- 14 Nisan 2017
- 27
- 9
- 34
Merhaba depresyonik arkadaşlar veya kendini depresyonda ve yalnız hisseden insanlar!
Sen de hayatının sıkıcı geçtiğini, sadece bu sıkıntı bende olduğunu veya hayattan zevk almama, iştah, uyku, kaygı bozukluğu yaşayan, bu sürecin kısır döngü gibi hiç kurtulamayacağını düşünüyorsan hiç endişelenme gerçekten bunu yaşayan bir tek sen değilsin. Benle birlikte bu hastalığın belirtilerini yaşayan ve tedavisi inanmasan bile mümkün olan binlerce insan var. Ben bu sayfada kendi depresyon hikayemi anlatacağım. Belki bu sayede yalnız olmadığını ya da deneyimlerinden yola çıkarak neler yapabilirsin onları paylaşmak isyorum.
Ben yaklaşık 7 senedir ilaç tedavisiyle Depresyonla mücadele veriyorum. Yeri geldi kendi hatalarımla doktora başvurmadan ilacı bıraktım ve panik ataklarla acil hastaneye kaldırıldım ve tekrar ilaca başlatıldı, yeri geldi çok doktor değiştirerek mücadeleyi bırakıp ömür boyu ilacı içmem gerektiğine ve bundan kurtulamayacağıma inandım. Bazen intiharı bile düşündüğüm oldu. Bu süreç öyle acı verir ki insana :çarpıtılmış düşüncelerle artık mücadele edemez olursun. Kurduğun kafandaki mantıksız düşünceleri benimseyip gerçekmiş gibi algılayıp o korkuyla hayatını sürdürürsün. İşte bu, ya hayatım böyle olursa, ya başarısız olursam, hayat hep bana acı yönlerini tattıracak, hiç bir zaman mutlu olamayacağım, yaşamak anlamsızlaştı, mücadele etmekten yoruldum, yaşamayı haketmiyorum diye cümlelerle beyni meşgul etmekten gerçeklikten uzaklaşıp, kaybolup gidiyoruz. Ben her anım bu tür cümlelerle meşgul oluyordu ve içten içe yalnızlık yaşıyordum. Hiç kimse beni anlamıyor, çok değersizim demeye başlıyordum. Ömür boyu ilaç kullanacağım, her bırakma girişimlerinde yine acillik olup hastaneye yatırılacağım ve hiç düzelmeyeceğim inancı ile meşguldüm.
İnanın bu düşüncelerin çok azı varsa hemen psikoloğa başvurun. Şurada önemli bir not düşeyim, psikatrlar ilaç düzenini belirlerken psikoloklar daha çok bilişsel ve düşünsel terapiler geliştirirler. Demek istediğim sadece psikatrlara değil aynı anda psikoloğa da gitmelisiniz. Çünkü ikisi bir ilerlerken başarıya daha adapte oluyorsunuz. Ben sadece psikatrlara gittim bana ilaç ile geçici mutluluk verdiler. Ama benim istediğim geçici değil kalıcı çözüm bulmaktı. Onun için psikoloğa gittim bu sene ve çocukluğumdan bu yana gizlediğim, çekindiğim, kimseye bahsedemediğim şeyler aslında bende sorun olduğunu anladım. Bunu dersem ne değişir ki bu ufacık sorun beni mi depresyona sokacak gibi düşünmeyin. Psikoloğa olabildiğince açık ve utanmadan sıkılmadan herşeyinizi anlatın. Bunu anlatmak çok zor olacak evet haklısınız bende bu seneye kadar hiç psikatra anlatamadım. Taki psikoloğum yazarak bunu dile getirmemi söyleyene kadar. Bende cesaretle çocukluğumda geçirdiğim tramvatik olayları yazdım ve utana sıkıla eline tutuşturdum. Tepkisi normaldi çünkü buna benzer birçok tramvatik şeyler dinliyor. Ben taciz edilmiştim bir deli tarafından, ailem tarafından çok hoş olmayan grup sex yaptığına şahit oldum daha 3 yaşındayken, şiddet gördüm ailemden, ve buna benzer tramvatik olaylar yaşadım. Bana emdr terapi yapmamızı söyledi psikolog. Size belki daha farklı terapi söyler, bunu ben önerme hakkım yok. Ben sadece hayat hikayemi anlatıyorum. Sonuç ne mi oldu. Bütün stres ve kaygı bozukluğu yavaş yavaş düzelmeye başladı. Bu arada devletin ücretsiz psikoloğuna gittim 153 ü arayıp randevu alabilirsiniz. Gerçekten özelden hiç farkı yok. Çok yardımcı oluyorlar. Ben kendimde inanılmaz farkı hissetmeye başladığımda kendime gücüm arttı. Sakın şöyle bir kaygıya kapılmayın ben düzelmem diye. Bunu inanın sizden çok hergün ben kendime söylüyordum. Resmen bataklıktan çıkarılmış üzerindeki pisliklerden bile yavaş yavaş temizlenmiş yepyeni bir ben ortaya çıkmaya başladı. Diyeceğim o ki depresyonda hissediyorsanız hemen 153 ü arayıp randevu almak ve kendinizi kendinize değil uzmanların eline bırakmak.
Lütfen okuduysanız altına ufacık bir cümle de yazmanız beni çok mutlu edecek.
Hayat bence çok güzel, ama siz hayata hangi yönüyle bakıyorsunuz o önemli. Halledilmeyecek bir sorun yoktur bence, Halledililen sorunu hala sorunu gibi gören beyin vardır.
Kendinizi sevin. Hoşçakalın...
