Günlügümde ki son sayfa

İşte ben böyleyim ;
o bol kapasiteli sabrım taşmaya görsün,
Öyle bir görmezden gelirim ki
Kendi varlığından şüphe edersin..!
 
Hayatından çıkarırsın, hatıraları yakarsın, belki adını bile anmazsın, yokluğuna alışırsın ama asla unutamazsın..
 
Yalnızlıkların satıldığı dükkandan, mutluluk diye yanlışlıkla seni almışım.
Giderini boşver! Ederin bir damla gözyaşı bile değil!
 
Eski rüzgarların sözü geçmez, terk ettikleri dağlara...Hüzün; kalana düşse de, pişmanlık; hep gidenin payına.
 
Eyvallah ne güzel bi sözdür.. Bazen kabulleniş, Bazen boşveriş, Bazen de yol veriş.. Ama sonunda hep bi rahata eriş. Ozman hepinize Eyvallah..!
 
Hadi sevgilim acımasızlığını anlat bana!
Önce nasıl acıma sızdın?
Sonra sızdığın yerden nasıl kanadın?
Kanarken, kanattığın beni anlat…
Doğru sevgilim öyle ya ; “Ben yaraydım sen kanayacak yer aradın! Kanattın”
 
Umrumdan taşıyor zamansızlığım.. İsmin içimde titriyor sesin sesime düşüyor. Ses veriyorum! Oysa sen en sağır yarasın yüreğimde
 
Aklıм olsα sєvмєм sєиi duα єт yüreğiм vαr …
 
Back