- 10 Ağustos 2018
- 1.037
- 357
-
- Konu Sahibi Liona Esposito
- #161
Katılıyorum size ne olacak böyle bilmem.
Katılıyorum size ne olacak böyle bilmem.2,5 yaşında ve 1 yaşında 2 kızım var. Benim kardeşimle de aramda aynı yaş farkı. Ama annem bizi büyütürken anneanne, babaannene, hala vs çok yakınmış. Komşuluk da akrabalık gibiydi. Yani göz kulak olacak kişi boldu. Ayrıca sokaklarda büyüdük. Annelerimizin motor becerilerimiz için etkinlik yapmalarına gerek yoktu. Akşam eve zorla sokarlardı bizi. Ama şimdi hiç akrabamız yakınlarımızda değil. Çocuklar mecburen evde büyüyor. Parka falan da beraber gidiliyor, zaman kötü. Eee bilinçli ebeveynlik tv, tablet yokHaliyle işler yetişmiyor.
Bizimkinn bağıbahçesi yoktu, ayrıca çalışıyordu da. Sabah herkes okula-işe. Akşam 5te annem gelir yemek yapardı. Yer, içer oyun oynar veya tv izlerdik. Zaten saat 9.00-9.30da uyurduk. Bizim için gün biterdi. Annemle yaptığım pek bir şeyi hatırlamam, sürekli iş peşindeydi. Babamın saatler daha uygun olduğu için onunla yaptıklarımızı hatırlarım hep. Daha çok ilgili ve sabırlıydı normalde de.Ben şuna şaşırıyorum
Biz üç kardeşiz
Ben 4 yaşındayken küçük kardeşim doğmuş
Aramızda 2 şer yıl var
Annem üç çocukla evi çok güzel çevirir
Misafiri eksik olmazdı
Bağ bahçesi vardı
Kışın sobası vardı
Bulaşığı eliyle yıkardı
Çamaşırda şu antika makinalarda yıkar
Mis gibi çıkarırdı her işini
Birde el işleri yapardı
Kaneviçesinden örgüsüne
Hem sadece benim annem değil çoğu kadın böyleydi
Şimdi anlayamadığım
Bunca rahatlığa rağmen bizmi bazı konularda eksiğiz bu kadınları çok fazlaydı
Çocuklu ve yardım almayan ailelerin bu tip beklentileri olmamalı. Eşim aylardır görevde ve görev bitince de korona yüzünden eve gondermiyolar. Bi oğlum var bazen sadece akşam yemek yiyebiliyorum.o da oğlum uyuduktan sonra. Ev temizliği oda oda günlere yayarak yapıyorum. Çamaşır makinem çamaşırlarımı yirtmaya başladı servisi cagiricam ama evi toparlayamiyorum o yüzden sürekli erteliyorum. Tuvalete akşamdan Domestos döküyorum sabah sifona basınca tertemiz . Teşekkürler Domestos diyip çıkıyorumevin işine yetişemiyorum ben. bi tane 2 yaşında tazmanya canavarım pardon çocuğum var evde bunu belirteyim ama etrafa bakıyorum tek çocuklu olan ben değilim ama galiba bi tek benim evim bu kadar dağınık.
yapıyorum yapıyorum bi türlü dört dörtlük her oda banyo wc temiz olmuyor. gün içinde bi yeri temizliyosam geri kalan yerler mahvolmuş şekilde kalıyor.
detaylı temizlik zaten hak getire. günlük işlere zor yetişiyorum. mutfağa detaylı girsem evin geri kalan her yeri kalıyor. ya hepsini yapıcam ama detaya girmeden özenmeden kabaca yapıcam ya da birini seçip detaylı temizliycem ötekiler kalacak. ben bi yeri temizlerken eş zamanlı başka bi yeri dağıtan kirleten oğlumu hiç söylemiyorum zaten tahmin edersiniz.
ve gün içindeki zaman bana yetmiyor. siz nasıl yapıyorsunuz günlük rutininiz nedir kendinize nasıl zaman ayırıyorsunuz? mesela kitap okumak, ders çalışmak gibi şeylere zaman ayırırsam ev işi tümden kalıyor. ben galiba zamanımı verimli kullanamıyorum, günlük plan yapamıyorum, sizde durumlar nasıl?
