içimde bi burukluk bi kırgınlık
sanki böyle değildim ben. daha iyiydim bi kaç gün öncesine kadar. şimdi herkesin bişeyi batar oldu :/
bi kaç gün önce doğumgünümdü. ayrıldığım ama hala çok sevdiğim, tekrar olmucağını bilsem bile bu gerçeğe inanamadığım adam msj attı. bi kaç saat msjlaştık ama öyle bi günde bile kavga; sen şunu yaptın ben bunu yaptım die.
adam haksız olduğu halde benim dönmemi beklemiş, bana ne zaman gelceğini duyuruo ve bide çay içilir aslında dio.
özledim evet çok özledim. ama o özgüven o ego Allahım bi insan bu kadar zirvede yaşayamaz ya.
aslında o kadar çok istiorumki özürler dilesin affettirmeye çalışsın die ama biliorum çok kinci, onurlu yapmaz.
bi yanımda boşver hergün kavga etmekdense özlemek daha şerefli dio.
etrafıma bakıyorum; evet meşgul olduğum işler arada bir çalan telefonum ve çok tatlı bi annem var. Bin şükür Rabbime bunların eksikliğini bana ve kimseye göstermesin ama özlüorum 13 gün sonra şehrime gelicek belki görmek isticek o zaman naparım napmalıyım bilmiorum.
hele bide hala her adımımda onu düşünüşüm beni yiyip bitirio. şimdi size ne sorduğumu bile bilmiyorum ama kısacası çok seviyorum çok özlüyorum içimde kocaman yangın denizleri içsem sönmez misali..