Kendince iyi niyeti vardı belki de benim düzelmemei istediği için söyledi bunları diyerek unutmaya çalıştım. Ama benim içimde hep bir yara olan şeyler vardı. O dönemde zor bir zamandaydılar. Onun morali bozuktu. Mesela benim yüzüme bile bakmıyordu. Ben sessiz biriyim ve konu açmaya çalışıyordum ama bulamıyordum. Abimle tartıştılar. Benim yüzümden olduğunu düşündüm çünkü bana kötü kötü bakarken gördüm onu. Ertesi gün yalnız kaldık. Soğukluk vardı aramızda. Ben dedim ki ben senin moralini mi bozuyorum. Eğer sessiz olmam felan moralini bozuyorsa özür dilerim dedim. Ben öyle deyince bana döndü ve içindekileri döktü. Mesela dedikleri şöyle. Ben kaç yaşındaymışım yaşım gibi davranmıyormuşum. Küçük bir çocukla beni kıyaslıyor. O bile daha iyi konuşuyormuş benden. kendinin bir yakını var. onunla kıyasladı. o da daha iyiymiş. kendisi de sessizmiş ama kendi işlerini becerebiliyormuş. yani onu deyince çok şaşırdım. demek ki ben kendi işlerimi beceremiyorum. Abim beni öyle anlattıysa demek ki dedim. Bu çok ağrıma gitti. Sonra duruşum bile nasıl bir insan olduğumu ifade ediyormuş. O anda kambur duruyordum. Göstererek böyle dedi. Kendisini anlattı güçlü olduğunu vs. ben öyle değilmişim. Genç kız gibi giyinmiyormuşum. o öyle deyince ben genç kız gibi giyinmiyor muyum dedim kimsenin giyimi beni ilgilendirmez dedi. Bunlar aklıma gelenler. Daha annemle ilgili söylediklerine girmiyorum. Ben son sınıftayım. Bir de zoruna gitmesin ama bence formasyon al, hemşire olamazsın dedi. O kadar ağrıma gitti ki. Ben yavaşmışım vs. Ne olursam olayım. Ben o kadar emek vermişim son sınıfa gelmişim bana bunu söylemesini hazmedemiyorum. Sonra beni sevmek zorunda değilsin dedi. Ben de ben zorunda olduğum için değil olduğum gibi, içimden geldiği gibi davranıyorum dedim. Hemen ben de aynı şekilde dedi. Bunlar şimdi aklıma gelenler.
Evet bu söyledikleri bende var. Haklı öyle biriyim. Ama bana çok ağır gelen sözlerdi. Ben hep sessizdim, ama kimseden o kadar çok söz duymadım. Ben belki haksızım. Sessiz olanı kimse sevmez. Ama zoruma gidiyor işte. Benden büyük olsa bu kadar takmazdım. Ama aşağılandığımı hissediyorum. ve konuşma bittiğinde ben o kadar çok ağladım ki. Varlığım gereksiz, insanlar benden rahatsız oluyor diye. Hala ağlıyorum. Başkalarının belki de arkamdan söyldiklerini, ya da içlerinden düşündüklerini o yüzüme söyledi. Ama ben unutamıyorum. Nasıl davranmalıyım. Oun her gördüğümde bu sözleri aklıma geliyor. Ben bunları unuttum desem aradan zaman geçti. Eve geldiklerinde de bu tarz bir çok şey söylüyor. Nasıl davranmalıyım?