Çoğumyz öyleyiz
Ama eskiler
Yani iş yapmayı seviyorlardı
Şimdi çoğumuz için ev işleri işkence
Yemek mutfak zor
Çocuklar çok zor büyüyor
Yok yok bişeyler yanlışta bilemiyorum
Benimki de sıkılınca TRT cocuk acar ama bakıyor yine hakkımı yemryeyim. Ama tablet kendimizde de yok cocuga da yokBabaso
Babası mı ilgıleniyor? Bizimki çocugun eline tableti verır çocuk hep tablet veriyor mu sznde babası?
16 aylık bir oğlum var. Her sabah 7 de uyanırız. Kalkar kalmaz her yeri toplar süpürürüm. Oda benim peşimde dolaşmayı sever. Sonra o oyun oynarken hemen tozda alırım. Ve oğlumun kahvaltısını yaptırır kendi kahvaltımı yaparım. Daha sonra ilk uykusuna yattığı zaman. Tuvalet, banyo yu temizlerim varsa çamaşırlarımı yıkarım. O uyanmadan bütün işi halletmiş olurum. Geri kalan zamanda bize kalmış olur. Ve her sabah rutinim böyle her daim evim temiz ve düzenlidir çünkü bunları her sabah yapıyorum ...evin işine yetişemiyorum ben. bi tane 2 yaşında tazmanya canavarım pardon çocuğum var evde bunu belirteyim ama etrafa bakıyorum tek çocuklu olan ben değilim ama galiba bi tek benim evim bu kadar dağınık.
yapıyorum yapıyorum bi türlü dört dörtlük her oda banyo wc temiz olmuyor. gün içinde bi yeri temizliyosam geri kalan yerler mahvolmuş şekilde kalıyor.
detaylı temizlik zaten hak getire. günlük işlere zor yetişiyorum. mutfağa detaylı girsem evin geri kalan her yeri kalıyor. ya hepsini yapıcam ama detaya girmeden özenmeden kabaca yapıcam ya da birini seçip detaylı temizliycem ötekiler kalacak. ben bi yeri temizlerken eş zamanlı başka bi yeri dağıtan kirleten oğlumu hiç söylemiyorum zaten tahmin edersiniz.
ve gün içindeki zaman bana yetmiyor. siz nasıl yapıyorsunuz günlük rutininiz nedir kendinize nasıl zaman ayırıyorsunuz? mesela kitap okumak, ders çalışmak gibi şeylere zaman ayırırsam ev işi tümden kalıyor. ben galiba zamanımı verimli kullanamıyorum, günlük plan yapamıyorum, sizde durumlar nasıl?
Neyin doğru olduğunu inanki kestiremiyorumBizimkinn bağıbahçesi yoktu, ayrıca çalışıyordu da. Sabah herkes okula-işe. Akşam 5te annem gelir yemek yapardı. Yer, içer oyun oynar veya tv izlerdik. Zaten saat 9.00-9.30da uyurduk. Bizim için gün biterdi. Annemle yaptığım pek bir şeyi hatırlamam, sürekli iş peşindeydi. Babamın saatler daha uygun olduğu için onunla yaptıklarımızı hatırlarım hep. Daha çok ilgili ve sabırlıydı normalde de.
İşler olur, olmaz değil ama gerek yok bence. Ben de şu an yarım saat yatacağım mesela, oğlum babasında. Kalkıp çamaşır atabilir, çay koyabilir, evi toplayabilirim ama tercih etmiyorum. Bence ben değil annem eksikti bu konuda, hayatını iş yapmak ve hizmet etmekle geçirdi. Şu an da bunların patlamasını ve pişmanlığını yaşıyor.
