- 3 Aralık 2006
- 3.073
- 132
- 688
- 63
Arkadaşlar bildiğiniz üzere dün KPSS yapıldı.
Benim iki oğlum da bu sınava girmeyi istediler.Sonrasında güzel bir pazar günü yaşamak için yola çıktık hep birlikte.Onlar sınavdayken biz serin bir yer bulup yerleşiverdik.
Bu arada banklar yanyana olduğundan ister istemez yanınızda oturanların konuşmalarına kulak kabartıyorsunuz.
Yanımda iki bayan dertleşiyorlardı.Biri diğerine (zannediyorum kızının) Bilmem ne kadar puan alması gerektiğini anlatıyordu.O kadar uzun süre anlattı ki,kızı merkezde olursa kaç puan,şubede olursa kaç puaan lazım en ince detayına kadar araştırmış belli.
Diğeri de ben aşağı kalmamış belli.Benim çocuğuma da şu kadar ğuan lazım.Ben de çok araştırdım internetten şu bulgulara ulaştım....vs.vs......
Ben bu konuşmaları o kadar uzun süre dinledim ki....
Ve o kadar çok üzüldüm ki...
Yarınımızın gençlerinin geleceği için anneler endişelenebilir bunu anlayabiliyorum.Ama bu gençlerin yapması gerekenleri hala anneleri yapıyorsa ve hala en az 25 yaşındaki bu gençleri hala anneleri yönetip yönlendiriyorsa acırım o gençliğe!...
Onca çalışmaya, uğraşmaya, didinmeye rağmen haketse bike kazanmasına pek gönlüm razı gelmiyor.
Çünkü bu insanlar kendi kişiliğini kanıtlayamamışken,geldikleri mevkilerde insanlara nasıl yardımcı olabilecekler anlamakta zorlanıyorum.
Ama bu gençlere değil,ellerini evlatlarının üzerine kalkan yapmış anne babalara kızıyorum.
Onlar üniversiteyi bitirmişler.Artık doğru kararları alabilecek akla sahipler,hala onları yönetme duygunuz varsa vazgeçin artık.Bırakın yanlış bile olsa kararlarını kendileri verip sonuçlarına razı olsunlar.Üstelik onların kolay kolay yanlış karar alacaklarına inanmıyorum ben....Çünkü zaman zaman yanlış bulduğunuz kararlar bile göreceli olabiliyor...
Gençleri hayatı hakkındaki kararları almakta özgür bırakın lütfen.
Hatta bunu daha küçük yaşlarda yapın ki alışkanlık kazansınlar.
Ben çok annenin bu konuda bilinçli olduğuna inanıyorum.Ama benim bütün bu yazdıklarım dün kulaklarımla şahit olduğum anne ve hatta baba konuşmalarıydı.Bu yüzden üzüntülü ve gelecekten endişeliyim.
Benim iki oğlum da bu sınava girmeyi istediler.Sonrasında güzel bir pazar günü yaşamak için yola çıktık hep birlikte.Onlar sınavdayken biz serin bir yer bulup yerleşiverdik.
Bu arada banklar yanyana olduğundan ister istemez yanınızda oturanların konuşmalarına kulak kabartıyorsunuz.
Yanımda iki bayan dertleşiyorlardı.Biri diğerine (zannediyorum kızının) Bilmem ne kadar puan alması gerektiğini anlatıyordu.O kadar uzun süre anlattı ki,kızı merkezde olursa kaç puan,şubede olursa kaç puaan lazım en ince detayına kadar araştırmış belli.
Diğeri de ben aşağı kalmamış belli.Benim çocuğuma da şu kadar ğuan lazım.Ben de çok araştırdım internetten şu bulgulara ulaştım....vs.vs......
Ben bu konuşmaları o kadar uzun süre dinledim ki....
Ve o kadar çok üzüldüm ki...
Yarınımızın gençlerinin geleceği için anneler endişelenebilir bunu anlayabiliyorum.Ama bu gençlerin yapması gerekenleri hala anneleri yapıyorsa ve hala en az 25 yaşındaki bu gençleri hala anneleri yönetip yönlendiriyorsa acırım o gençliğe!...
Onca çalışmaya, uğraşmaya, didinmeye rağmen haketse bike kazanmasına pek gönlüm razı gelmiyor.
Çünkü bu insanlar kendi kişiliğini kanıtlayamamışken,geldikleri mevkilerde insanlara nasıl yardımcı olabilecekler anlamakta zorlanıyorum.
Ama bu gençlere değil,ellerini evlatlarının üzerine kalkan yapmış anne babalara kızıyorum.
Onlar üniversiteyi bitirmişler.Artık doğru kararları alabilecek akla sahipler,hala onları yönetme duygunuz varsa vazgeçin artık.Bırakın yanlış bile olsa kararlarını kendileri verip sonuçlarına razı olsunlar.Üstelik onların kolay kolay yanlış karar alacaklarına inanmıyorum ben....Çünkü zaman zaman yanlış bulduğunuz kararlar bile göreceli olabiliyor...
Gençleri hayatı hakkındaki kararları almakta özgür bırakın lütfen.
Hatta bunu daha küçük yaşlarda yapın ki alışkanlık kazansınlar.
Ben çok annenin bu konuda bilinçli olduğuna inanıyorum.Ama benim bütün bu yazdıklarım dün kulaklarımla şahit olduğum anne ve hatta baba konuşmalarıydı.Bu yüzden üzüntülü ve gelecekten endişeliyim.
