- Konu Sahibi prenses_21
-
- #1
Canım öncelikle geçmiş olsun.
Aman bebeğine zarar vermeyi hiç ama hiç düşünme.
Allah korusun seni ve bebeğini
Biliyorsundur doğum öncesi sonrası birçok sendrom var.
Bunlardan birine yakalanmış olabilirsin.
Gittiğin psikolog sanırım yardımcı olamamış.
Başka bir kişiye daha görünmeni tavsiye ederim.
çnkü eşe karşı çocuğa karşı soğuya biliyor bu durumdakiler.
Kendini üzme tatlı anne gel burda paylaş herşeyi canını sıkma
Geçer geçer... Benim ilk 4 ayım çok zordu.Bulantılar,kanamalar..Açlıktan psikolojim bozulmuştu.bi yandan da yiyemediğim için bebeğimi besleyemediğim azabı. Kanamalarım oldu,düşük risklerim yataktan çıkmadığım zamanlar. tüm bunlar olurken işe de gidiyodum. Evde sürekli bunalımlı ağlamaklı eşime de hayatı zehir ediyodum.Nerden hamile kaldım dediğim çok oldu. Ama geçiyo bunlar merak etme. Şimdi çok iyiyim hamileleiğimin tadını çıkarıyorum doğuma hazırlık yapıyorum. Bebeğin büyüdükçe hareketlerini daha kuvvetli hissedeceksin,hıçkırdığını sayacaksın tık tık. Ultrasonda yüzünü göreceksin bunlar seni hayata bağlayacak
öncelikle bebeğinizi allah bağışlasın.ilk aylar gerçekten zor geçiyor bende yanlız kalamıyordum.kendi kendime soruyordum bazen
bu bebeği gerçekten istiyomuyum diye ama merak etme herşey geçiyor.hüç bir şeye dikkatimi veremiyordum.sürekli canım sıkılıyodu yaşadıklarının aynısı yaşamış bi insan olarak şu anda tek isteğim bebeğimi kucağıma almak. yani sonuç olarak yakında hepsi geçecek.
benzer seylerı yasıyorum 18 haftama gırdım hala gecmedı obsesıf bozukluk vardı bende ama tek bır konudayddı hamılelıkte ınternetten okuduğum butun takıntılar bende olacak korkusuyla onları sureklı dusunurken buldum kendımı pskolojım alt ust tam bıraz ıyıyım derken sil bastan takıntılar bıtmıyor mutsuzluk aklıma neler neler geliyor cok uzuluyorummerhaba arkadaşlar ben 18 haftalık hamileyim. çok istediğim bi bebek hatta polikistik over hastasıyım olmayacak diye çok korkuyodum Allah a şükür 4 ay gibi kısa bi sürede oldu. ilk bi kaç hafta çok mutluydum. daha sonra 6 haftalıktı bunalıma girdim. uyku düzenim bozuldu her yarım saate bir uyanıp tekrar uyumaya çalışıyodum. yalnız kalamıyodum o hafta annem izin aldı 1 hafta yanımda kaldı. korkuyodum çok zor bi hafta geçirdim daha sonra biraz düzeldim psikiyatriye de götürdü annem pek faydası olmadı hatta çok istedigim bebegimi aldırmayı bile düşündüm. sonra böyle düşündügüm içim nefret ettim kendimdem. şimdi ara sıra oluyo bu sıkıntı. herşeye karşı bi isteksizlik var mutsuzum sürekli aglamaklı bi halim var yalnız kalamıyorum. hiç bir şeyden zevk almıyorum herşey anlamını yitirdi sanki. bazen bebegimi düşünüyorum bazen onada konsantre olamıyorum. bu şey gebelik ile mi alakalı daha önce yaşamadım doğumdan sonra geçiyo mu. aranızda yaşayan varmı ? yazarsanız çok sevinirim. yalnız olumsuz şeyler yazmayın lütfen çok etkileniyorum. şimdiden çok teşekkürler.
benzer seylerı yasıyorum 18 haftama gırdım hala gecmedı obsesıf bozukluk vardı bende ama tek bır konudayddı hamılelıkte ınternetten okuduğum butun takıntılar bende olacak korkusuyla onları sureklı dusunurken buldum kendımı pskolojım alt ust tam bıraz ıyıyım derken sil bastan takıntılar bıtmıyor mutsuzluk aklıma neler neler geliyor cok uzuluyorum
seninde psikologa gitmeni öneririm ben gittim anksiyete kaygı bozuklugu teşhisi konuldu. sürekli olumlu düşünmek ve kafanın meşgul olması gerekiyo. ben kursa yazılcam daha çabuk atlatmak için. birde bana doktorum passiflora sakinleştirici surup verdi bitkisel gebelikte kullanılabiliyo onu kullanıyorum faydasını gördüm.
11. hatfa bitti gibi ama ben hala sıkıntılıyım. normalde çok stresli ayrıntıcı bi insanım. bi de depresyon geçmişim var. bişeye takıldım mı hemen mideme vurur uykusuzluk yapardı. şimdi hamileyken bütün bu durumlar tavan yaptı. inanılmaz değişken bi ruh halim var. galiba biraz da kişilikle alakalı. rahat insanlar daha rahat geçiriyor galiba benim gibilerse biraz daha sıkıntılı. burada yazılanları okudukça yalnız olmadığımı biçok hamilenin başına geldiğini bilemk kendi adıma beni biraz rahatlatıyor. haftanın yarısını uykusuzluk stresle geçiriyorum. geçiyor diyorum bikaç gün iiyim sonra yine başlıyor. bugun sabahladım mesela. normalde işe gideceğim diye hepimiz bi miktar oflarız puflarız ama ben özellike son bir aydır işe gitme zamanım yaklaştı mı galiba strese giriyorum, kusuyorum yiyemiyorum, ishal oluyorum,uykusuzluk çekiyorum. Allahım diyorum sabır ver. yalnız kalmak sitemyiroum annemler neredeyse bize tasındı ama dışarı çıkmak da istemyiroum evde kendimi daha güvende hissediyorum
umarım hayırlısıyla bu stresler bebeğe geçmeden bebişleirmiazi sağlıklı bi şekilde elimize alırız. bu arada nette gezinirken stresli annelerin bebeklerinin de sıkıntılı olacagı falan diyor. benim bu konuda tek tesellim kuzenim. şimdi ikinciye hamile ve iki hamileliği de inanılmaz zor geçti. hem duygusal olarak hem de fiziksel olarak çok sıkıntılar yaşadı. ilk bebişimize sakat bile olabilir dediler defalarca testleri tekrarladılar ama şimdi zeki mi zeki bi kızmız var maşallah. onunla konuşuyorum ilk 4 ay ıkısınde de felakettı ama için rahat olsun diyor. ilk çocugunu düşünüp içimi rahatlatmaya çalışıyorum. Allaha emanet bebişelerimiz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?