Şimdi şöyle bitşey varBiz dört kardeştik, annem hem evi çekip çevirir hem çalışırdı, evin bir bölümü atölyesiydi, çeyiz işi yapardı, öyle hobi gibi değil bizi onun geliri ile büyüttü. Biz küçükken, gündüz çalışır gece ev işi yapardı, ekonomisi şaşmasın diye dışarıdan yemek olayı yoktu, mutlaka yemek yapardı. Ev sürekli cetvel gibiydi, bir yandan çalışırdı. Bizi çok fazla sokağa salmazdı, günde bir iki saat anca, akşam erken yatırırdı en geç 21:30 herkes yatakta, babamız yoktu zaten boşandılar. Annemin yardım alabildiği akraba vs. de yoktu. Evde çalıştığı için sürekli dipdibeydik ama vaktin kalitesi tartışılır tabi. Sonra bizler biraz büyüyünce ev işleri bize devroldu. En küçük kardeşimi ablam büyüttü ona anne derdi o derece yani ve ablam bunu yaparken 13 yaşındaydı. Şimdi ki anneler bilinçli, çocukları ile güzel vakit geçiriyor, bizde hiç bir iş eksik olmazdı ama her iş tamam olsun diye sürekli gergin bir annem vardı. Hastalandığında hep biraz birlikte vakit geçirebilmiş olsaydık diye düşünmüşümdür. Evet verdiği çaba bizim içindi ama öfkeliydi sürekli. Şimdiki anneler çocuklarının gözünün içine bakıyor, bazen okuyorum forumda ağlıyor, hırçınlık yapıyor, şımarıklık yapıyor falan yazıyor anneler, bizde asla olmazdı, ağlamak yasaktı. En küçük kardeşimi ağladığı için cezalandırdığını bilirim, onu susturamayan ablamın dayak yediği zamanlar olmuştur. O yüzden şimdikiler iyi yapıyor, varsın ev işi olmasın, ev nankör bugün yapıyorsun ertesi gün aynı. Böyle yazdım ama annemi sevmediğim sonucu çıkmasın, ölürdük onun için, çok çekti bizim yüzümüzden ama yine de şimdiki anneleri daha güzel buluyorum, çocuklar anneleriyle bir sürü anı biriktiriyor, daha özgüvenli, daha bilinçli büyüyorlar.
Anlamadım ki suç mu bu? Kadınların kendini süpürge edip paralaması mı lazım illaki? Bir annenize gidin bakın bakalım ne kadar yıpranmış, neler çekmiş kadı?. Burada iki saattir ne demeye çalıştığınızı anlamadım. Aynı yaşlı teyzelerin dediği gibi “biz beş tane büyüttük.” imalarında sözleriniz.Şimdi şöyle bitşey var
Eski insanlar çalışkan mücadeleci sert insanlardı
Şimdiki annleler rahat lakayıt tembel oluyor
Çocuğumla kaliteli zaman geçireyim diye üzerine düşeni yapmıyor
Bu defada tembel rahat insanlar çıkıyor ortaya
Evet annelerimiz gerektiğinden fazla yoruldu ama şimdikilerde çok rahat gibi geliyor bana
Ben planlamiyorum esim yard oluyor 2 cocugumuz var onlara bakar bende isimi tutarimevin işine yetişemiyorum ben. bi tane 2 yaşında tazmanya canavarım pardon çocuğum var evde bunu belirteyim ama etrafa bakıyorum tek çocuklu olan ben değilim ama galiba bi tek benim evim bu kadar dağınık.
yapıyorum yapıyorum bi türlü dört dörtlük her oda banyo wc temiz olmuyor. gün içinde bi yeri temizliyosam geri kalan yerler mahvolmuş şekilde kalıyor.
detaylı temizlik zaten hak getire. günlük işlere zor yetişiyorum. mutfağa detaylı girsem evin geri kalan her yeri kalıyor. ya hepsini yapıcam ama detaya girmeden özenmeden kabaca yapıcam ya da birini seçip detaylı temizliycem ötekiler kalacak. ben bi yeri temizlerken eş zamanlı başka bi yeri dağıtan kirleten oğlumu hiç söylemiyorum zaten tahmin edersiniz.
ve gün içindeki zaman bana yetmiyor. siz nasıl yapıyorsunuz günlük rutininiz nedir kendinize nasıl zaman ayırıyorsunuz? mesela kitap okumak, ders çalışmak gibi şeylere zaman ayırırsam ev işi tümden kalıyor. ben galiba zamanımı verimli kullanamıyorum, günlük plan yapamıyorum, sizde durumlar nasıl?
