slm kızlar dertten ziyade içimi dökmek gibi oldu ama anlatacak kimsem yok ne eşime ne arkadaşlarıma bahsedip konuyu dışardan da büyütmek istemiyorum o yüzden buraya yazmak istedim.
2 senedir çocuk istiyoruz 3 kere düşük yaptım. abimin eşiyle son 6 aya kadar çok yakındık. son 6 ayda abimin ve yengemin bencillikleri yüzünden baya uzaklaştım. ufak tefek olaylar belki ama gittikçe sinir olmaya başladım. bir tanecik örnek vereyim mesela
bikaç ay önce annem şehirdışına çıktı 10 günlüğüne babam evde tekti. ben başka şehirde yaşıyorum ama memlekete çok yakınız. babama bizde kal diye teklif etmeme rağmen iş nedeniyle gelemedi ve on gün boyunca ne abim ne de yengem babamı yemeğe çağırmadı bile. hafta sonu gittiğimde kardeşlerini falan çağırmış yemek hazırlarken gördüm yarım ağız sen de kal istersen dedi ben de babam evde tek ve yemek yok gidip onu alayım da dışarda yeriz birşeyler dedim. sinirle çıktım evden. sonra içime sinmedi belki neden böyle davrandığımı anlamamışlardır durduk yere kapris yapıyorum sanmasınlar diye düşünüp abimi aradım. kırıldım ikinize de babam evde tek başına oturuyo birinizin aklına gelmiyor mu çağırmak falan dedim. sonra çağırmışlar babamı.
bundan 1 hafta kadar sonra benim taşınmam oldu. yaşadığımız yer 1 saat uzakta ve arayıp yardıma ihtiyacın var mı diye sormadılar bile tek olduğumu bildikleri halde ve ben tam taşınma günlerinde hamile olduğumu öğrendim ve 3. düşüğümü yaptım. sonra annemi arayıp haber verince annem geldi yardıma.
bundan bikaç hafta önce de yengemin ikinci yeğenime hamile olduğunu öğrendim ve kimseye söylemeden önce bana söyledi. çok sevindiğimi ve iyi tüm dileklerimi söyledim.
ikimizin yalnız kaldığımız bir zamanda bana dedi ki komşularım diyor ki görümcen hamileliğine ne dedi? ben de şaşırdım bunu bana söylemesine. ne diyecekmişim ki dedim. bu sefer lafı çevirdi evet ben de saçmalamayın kendinin kadar sevindi dedim falan ama çok kırıldım bana ona haset ediyormuşum gibi ima etmesine.
şimdi de gebeliği hakkında yorum yapmaya çekinir hale geldim. soramıyorum bile kalp atışı duyuldu mu vs.. veya konu açılınca ben bir bahaneyle kalkıyorum yanlarından. sanki ben haset ediyormuşum gibi davranıyor.
bu arada yengem ev hanımı. ve hiçbir uğraşısı hobisi vs olmayan bir insan. ben çalışıyorum ve maddi durumumuz çok iyi çok şükür. fırsat buldukça tatile vs gideriz eşimle (benm ısrarlarımla da olsa) ve en son kuzenimden bahsetti yanımda benden 2 ay önce evlenen. onların da çocuğu olmuyor heralde dedi. abim de onlar gezmeyi çok seviyor çok geziyorlar istemiyorlardır belki erken diye dedi. yengem de bir kadın neye sahip olursa olsun herşeyden önce isteyeceği şey anneliktir gibi bir laf etti.
şok oldum ne yapmaya çalıştığını anlayamıyorum. ve kendimi sorgular oldum kıskanıyor muyum acaba yoksa kıskandığıma inanmaya mı başladım? nasıl davranacağımı şaşırdım ama korkuyorum gözüm değecek diye her aklıma geldiğinde maşallah deyip sağlıkla kucaklarına almaları için dua ediyorum. sizce nasıl bir tavrım olmalı? anormal bir davranış mı yengeminki yoksa ben artık çocuk konusunda çok mu hassaslaştım yanlış mı anlıyorum?
bikaç ay önce hamile görünce moralim bozuluyor vs diyenlere saçmalamayın bizim de olacak inşallah hayırlı zamanda diyen ben ne yapacağımı şaşırmış haldeyim.
