Uzun bir konu olacak, okuyanlara okuyacaklara şimdiden teşekkür ederim. Tecrübelerinize çok ihtiyacım var. Konunun geneli mesleki geleceğim hakkında kararsızlık yaşayıp tam olarak ne istediğimi bilememek hakkında...
İlk olarak mezuniyete çok yaklaştım, Türkiye'nin en iyilerinden biri olan bir okulda temel ve zorlayıcı bir mühendislik okuyorum. Bu bölüme pek isteyerek gelmedim ilk başta, sonra sevdiğim de çok soğuduğum da anlar oldu. Yani durum biraz karışık... Ortalamam da iyi değil, bir ara iyi olacak gibi oldu da sonra okul hayatında çok şımarık kararlar verdim, bir daha başlasam kesinlikle bu yolu izlemezdim. Neden ortalamam kötü? Ders çalışmaktan nefret ederim, sınavlarda aşırı stres hatası yaparım. Pratikte yaptığımız her şeye bayılıyorum projeler vesaire ama bu aşırı teorik kısımlar beni dersine göre çok sıkıyor. Genel anlamda hayatım boyunca istediğim başarıyı çalışmadan elde eden biri oldum, öyle bir şımarıklığım var, mayamda ders çalışmak yok maalesef. Bu şımarıklığın cevabını da üniversite sınavında beklemediğim bir başarısızlık göstererek aldım. Bu da beni kısmen şu anki bölüme sürükledi... Küçükken çalışma alışkanlığı elde etmemiş bir insan için de sonradan bunu edinmenin imkansız olduğunu söyleyebilirim. Ama hesap etmediğim şey etrafımda Türkiye'nin en iyileri ile mücadele edecek olmam ve başarısızlık stresinin beni daha çok etkilemesiydi. Okul hayatı boyunca üzüntüden delirecek boyuta geldim. Allah başka dert vermesin tabii, geriye bakınca ne saçma şeylere üzülmüşüm... Yolun sonunu gördüm, hiç istediğim beklediğim bir şekilde değil ama olsun. Bu kısmı anlatmamın sebebi tamamen benim hangi yönde daha mutlu olacağımı analiz edebilmeniz için biraz yardımcı olup kendimi tanıtmak.
Sağlık sektörü yönünde beslediğim ilgi dışında (tıp yazmak istemedim çünkü o kadar ders çalışamayacağımın bilincindeydim bölümdeyken) böyle mühendislikle aşırı alakasız meslek isteklerim var... Ama işin açığı, kendimi ülkeme karşı borçlu hissediyorum bu yüzden de nefret etmeyeceğim ama ülkeme yararlı da olabileceğim bir yere yönelmek istiyorum. Bu yönden mesleğimle de bağlantılı sağlık üstüne teknoloji geliştirmeye yönelik bir yüksek lisans ya da ikinci bir lisans düşüncelerim var. Bu konularda ailem ne istersem arkamda... Ama yüksek lisans ya da lisans kararını alırken bile, kendim için en zahmetsiz yöne kaymaya meyilliyim, engel olamıyorum bu dürtüye... İdealim esasında aklımdaki birçok projeyi gerçekleştirmek için şirket kurmak ama hayat o kadar toz pembe değil, birkaç yıl piyasada pişmem gerekiyor en azından öyle bir hayali gerçekleştirebilmek için, o arada da kendimi ne kadar geliştirebilsem kar... Lisans hayatımda izlediğim yoldan çok pişmanım, azıcık çabayla kendimi çok iyi yere çekebilirdim ama her şeyin not olmadığının bilincine gayet sahibim. Yine de kendime güvenemiyorum aşırı özgüvensizlik yaşıyorum. Bir soru sorulduğunda içimden doğru cevabı versem bile kesin yanlışımdır diye söyleyemiyorum. Kendimi mutsuz ve başarısız hissediyorum ama kolayına kaçarak da insanlara faydalı olamam... İş hayatına başlamaktan bile çok saçma bir sağlık sorunum nedeniyle korkuyorum ve ya hiçbir şey yapamazsam korkusu var. Sanki insanlara kullanacakları bilgi gökten zembille inmiş de bu zembili almamış tek salak ben gibi hissediyorum... Yani daha çaba harcamadan öğrenemediğim için kendime çok yükleniyorum. Bu yüzden de iş hayatında sanki insanlar ilk günden mükemmel teori ve pratiğe sahipler de tek ben beceriksizmişim duygusu yaşamaktan korkuyorum, ki stajlarımın birinde yaşadım ve bu beni aşırı strese soktu iş hayatı hakkında...