geç kalkıyorum ama geç yatıyorum. 5 gibi uyuyorum 11 civarı oğlumla kalkıyorum en fazla 6 saat uyuyorum
Yani önemli olan kişinin kendini mutlu hissetmesi bence. Kimisi sever evle ilgilenmeyi, çalışıp çabalamayı. Ben sevmiyorum ve boş vakte ihriyacım oluyor. Çocuktan çalmayacakkadar ev işi yapıp kalan zamanı kendime ayırıyorumNeyin doğru olduğunu inanki kestiremiyorum
Annem çok şirin tüm civar tarafından sevilen bir insandır ihmal mi etti bizi kısmen ama belki öyle olması gerekiyordu
Suç değil ama bazı davranışlar beni rahatsız etmiyor dersem yalan söylerimAnlamadım ki suç mu bu? Kadınların kendini süpürge edip paralaması mı lazım illaki? Bir annenize gidin bakın bakalım ne kadar yıpranmış, neler çekmiş kadı?. Burada iki saattir ne demeye çalıştığınızı anlamadım. Aynı yaşlı teyzelerin dediği gibi “biz beş tane büyüttük.” imalarında sözleriniz.
Ben 3.5 yaşından itibaren ( ki hatırladığım en küçük yaş o belki öncesi de vardır.) sokakta oynadım ta liseye kadar. Mahalledeki tüm çocuklar hep sokaktaydık, bahçelerimiz vardı. Komşuluk vardı, herkeste gider karnımızı doyururduk, annelerimiz de hep toplanır evler için bir şeyler yaparlardı. Ne zaman kalabalık olsak ailecek ben oğlumu görmüyorum bile oyun oynamasından. Karnını biri doyuruyor, başka birisi x işi hallediyor. Gün içinde ufak ufak yığınla iş oluyor şu anda. Ayrıca herkes aynı pratiklikte olacak diye bir kanun da yok.
Şu an bırakın sokağa salmayı çocukları gezdirecek yer bile kalmadı.
Ayrıca çocuğum olmadan önce bana da bu tarz şeyler kolay gelirdi, dün annemle konuştuk hatta “çok zormuş anne ama sen yaparken bana zor gelmezdi.” dedim, annem de bana “çünkü sana bağımlı kimse yoktu ki kızım sen istediğini yapmakta özgürdün ama çocuk bakmak çok zor.” dedi. O yüzden gidin annenize sorun bakalım annenizden neler gitmiş herşeyi yaparken?
Örnek verdiğiniz afrika kıtasının sorununu tembellik sanıyorsunuzSuç değil ama bazı davranışlar beni rahatsız etmiyor dersem yalan söylerim
Rahatlığından ödün vermeyen anneleri pek sevmiyorum
Burada parantez açmalıyım heralde
Rahattan kastım
Evet artık sokak bağ bahçe falan yok laki telefonlar televizyonlar var onun rahatlığı var
Akşama kadar evde oturup bir yemek yapamayan kadınlar var bilmiyorsa ayrı lakin öğrenmek zor değil
İleri giden toplumlara bakın ne kadar çalışkanlar
Anneme ne sorayım annemin 3 çocuğu vardı benimde 3 çocuğum var yıpranmak mıevet yıprandık ama yapmasakta yıpranmayacakmıydık
Tecrübelerime dayanarak şunu çok rahat diyebilirim çalışmak değil yokluk tembellik yıpratır
Bknz japonya hindistan
Avrupa afrika
En azından ben böyle düşünüyorum
Çok üzerinize gelinecek ama haklı olduğunuz yerler var.Suç değil ama bazı davranışlar beni rahatsız etmiyor dersem yalan söylerim
Rahatlığından ödün vermeyen anneleri pek sevmiyorum
Burada parantez açmalıyım heralde
Rahattan kastım
Evet artık sokak bağ bahçe falan yok laki telefonlar televizyonlar var onun rahatlığı var
Akşama kadar evde oturup bir yemek yapamayan kadınlar var bilmiyorsa ayrı lakin öğrenmek zor değil
İleri giden toplumlara bakın ne kadar çalışkanlar
Anneme ne sorayım annemin 3 çocuğu vardı benimde 3 çocuğum var yıpranmak mıevet yıprandık ama yapmasakta yıpranmayacakmıydık
Tecrübelerime dayanarak şunu çok rahat diyebilirim çalışmak değil yokluk tembellik yıpratır
Bknz japonya hindistan
Avrupa afrika
En azından ben böyle düşünüyorum