Gebelikde ruhsal şikayetler

prenses_21 · 7 Kasım 2013

merhaba arkadaşlar ben 18 haftalık hamileyim. çok istediğim bi bebek hatta polikistik over hastasıyım olmayacak diye çok korkuyodum Allah a şükür 4 ay gibi kısa bi sürede oldu. ilk bi kaç hafta çok mutluydum. daha sonra 6 haftalıktı bunalıma girdim. uyku düzenim bozuldu her yarım saate bir uyanıp tekrar uyumaya çalışıyodum. yalnız kalamıyodum o hafta annem izin aldı 1 hafta yanımda kaldı. korkuyodum çok zor bi hafta geçirdim daha sonra biraz düzeldim psikiyatriye de götürdü annem pek faydası olmadı hatta çok istedigim bebegimi aldırmayı bile düşündüm. sonra böyle düşündügüm içim nefret ettim kendimdem. şimdi ara sıra oluyo bu sıkıntı. herşeye karşı bi isteksizlik var mutsuzum sürekli aglamaklı bi halim var yalnız kalamıyorum. hiç bir şeyden zevk almıyorum herşey anlamını yitirdi sanki. bazen bebegimi düşünüyorum bazen onada konsantre olamıyorum. bu şey gebelik ile mi alakalı daha önce yaşamadım doğumdan sonra geçiyo mu. aranızda yaşayan varmı ? yazarsanız çok sevinirim. yalnız olumsuz şeyler yazmayın lütfen çok etkileniyorum. şimdiden çok teşekkürler.

Suff · 7 Kasım 2013

Canım öncelikle geçmiş olsun.
Aman bebeğine zarar vermeyi hiç ama hiç düşünme.
Allah korusun seni ve bebeğini
Biliyorsundur doğum öncesi sonrası birçok sendrom var.
Bunlardan birine yakalanmış olabilirsin.
Gittiğin psikolog sanırım yardımcı olamamış.
Başka bir kişiye daha görünmeni tavsiye ederim.
çnkü eşe karşı çocuğa karşı soğuya biliyor bu durumdakiler.
Kendini üzme tatlı anne gel burda paylaş herşeyi canını sıkma :34:

ilkbahar_ · 7 Kasım 2013

Geçer geçer... Benim ilk 4 ayım çok zordu.Bulantılar,kanamalar..Açlıktan psikolojim bozulmuştu.bi yandan da yiyemediğim için bebeğimi besleyemediğim azabı. Kanamalarım oldu,düşük risklerim yataktan çıkmadığım zamanlar. tüm bunlar olurken işe de gidiyodum. Evde sürekli bunalımlı ağlamaklı eşime de hayatı zehir ediyodum.Nerden hamile kaldım dediğim çok oldu. Ama geçiyo bunlar merak etme. Şimdi çok iyiyim hamileleiğimin tadını çıkarıyorum doğuma hazırlık yapıyorum. Bebeğin büyüdükçe hareketlerini daha kuvvetli hissedeceksin,hıçkırdığını sayacaksın tık tık. Ultrasonda yüzünü göreceksin bunlar seni hayata bağlayacak

Nesnes41 · 7 Kasım 2013

İlk aylar gerçekten zor geçiyor. Ben de çok istememe rağmen zaman zaman kabullenmekte zorluk yaşadim. Ama bebeğin hareketlerini hissetmeye başlayınca herşey bir anda değişiyor. Sabredin ve güzel şeyler düşünün bebeğinizle konuşun en güzel terapi

prenses_21 · 8 Kasım 2013

Suff .!.:
Canım öncelikle geçmiş olsun.
Aman bebeğine zarar vermeyi hiç ama hiç düşünme.
Allah korusun seni ve bebeğini
Biliyorsundur doğum öncesi sonrası birçok sendrom var.
Bunlardan birine yakalanmış olabilirsin.
Gittiğin psikolog sanırım yardımcı olamamış.
Başka bir kişiye daha görünmeni tavsiye ederim.
çnkü eşe karşı çocuğa karşı soğuya biliyor bu durumdakiler.
Kendini üzme tatlı anne gel burda paylaş herşeyi canını sıkma

teşekkür ederim. bebegime zarar vermyi asla düşünmüyorum. ilk haftalarda psikolojim nedeniyle kendimde olmadıgım için öyle düşüdündüm anlık bişeydi zaten. sonra neden böyle düşündüm diye agladım kendime kızdım. onu çok seviyorum zaten onun için katlanıyorum bu duruma içimde pıt pıt segermelerini hissettikçe çok mutlu oluyorum. ama arada böyle kötü hissedip bunalıma giriyorum bebegimi o an da çok seviyorum ama ona konstre olamıyorum hayal kuramıyorum. tekrar psikoloğa gidicem. halk egitim kurslarına yazılcam inşallah atlatıcam bu durumu.

