Ayy sinirlerim bozulduuayni bendede oyle bi arkadas var,senin evde rahatiz diyor 2 cocugu var co0ok yaramazlar.bilir ayrica takintili titiz oldugumu .yuzumuzmu cok yumusakki bide kabul etmiyorum cok atlatiyorum yuzsuz yuzsuz geliyo yaa
Ben artık hiç çağırmıyorum. İnşAllah bizim çocuklarımız öyle olmaz. Rabbim öyle verirse de bizi çocuğuna hakim olabilen annelerden eylesin canım. Bence bizim yüzümüz yumuşak
Geçen banada geldi bir arkadaşım. Iki çocuğu var biri 1.5 biri 2.5 yaşında.
Bütün koltuk minderlerimi etrafa saçtılar ve koltuklarıma süt döktüler.
Televizyonumun ekranına teneke kutularla vurdular.
Kitaplığıma tırmandılar.
Kurdele kurumdaki kurdelaları eve saçtılar.
Damacanadaki tüm suyu halıma döktüler.
Mutfaktaki tüm kaşıklarımı evin dört bir yanında buldum.
Cam çay kaşıklarımı kırdılar.
Orta sehpamın üstünde depindiler.
Oyun oynarken üstlerindeki tüm kıyafetleri çıkartıp evime saçtılar.
Masadaki tüm kurabiyeleri ısırıp ısırıp bıraktılar. Beyaz sandalyelerime ve krem halıma çikolata bulaştırdılar.
Bunlar şimdilik aklıma gelen. Ve anneleri bana şunu dedi " senin evinde çok rahat ettiler normalde beni misafirlikte hiç oturtmuyorlar hep ağlıyorlar. Bu senin için bir iltifat olmalı dedi. "
Keşke ağlasalardı..
valla ne sabır varmış sizde
anneleri bu kadar pişkin olursa o çocuklar ne hale gelir
yazık valla böyle annelerin yetiştirdiği çocuklardan bir hayır gelmez...
7 koca sayfa yazılmış. 63 mesaj. en az 25 kişinin yazdığını düşünürsek ve yazacakları da eklersek herkes çok iyi kontrol edip çok iyi terbiye veriyor herhalde çocuklarına.
Maşallah herkes rol/model.
Tabi olması gerek anlatılanlar ama bir de uygulama kısmı var. Marifetler orada belli oluyor, konuşma kısmında değil.
7 koca sayfa yazılmış. 63 mesaj. en az 25 kişinin yazdığını düşünürsek ve yazacakları da eklersek herkes çok iyi kontrol edip çok iyi terbiye veriyor herhalde çocuklarına.
Maşallah herkes rol/model.
Tabi olması gerek anlatılanlar ama bir de uygulama kısmı var. Marifetler orada belli oluyor, konuşma kısmında değil.
Hatalar her zaman olur. Ama yaşamadan yani çocuk sahibi olmadan insanlar sanki pedagogmuş gibi konuşur ki onların bile tecrübe etmediğinde bilgilerinin yetersiz kaldığını düşünüyorum ben. Şimdiye kadar açılan bu tarz konularda şuraya çıkıp da “ya arkadaş benim çocuğum da örnekteki gibi yaramaz ama ben elimden geleni yapıyorum” ya da buna benzer şeyler söylenmeksizin hep mükemmel modellerden bahsedilir. Hep kınanır, ayıplanır, terbiyenin yetersiz olduğu söylenir. Eğer öyleyse bu parklarda kıran kırana kavga eden, okullarda birbirinin saçını başını yolan, birinin bir şeyi araklayan çocukları kimler yetiştiriyor?