Herkese iyi geceler Allah cümlenin yar ve yardımcısı olsun.
Bir süre önce yine bir yazı paylaşmıştım. Bir kaç gün önce eşim beni ağır şekilde rencide etti yere fırlattı hakaretler etti. Bütün bunlar bir hiç yüzünden oldu ve ben çok sevdiğim eşimi terk etmek istedim. Çünkü artık aşık değildi çünkü seven insanın daha 1 senelik eşine yapacağı şeyler değildi olanlar.
Eşimin ailesi ne evlilik sürecinde etkili rol oynadılar ne maddi manevi destek oldular. Ben de ailesinden hoş olmayan sözler işittim. Düşünün ki daha kına gecemde hakarete uğradım, başka bir çok şekillerde daha evlenmeden annesinden duyduğum yaralayıcı söz ve babasinin sacma sapan davranışi oldu . Eşime söylemedim benim annem dahi de bilmedi. Evlendikten sonra da bir takım olumsuzluklar olduysa da ailesine karşı fikirlerim değişti sevmeye karar verdim hiç kötü niyet de beslemedim ve zaten çok görüşmüyorduk. Eşim istemedi bunu da. Ama sonraları sürekli benim ailemden şikayete başladı. Elimi vicdanıma koyarak söylüyorum benim ailem ona karşı hep iyiydi ve yanlış anladığı şeylerde haksızdır. Benim için ne çok hakarete uğradığını kardeşimin çocukça hareketlerini hakaret olarak algıladığını annemi sevmediğini ima eder tarzda pek çok sözü söyledi durdu. Ben de karşılık vermek için inanın değil çok üzüldüğüm bir laf duyduğum için bazı şeyleri eşime söyledim. Beni korumadi bana guvenmedi annesini savunmaya geçti ve adeta benimle dalga geçti. Bana guvenmeyince ben gucendim ve savunma durumuna geçtim. Annesinin telefonda söylediği birşeyi yanlış anladım diye hakaretler etti. Anneme kardeşime bana...
Son zamanlarda eşim annemle ve kardesimle konuşmamı dinleyip olmadık şeyler çıkarmaya başladı. Ve en son beni çok kırdı çok rencide etti. Yaşayan bilir sürekli ağrılarım var böbrek taşı... ameliyat olacağım ama günlerdir bununla uğraşırken elden ayaktan düştüm resmen ve eşim beni bu süreçte kelimenin tam anlamıyla mahvetti...
O olaydan sonra gideceğim dedim bir şeyler konuştuk. Güya özür diledi. Sinirden gözü bir şey görmüyormuş gidersem kendini öldürürmüş ... sonra sözler vermeye başladı sesini yukseltmeyecekmis yemin etti ... Az önce yine başladı o hiçbir şeyden pişman olmayan ve beni kaybetmek için çabalayan haline. Onu affetmedigimi söyledim affedemedim işin gerçeği. Şimdi ne söylese kalbim de kirilmiyor. Ben de bugün onun bana yaptığını yaptim. Bana tartışma esnasında senin annen de babanı kaçırmış böyle sen de annrne çekmişsin annen gibisin dedi. Benim babam annemi aldattı annemi dövmeye kalktı kardesimle beni babasız bıraktı yıllarca aramadı sormadı. Benim annem babasının evine döndü bir çok iftiraya uğradı bizim psikolojimiz etkilenmesin diye 32 yaşında evlenmedi... o kadar şey var ki annemle ilgili anlatacak... o öyle kutsal mübarek bir insandır ki eşim onun hakkını nasıl öder buna üzülüyorum. Ve beni sevdiğini söyleyen bana baba koca kardeş anne olma sözü veren eşim nasıl böyle oldu anlamıyorum. Annemle kardeşimden ne istiyor amlayamiyorum. Benden ne istiyor onu da hiç anlayamıyorum. Ben de bu defa onun ailesiyle ilgili birşeyler söyledim... vicdanım da çok rahatsız. Ama bana verdiği bu soz için son sözün de demiştim çünkü dayanamıyorum. Gitmek istemiyorum annemin evine çünkü başta o üzülüyor , ben çok üzülüyorum çünkü herşeye ragmen esimi cok seviyorum aklım onda kalıyor... Sonra bakiyorum eşim galiba beni sevmiyor önemsemiyor.. yine son derece pişkin bir şekilde uyumus ve yarın gideceğimi söylediğim halde bir kaç defa gitme filan dedi konuşmaya çalıştı ve şimdi uyumus... ben sabaha kadar gözümü kirpamam oysa. Bunu neden yapıyor..... sizler neler yaşıyor nasıl asiyorsunuz ? Allaha emanet olun. Içim sıkkın sıkıntım size de sirayet etmemesini dilerim. lütfen hakkınızı helal edin...