prenses_21 · 8 Kasım 2013

tales_and_legends .!.:
Geçer geçer... Benim ilk 4 ayım çok zordu.Bulantılar,kanamalar..Açlıktan psikolojim bozulmuştu.bi yandan da yiyemediğim için bebeğimi besleyemediğim azabı. Kanamalarım oldu,düşük risklerim yataktan çıkmadığım zamanlar. tüm bunlar olurken işe de gidiyodum. Evde sürekli bunalımlı ağlamaklı eşime de hayatı zehir ediyodum.Nerden hamile kaldım dediğim çok oldu. Ama geçiyo bunlar merak etme. Şimdi çok iyiyim hamileleiğimin tadını çıkarıyorum doğuma hazırlık yapıyorum. Bebeğin büyüdükçe hareketlerini daha kuvvetli hissedeceksin,hıçkırdığını sayacaksın tık tık. Ultrasonda yüzünü göreceksin bunlar seni hayata bağlayacak

inşallah tek umudum bebegim zaten. bide kafasında iki tane kist görüldü doktor zamanla küçülğr dedi çok kafamı takmak istemiyorum. ama yinede üzülüyorum anne olmak çok zormuş

Berenco · 8 Kasım 2013

öncelikle bebeğinizi allah bağışlasın.ilk aylar gerçekten zor geçiyor bende yanlız kalamıyordum.kendi kendime soruyordum bazen
bu bebeği gerçekten istiyomuyum diye ama merak etme herşey geçiyor.hüç bir şeye dikkatimi veremiyordum.sürekli canım sıkılıyodu yaşadıklarının aynısı yaşamış bi insan olarak şu anda tek isteğim bebeğimi kucağıma almak. yani sonuç olarak yakında hepsi geçecek.

prenses_21 · 8 Kasım 2013

ruhsuz87 .!.:
öncelikle bebeğinizi allah bağışlasın.ilk aylar gerçekten zor geçiyor bende yanlız kalamıyordum.kendi kendime soruyordum bazen
bu bebeği gerçekten istiyomuyum diye ama merak etme herşey geçiyor.hüç bir şeye dikkatimi veremiyordum.sürekli canım sıkılıyodu yaşadıklarının aynısı yaşamış bi insan olarak şu anda tek isteğim bebeğimi kucağıma almak. yani sonuç olarak yakında hepsi geçecek.

amin teşekkür ederim. sizde inşallah bebeginizi sağlıklı bir şekilde kucagınıza alırsınız. inşallah bende atlatırım en kısa zamanda.

stak · 10 Kasım 2013

11. hatfa bitti gibi ama ben hala sıkıntılıyım. normalde çok stresli ayrıntıcı bi insanım. bi de depresyon geçmişim var. bişeye takıldım mı hemen mideme vurur uykusuzluk yapardı. şimdi hamileyken bütün bu durumlar tavan yaptı. inanılmaz değişken bi ruh halim var. galiba biraz da kişilikle alakalı. rahat insanlar daha rahat geçiriyor galiba benim gibilerse biraz daha sıkıntılı. burada yazılanları okudukça yalnız olmadığımı biçok hamilenin başına geldiğini bilemk kendi adıma beni biraz rahatlatıyor. haftanın yarısını uykusuzluk stresle geçiriyorum. geçiyor diyorum bikaç gün iiyim sonra yine başlıyor. bugun sabahladım mesela. normalde işe gideceğim diye hepimiz bi miktar oflarız puflarız ama ben özellike son bir aydır işe gitme zamanım yaklaştı mı galiba strese giriyorum, kusuyorum yiyemiyorum, ishal oluyorum,uykusuzluk çekiyorum. Allahım diyorum sabır ver. yalnız kalmak sitemyiroum annemler neredeyse bize tasındı ama dışarı çıkmak da istemyiroum evde kendimi daha güvende hissediyorum
umarım hayırlısıyla bu stresler bebeğe geçmeden bebişleirmiazi sağlıklı bi şekilde elimize alırız. bu arada nette gezinirken stresli annelerin bebeklerinin de sıkıntılı olacagı falan diyor. benim bu konuda tek tesellim kuzenim. şimdi ikinciye hamile ve iki hamileliği de inanılmaz zor geçti. hem duygusal olarak hem de fiziksel olarak çok sıkıntılar yaşadı. ilk bebişimize sakat bile olabilir dediler defalarca testleri tekrarladılar ama şimdi zeki mi zeki bi kızmız var maşallah. onunla konuşuyorum ilk 4 ay ıkısınde de felakettı ama için rahat olsun diyor. ilk çocugunu düşünüp içimi rahatlatmaya çalışıyorum. Allaha emanet bebişelerimiz

