- 12 Temmuz 2006
- 826
- 7
- Konu Sahibi BarbunyaPilaki
- #1
Seni ilk gördüğüm gün başka kim varsa silinip gitti hayatımdan...
Tatlı anılar bir yana,bana acı vermiş kim varsa,hangi olay varsa o an zihnimden silinip gitmişti.
Yepyeni tertemiz bir başlangıçtı bu.
Yaşamın iki yüzlülüğünden soyunup,karşına en saf,en yalın
benliğimle çıkmıştım.
Sana ait olanı yaşamak istiyordum.Aşksa aşk,sevinçse sevinç,hüzünse hüzün,acıysa acı.
Senden gelen ve gelecek olan hiçbir şey korkutmuyordu beni.
Sen yanımda olduktan sonra her şeye dayanabileceğimi biliyordum.
Ne desem de sevdamı anlatsam diye düşünüyordum.
Bugüne kadar söylenmiş en güzel sevda sözcükleri bile sana duyduğum sevgiyi ifade edemeyecek
diye korkuyordum.
Dünyanın bütün dilleriyle Seni seviyorum desem yetecekti biliyordum.
Nereye gidersem gideyim yanımda götürüyordum seni.Hiç yalnız değildim bu yüzden.
Hiç ama hiç bitmesini istemiyordum.Ama ben bile nasıl olduğunu anlamadan bitti işte.
Hep bugüne kadar kendi kendime Neden diye sordum.Ama cevabını bulamadım.
Beni kırgınlıklarla,çelişkilerle,cevabı sende olan bir sürü soruyla ve bitmek tükenmek bilmeyen
keşkelerle bıraktın.
Bana onca acı verdin ama yüreğim düşmanın olamıyor.Her gün alabildiğince yanıyor...İstesem de
İstemesem de seni özlüyorum.Bilmem biliyormusun?
Gayem sana zarar vermek,seni incitmek,kırıp dökmek değildi...Acılarına,yaşam mücadelene,
Gözlerinde bulduğum huzura ortak olup,yüreğimi yüreğine,ömrünü ömrüme katıp,seni mutlu etmek istiyordum.
Ben sende sadece sana verdiğim sevgiyi kabullenip,bu sevgiyi yaşamanı istemiştim.
Ama sen ne yaptın?Yüreğimde kalıp,saltanat sürmek varken,beni sıradan bir şeymiş gibi elinin tersiyle ittin.
Soruyorum sana,Çok sevilmek bu kadar kötümüydü?Gerçekten böylesine ağırmıydı?
Sana bu sevgiyi vermekte bu kadar direttiğim için beni bağışla.Adı üzerinde sevdaydı bendeki.
Bütün güzellikleri,bütün kainatı seni sevmesi için birine verseydin,yinede bu kadar sevilmezdin
Yüreğimi koparıp atmak mümkün olsaydı,hiç düşünmeden koparıp atardım.
Başımı ellerimin arasına ne ilk nede son alışım. İlk acım değil ama en büyük acımsın.
Bir limandayım ve senin bindiğin gemi çoktan uzaklaşıp gitti. Canım acıyor ve seni hala özlüyorum.....
Tatlı anılar bir yana,bana acı vermiş kim varsa,hangi olay varsa o an zihnimden silinip gitmişti.
Yepyeni tertemiz bir başlangıçtı bu.
Yaşamın iki yüzlülüğünden soyunup,karşına en saf,en yalın
benliğimle çıkmıştım.
Sana ait olanı yaşamak istiyordum.Aşksa aşk,sevinçse sevinç,hüzünse hüzün,acıysa acı.
Senden gelen ve gelecek olan hiçbir şey korkutmuyordu beni.
Sen yanımda olduktan sonra her şeye dayanabileceğimi biliyordum.
Ne desem de sevdamı anlatsam diye düşünüyordum.
Bugüne kadar söylenmiş en güzel sevda sözcükleri bile sana duyduğum sevgiyi ifade edemeyecek
diye korkuyordum.
Dünyanın bütün dilleriyle Seni seviyorum desem yetecekti biliyordum.
Nereye gidersem gideyim yanımda götürüyordum seni.Hiç yalnız değildim bu yüzden.
Hiç ama hiç bitmesini istemiyordum.Ama ben bile nasıl olduğunu anlamadan bitti işte.
Hep bugüne kadar kendi kendime Neden diye sordum.Ama cevabını bulamadım.
Beni kırgınlıklarla,çelişkilerle,cevabı sende olan bir sürü soruyla ve bitmek tükenmek bilmeyen
keşkelerle bıraktın.
Bana onca acı verdin ama yüreğim düşmanın olamıyor.Her gün alabildiğince yanıyor...İstesem de
İstemesem de seni özlüyorum.Bilmem biliyormusun?
Gayem sana zarar vermek,seni incitmek,kırıp dökmek değildi...Acılarına,yaşam mücadelene,
Gözlerinde bulduğum huzura ortak olup,yüreğimi yüreğine,ömrünü ömrüme katıp,seni mutlu etmek istiyordum.
Ben sende sadece sana verdiğim sevgiyi kabullenip,bu sevgiyi yaşamanı istemiştim.
Ama sen ne yaptın?Yüreğimde kalıp,saltanat sürmek varken,beni sıradan bir şeymiş gibi elinin tersiyle ittin.
Soruyorum sana,Çok sevilmek bu kadar kötümüydü?Gerçekten böylesine ağırmıydı?
Sana bu sevgiyi vermekte bu kadar direttiğim için beni bağışla.Adı üzerinde sevdaydı bendeki.
Bütün güzellikleri,bütün kainatı seni sevmesi için birine verseydin,yinede bu kadar sevilmezdin
Yüreğimi koparıp atmak mümkün olsaydı,hiç düşünmeden koparıp atardım.
Başımı ellerimin arasına ne ilk nede son alışım. İlk acım değil ama en büyük acımsın.
Bir limandayım ve senin bindiğin gemi çoktan uzaklaşıp gitti. Canım acıyor ve seni hala özlüyorum.....