Sen de hayatının sıkıcı geçtiğini, sadece bu sıkıntı bende olduğunu veya hayattan zevk almama, iştah, uyku, kaygı bozukluğu yaşayan, bu sürecin kısır döngü gibi hiç kurtulamayacağını düşünüyorsan hiç endişelenme gerçekten bunu yaşayan bir tek sen değilsin. Benle birlikte bu hastalığın belirtilerini yaşayan ve tedavisi inanmasan bile mümkün olan binlerce insan var. Ben bu sayfada kendi depresyon hikayemi anlatacağım. Belki bu sayede yalnız olmadığını ya da deneyimlerinden yola çıkarak neler yapabilirsin onları paylaşmak isyorum.
Ben yaklaşık 7 senedir ilaç tedavisiyle Depresyonla mücadele veriyorum. Yeri geldi kendi hatalarımla doktora başvurmadan ilacı bıraktım ve panik ataklarla acil hastaneye kaldırıldım ve tekrar ilaca başlatıldı, yeri geldi çok doktor değiştirerek mücadeleyi bırakıp ömür boyu ilacı içmem gerektiğine ve bundan kurtulamayacağıma inandım. Bazen intiharı bile düşündüğüm oldu. Bu süreç öyle acı verir ki insana :çarpıtılmış düşüncelerle artık mücadele edemez olursun. Kurduğun kafandaki mantıksız düşünceleri benimseyip gerçekmiş gibi algılayıp o korkuyla hayatını sürdürürsün. İşte bu, ya hayatım böyle olursa, ya başarısız olursam, hayat hep bana acı yönlerini tattıracak, hiç bir zaman mutlu olamayacağım, yaşamak anlamsızlaştı, mücadele etmekten yoruldum, yaşamayı haketmiyorum diye cümlelerle beyni meşgul etmekten gerçeklikten uzaklaşıp, kaybolup gidiyoruz. Ben her anım bu tür cümlelerle meşgul oluyordu ve içten içe yalnızlık yaşıyordum. Hiç kimse beni anlamıyor, çok değersizim demeye başlıyordum. Ömür boyu ilaç kullanacağım, her bırakma girişimlerinde yine acillik olup hastaneye yatırılacağım ve hiç düzelmeyeceğim inancı ile meşguldüm.
İnanın bu düşüncelerin çok azı varsa hemen psikoloğa başvurun. Şurada önemli bir not düşeyim, psikatrlar ilaç düzenini belirlerken psikoloklar daha çok bilişsel ve düşünsel terapiler geliştirirler. Demek istediğim sadece psikatrlara değil aynı anda psikoloğa da gitmelisiniz. Çünkü ikisi bir ilerlerken başarıya daha adapte oluyorsunuz. Ben sadece psikatrlara gittim bana ilaç ile geçici mutluluk verdiler. Ama benim istediğim geçici değil kalıcı çözüm bulmaktı. Onun için psikoloğa gittim bu sene ve çocukluğumdan bu yana gizlediğim, çekindiğim, kimseye bahsedemediğim şeyler aslında bende sorun olduğunu anladım. Bunu dersem ne değişir ki bu ufacık sorun beni mi depresyona sokacak gibi düşünmeyin. Psikoloğa olabildiğince açık ve utanmadan sıkılmadan herşeyinizi anlatın. Bunu anlatmak çok zor olacak evet haklısınız bende bu seneye kadar hiç psikatra anlatamadım. Taki psikoloğum yazarak bunu dile getirmemi söyleyene kadar. Bende cesaretle çocukluğumda geçirdiğim tramvatik olayları yazdım ve utana sıkıla eline tutuşturdum. Tepkisi normaldi çünkü buna benzer birçok tramvatik şeyler dinliyor. Ben taciz edilmiştim bir deli tarafından, ailem tarafından çok hoş olmayan grup sex yaptığına şahit oldum daha 3 yaşındayken, şiddet gördüm ailemden, ve buna benzer tramvatik olaylar yaşadım. Bana emdr terapi yapmamızı söyledi psikolog. Size belki daha farklı terapi söyler, bunu ben önerme hakkım yok. Ben sadece hayat hikayemi anlatıyorum. Sonuç ne mi oldu. Bütün stres ve kaygı bozukluğu yavaş yavaş düzelmeye başladı. Bu arada devletin ücretsiz psikoloğuna gittim 153 ü arayıp randevu alabilirsiniz. Gerçekten özelden hiç farkı yok. Çok yardımcı oluyorlar. Ben kendimde inanılmaz farkı hissetmeye başladığımda kendime gücüm arttı. Sakın şöyle bir kaygıya kapılmayın ben düzelmem diye. Bunu inanın sizden çok hergün ben kendime söylüyordum. Resmen bataklıktan çıkarılmış üzerindeki pisliklerden bile yavaş yavaş temizlenmiş yepyeni bir ben ortaya çıkmaya başladı. Diyeceğim o ki depresyonda hissediyorsanız hemen 153 ü arayıp randevu almak ve kendinizi kendinize değil uzmanların eline bırakmak.
Lütfen okuduysanız altına ufacık bir cümle de yazmanız beni çok mutlu edecek.
Hayat bence çok güzel, ama siz hayata hangi yönüyle bakıyorsunuz o önemli. Halledilmeyecek bir sorun yoktur bence, Halledililen sorunu hala sorunu gibi gören beyin vardır.
Kendinizi sevin. Hoşçakalın...
Son düzenleme:
diyorum ne kadar iyi de olsam asla tamamen geçmeyecek hep böyle yoklayacak 