stak · 12 Kasım 2013

Yok mu başından geçen, merak etme geçecek diyen. Bazen forumda dolaşırken tam kendimi sakinlestirdigim anda bazı şeyler okuyup yine panik oluyorum. Deneyim yaşayanlar neler oldu bitti anlatin

derya5838 · 12 Kasım 2013

prenses_21 .!.:
merhaba arkadaşlar ben 18 haftalık hamileyim. çok istediğim bi bebek hatta polikistik over hastasıyım olmayacak diye çok korkuyodum Allah a şükür 4 ay gibi kısa bi sürede oldu. ilk bi kaç hafta çok mutluydum. daha sonra 6 haftalıktı bunalıma girdim. uyku düzenim bozuldu her yarım saate bir uyanıp tekrar uyumaya çalışıyodum. yalnız kalamıyodum o hafta annem izin aldı 1 hafta yanımda kaldı. korkuyodum çok zor bi hafta geçirdim daha sonra biraz düzeldim psikiyatriye de götürdü annem pek faydası olmadı hatta çok istedigim bebegimi aldırmayı bile düşündüm. sonra böyle düşündügüm içim nefret ettim kendimdem. şimdi ara sıra oluyo bu sıkıntı. herşeye karşı bi isteksizlik var mutsuzum sürekli aglamaklı bi halim var yalnız kalamıyorum. hiç bir şeyden zevk almıyorum herşey anlamını yitirdi sanki. bazen bebegimi düşünüyorum bazen onada konsantre olamıyorum. bu şey gebelik ile mi alakalı daha önce yaşamadım doğumdan sonra geçiyo mu. aranızda yaşayan varmı ? yazarsanız çok sevinirim. yalnız olumsuz şeyler yazmayın lütfen çok etkileniyorum. şimdiden çok teşekkürler.

benzer seylerı yasıyorum 18 haftama gırdım hala gecmedı obsesıf bozukluk vardı bende ama tek bır konudayddı hamılelıkte ınternetten okuduğum butun takıntılar bende olacak korkusuyla onları sureklı dusunurken buldum kendımı pskolojım alt ust tam bıraz ıyıyım derken sil bastan takıntılar bıtmıyor mutsuzluk aklıma neler neler geliyor cok uzuluyorum

prenses_21 · 15 Kasım 2013

derya5838 .!.:
benzer seylerı yasıyorum 18 haftama gırdım hala gecmedı obsesıf bozukluk vardı bende ama tek bır konudayddı hamılelıkte ınternetten okuduğum butun takıntılar bende olacak korkusuyla onları sureklı dusunurken buldum kendımı pskolojım alt ust tam bıraz ıyıyım derken sil bastan takıntılar bıtmıyor mutsuzluk aklıma neler neler geliyor cok uzuluyorum

seninde psikologa gitmeni öneririm ben gittim anksiyete kaygı bozuklugu teşhisi konuldu. sürekli olumlu düşünmek ve kafanın meşgul olması gerekiyo. ben kursa yazılcam daha çabuk atlatmak için. birde bana doktorum passiflora sakinleştirici surup verdi bitkisel gebelikte kullanılabiliyo onu kullanıyorum faydasını gördüm.

derya5838 · 15 Kasım 2013

prenses_21 .!.:
seninde psikologa gitmeni öneririm ben gittim anksiyete kaygı bozuklugu teşhisi konuldu. sürekli olumlu düşünmek ve kafanın meşgul olması gerekiyo. ben kursa yazılcam daha çabuk atlatmak için. birde bana doktorum passiflora sakinleştirici surup verdi bitkisel gebelikte kullanılabiliyo onu kullanıyorum faydasını gördüm.