Hiç benzer hisler besleyen var mı ne yönde ilerlemeliyim? Ülkene faydayı boşver kendine istediğin yolu seç mi dersiniz yoksa bu kadar şanslı ve iyi yerlerdeyken bence biraz hayatı ve çabalamayı öğren mi?
İlk olarak mezuniyete çok yaklaştım, Türkiye'nin en iyilerinden biri olan bir okulda temel ve zorlayıcı bir mühendislik okuyorum. Bu bölüme pek isteyerek gelmedim ilk başta, sonra sevdiğim de çok soğuduğum da anlar oldu. Yani durum biraz karışık... Ortalamam da iyi değil, bir ara iyi olacak gibi oldu da sonra okul hayatında çok şımarık kararlar verdim, bir daha başlasam kesinlikle bu yolu izlemezdim. Neden ortalamam kötü? Ders çalışmaktan nefret ederim, sınavlarda aşırı stres hatası yaparım. Pratikte yaptığımız her şeye bayılıyorum projeler vesaire ama bu aşırı teorik kısımlar beni dersine göre çok sıkıyor. Genel anlamda hayatım boyunca istediğim başarıyı çalışmadan elde eden biri oldum, öyle bir şımarıklığım var, mayamda ders çalışmak yok maalesef. Bu şımarıklığın cevabını da üniversite sınavında beklemediğim bir başarısızlık göstererek aldım. Bu da beni kısmen şu anki bölüme sürükledi... Küçükken çalışma alışkanlığı elde etmemiş bir insan için de sonradan bunu edinmenin imkansız olduğunu söyleyebilirim. Ama hesap etmediğim şey etrafımda Türkiye'nin en iyileri ile mücadele edecek olmam ve başarısızlık stresinin beni daha çok etkilemesiydi. Okul hayatı boyunca üzüntüden delirecek boyuta geldim. Allah başka dert vermesin tabii, geriye bakınca ne saçma şeylere üzülmüşüm... Yolun sonunu gördüm, hiç istediğim beklediğim bir şekilde değil ama olsun. Bu kısmı anlatmamın sebebi tamamen benim hangi yönde daha mutlu olacağımı analiz edebilmeniz için biraz yardımcı olup kendimi tanıtmak.
Sağlık sektörü yönünde beslediğim ilgi dışında (tıp yazmak istemedim çünkü o kadar ders çalışamayacağımın bilincindeydim bölümdeyken) böyle mühendislikle aşırı alakasız meslek isteklerim var... Ama işin açığı, kendimi ülkeme karşı borçlu hissediyorum bu yüzden de nefret etmeyeceğim ama ülkeme yararlı da olabileceğim bir yere yönelmek istiyorum. Bu yönden mesleğimle de bağlantılı sağlık üstüne teknoloji geliştirmeye yönelik bir yüksek lisans ya da ikinci bir lisans düşüncelerim var. Bu konularda ailem ne istersem arkamda... Ama yüksek lisans ya da lisans kararını alırken bile, kendim için en zahmetsiz yöne kaymaya meyilliyim, engel olamıyorum bu dürtüye... İdealim esasında aklımdaki birçok projeyi gerçekleştirmek için şirket kurmak ama hayat o kadar toz pembe değil, birkaç yıl piyasada pişmem gerekiyor en azından öyle bir hayali gerçekleştirebilmek için, o arada da kendimi ne kadar geliştirebilsem kar... Lisans hayatımda izlediğim yoldan çok pişmanım, azıcık çabayla kendimi çok iyi yere çekebilirdim ama her şeyin not olmadığının bilincine gayet sahibim. Yine de kendime güvenemiyorum aşırı özgüvensizlik yaşıyorum. Bir soru sorulduğunda içimden doğru cevabı versem bile kesin yanlışımdır diye söyleyemiyorum. Kendimi mutsuz ve başarısız hissediyorum ama kolayına kaçarak da insanlara faydalı olamam... İş hayatına başlamaktan bile çok saçma bir sağlık sorunum nedeniyle korkuyorum ve ya hiçbir şey yapamazsam korkusu var. Sanki insanlara kullanacakları bilgi gökten zembille inmiş de bu zembili almamış tek salak ben gibi hissediyorum... Yani daha çaba harcamadan öğrenemediğim için kendime çok yükleniyorum. Bu yüzden de iş hayatında sanki insanlar ilk günden mükemmel teori ve pratiğe sahipler de tek ben beceriksizmişim duygusu yaşamaktan korkuyorum, ki stajlarımın birinde yaşadım ve bu beni aşırı strese soktu iş hayatı hakkında...
Hiç benzer hisler besleyen var mı ne yönde ilerlemeliyim? Ülkene faydayı boşver kendine istediğin yolu seç mi dersiniz yoksa bu kadar şanslı ve iyi yerlerdeyken bence biraz hayatı ve çabalamayı öğren mi?
