canım aslında yazıp yazmamak konusunda karasız kaldım ama madem herşeye hazırlıklıydık benim hikayemin sonunu da dinle o zaman
çarşamba sabahı doğum yaptım bebeğimin ağladığını duydum çok şükür dedim,hemen küveze aldılar aynı gün akşamı yürümeye başlayınca gidip gördüm 30. haftada 1312 gr doğdu oğlum tabi ilk önce oksijen takviyesi vs.akşama kadar çişini yapmasını bekledik yapmamıştı,dr eşime sabaha kdr yapmazsa kaybedebiliriz demiş,sonradan öğreniyorum bunları,çarşamba akşamı geçti perşembe sabahı oldu hala çiş yok,ultrason uzmanı geldi böbreklerde idrar oluşumu görmedi,mesane ve idrar yollarında tıkanıklık yoktu, bebeğin diğer organları tam ve sağlıklıydı elinde ayağında bi bozukluk yoktu yoğun bakım doktoru çocuğun başka hiçbir problemi olmadığını böbrek işlevinin neden yerine getirip getirmediğini açıklayamadıkları söyledi, herhangi bi kromozom anomalisi de yoktu, tam 4 kez gidip gördüm oğlumu okşadım konuştum onunla,perşembe akşamı 18.00 civarı daha fazla dayanamadı ve melek oldu oğlum, karnımda da kuvezde de çok direndi ama olmadı,melek annesi oldum ben de
oğlum bekleyecek beni ahirette
şimdi bunları okuyup da moralini bozması istemem benim oğlumu 33 saatlik ömrü varmış bu dünyada belki seninki çok daha uzun güzel ömürlü olur onu bilemeyiz.
az önce cenazesinden geldim biraz kendime gelince yazmak istedim çünkü biliyorum merak ediyorsunuz ama moralin bozulmasın diye aksi bişey söylemeyi de kendime yakıştıramadım.Evet çok acı tarifsiz,ve büyük bi boşluk içerisindeyim ama elimde olan herşeyi yaptım farklı doktor muayeneleri,havuç kürleri,edilen dualar... hatta ölecek diyen Dr.lara inat herşeyi göze alıp doğurdum,sesini duydum melek yüzünü gördüm ve Allah'a emanet ettim o da meleklerinin arasına kattı.