gorustugum bı pskolog var zaten ama calıstıgım ıcın duzenlı gıdemıyorum ayda bır ancak bazen daha uzun sure passflora verdı dr ama hıc bı etkısını gormedım bı ıkı kez kullandım onuda kullanmıyorum bende kendımı meşgul etmeye başka seylere vermeye çalışıyorum ozman aklıma gelmiyor takıntılar

napolyanna · 15 Kasım 2013

stak .!.:
11. hatfa bitti gibi ama ben hala sıkıntılıyım. normalde çok stresli ayrıntıcı bi insanım. bi de depresyon geçmişim var. bişeye takıldım mı hemen mideme vurur uykusuzluk yapardı. şimdi hamileyken bütün bu durumlar tavan yaptı. inanılmaz değişken bi ruh halim var. galiba biraz da kişilikle alakalı. rahat insanlar daha rahat geçiriyor galiba benim gibilerse biraz daha sıkıntılı. burada yazılanları okudukça yalnız olmadığımı biçok hamilenin başına geldiğini bilemk kendi adıma beni biraz rahatlatıyor. haftanın yarısını uykusuzluk stresle geçiriyorum. geçiyor diyorum bikaç gün iiyim sonra yine başlıyor. bugun sabahladım mesela. normalde işe gideceğim diye hepimiz bi miktar oflarız puflarız ama ben özellike son bir aydır işe gitme zamanım yaklaştı mı galiba strese giriyorum, kusuyorum yiyemiyorum, ishal oluyorum,uykusuzluk çekiyorum. Allahım diyorum sabır ver. yalnız kalmak sitemyiroum annemler neredeyse bize tasındı ama dışarı çıkmak da istemyiroum evde kendimi daha güvende hissediyorum
umarım hayırlısıyla bu stresler bebeğe geçmeden bebişleirmiazi sağlıklı bi şekilde elimize alırız. bu arada nette gezinirken stresli annelerin bebeklerinin de sıkıntılı olacagı falan diyor. benim bu konuda tek tesellim kuzenim. şimdi ikinciye hamile ve iki hamileliği de inanılmaz zor geçti. hem duygusal olarak hem de fiziksel olarak çok sıkıntılar yaşadı. ilk bebişimize sakat bile olabilir dediler defalarca testleri tekrarladılar ama şimdi zeki mi zeki bi kızmız var maşallah. onunla konuşuyorum ilk 4 ay ıkısınde de felakettı ama için rahat olsun diyor. ilk çocugunu düşünüp içimi rahatlatmaya çalışıyorum. Allaha emanet bebişelerimiz

benimde ilk 4 ayım çok zor geçti. tıpkı sizinki gibi işe gideceğim günler uyanır uyanmaz kusardım bütün günümde öyle geçerdi.ama hafta sonları o kadar rahattı ki midem. iş yada erken uyanma stresine bağlıyodum bende. ama sonra geçmeye başladı. o zamanlar hayattan hiç bi zevk almıyodum.gezmeyi çok severim ama camdan bile bakmak istemiyordum zaman zaman. ilk bebeğimi kaybettim, şimdi o kadar aşk istememe ramen bebeğimi sıkıntıdan onun varlığını bile anlık unutuyordum. eşim ne yapsa batıyodu ki o durum hala öyle. gelse sarılsa batıyo, ilgilenmese batıyo, yardım etse batıyo, bişi demese batıyo. hala her gece ağlayarak uyuyorum. eşimle sıkıntım olduğundan değil, saçma sapan şeyleri kendime dert edindiğimden. kendime kendim bile katlanamaz oldum bazen. ama artık bebeğimle aramızda garip bir bağ oluştu. stres yapsam hemen kıpırdayıp sakinleştiyio beni. hatta sevdiği müzikler var. biraz oynak olucak galiba bizim kız :) roman havası duyunca yerinde duramıyo :) sinirli olduğum yada gerildiğim anlarda o anlarını düşünüyorum. biraz sonra geçmiş oluyo.bende yaptığım stresin bebeğimi çok etkilemesinden çok korkuyodum ilk zamanlar, o zaman daha çok strese giriyodum. sanki ona zarar veriyordum. ama sonra bıraktım takmayı. naapalım her an herşey mükemmel olucak, heran mutluluktan ölücek değiliz ya. o kadar stres herkeste var.

Gebelikde ruhsal şikayetler

Ayrıntılı Düzenleme

prenses_21

Üye

Suff

Aktif Üye

ilkbahar_

Popüler Üye

Nesnes41

Üye

prenses_21

Üye

prenses_21

Üye

Berenco

Guru

prenses_21

Üye

stak

Aktif Üye

stak

Aktif Üye

derya5838

Popüler Üye

prenses_21

Üye

derya5838

Popüler Üye

napolyanna

Guru

Benzer Konular