten insan degildir kusura bakmasin!
Ölümün birine üzülürken digerine üzülmeyen insan, hic yormasin kendini, cünkü aslinda hicbir ölüme üzülmüyordur, sadece cikarlari dogrultusunda üzülüyor gibi yapiyodur.
Misir da, Suriye de ölen cocuklar daha cok icimi yakiyor evet, ama Misir li yada Suriye li olduklari icin degil COCUK olduklari icin.
Masum, sucsuz, güsüz ve korunmaya muhtac olduklari icin, COCUK olduklari icin.
Dünyanin neresinde olursa olsun, cocuklarin ölmesini istemem, üzülürüm, kalbimde bir sizi olur, cünkü ben bir anneyim! insanim.
Ahmet ATAKAN a da üzülürüm, cünkü oda bir annenin evladi.
Anne olmak zor, aci, hüzünlü!
Ayrica Mune nin su yorumunuda alkisliyorum, keske insanlar okuyupta az biraz düsünseler üzerine
Insanlar insanligini yitirmis ama farkinda degiller.
Ahmet Atakan ölmüs, düsüncesi, fikri ne olursa olsun, bir insan ölmüs.
Suriye de, Misir da cocuklar ölüyor, Ahmet Atakan sokakta ölüyor, her taraf kan gölü ama bir kesim hala ölü yaristirici modunda.
" hadi bakalim rabiacilar" sözünü okudugum anda soke oldum.
Ölüm ölümdür, insan ölümüne , renge, irka, dile, dine göre ayirt ederek üzülen zaten insan degildir kusura bakmasin!
Ölümün birine üzülürken digerine üzülmeyen insan, hic yormasin kendini, cünkü aslinda hicbir ölüme üzülmüyordur, sadece cikarlari dogrultusunda üzülüyor gibi yapiyodur.
Misir da, Suriye de ölen cocuklar daha cok icimi yakiyor evet, ama Misir li yada Suriye li olduklari icin degil COCUK olduklari icin.
Masum, sucsuz, güsüz ve korunmaya muhtac olduklari icin, COCUK olduklari icin.
Dünyanin neresinde olursa olsun, cocuklarin ölmesini istemem, üzülürüm, kalbimde bir sizi olur, cünkü ben bir anneyim! insanim.
Ahmet ATAKAN a da üzülürüm, cünkü oda bir annenin evladi.
Anne olmak zor, aci, hüzünlü!
Ayrica Mune nin su yorumunuda alkisliyorum, keske insanlar okuyupta az biraz düsünseler üzerine
Ahmet'e Allah'tan rahmet dilerim, Allah ailesine sabırlar versin( evlat acısı, Rabbim hiçkimseye yaşatmasın inşaallah
Sanırım hepiniz bir yandan şunu da düşünüyorsunuzdur, malesef fena halde taraf olma, bölünme yaşanıyor, farkında mısınız herkes birbirini Rabiacı, Ahmetçi, gezici, hükümetçi, sağcı, solcu, dinci vs sözlerle ayrıştırıyor, oysa Esma, Ahmet, Mai hepsi insan, insan oldukları için kıymetli olmaları, ayrım görmemeleri gerekmez mi?
Hani müslümandık biz, Allah bize ölümlere sevinin mi demiş ki insanlığımızı bir kenara bıraktığımız yetmiyor, dilimizden düşürmediğimiz Allah'ın ayetlerine de ters davranıyoruz, neler oluyor bize? Bir an olsun ben neler diyorum diye düşündünüz mü?
Biz ne kadar kaptırmışız kendimizi bölünmeye, meğer bunu bekliyormuşuz, meğer içimizde ne kadar kin birikmiş, yiyelim birbirimizi, dün selam verdiklerimizi bugün taşlayalım, kusalım içimizdeki nefreti, hatta ölümüne sevinelim, görmüyor musunuz hala?
Bölündük, insanlığımızı gömdük ve hala kendimizi toparlamak yerine körüklüyoruz, yetmiyor daha fazlasını istiyoruz.
Biz inançlıyız? Bir daha düşünelim inancın mı, nefsin sonucu mu yaptıklarımız?