Feminen / Kendi Şiirleri

Hani ''gel'' demiştim ya
Bir şiirimde,
''Odama dolan güneşle beraber''
Oysa sen çıkageldin ansızın,
Gecenin orta yerinden...
Konuştuk uzun uzun,
Anlattın bana kendini,
Çocukluğunu, gençliğini...
İlginç, çok ilginçti,
Hayat hikayen ilgimi çekmişti...
Gece bitmişti, güneş doğdu...
O sabaha doğan güneşle bereber,
Sen de girdin hayatıma.
Tanrı misafirim,
Hoşgeldin dünyama...

Çöktü yalnızlık gecenin üzerine...
Söndü ışıklar, öldü tüm renkler...
Boyandı siyaha,
Gece zifir, gece karanlık,
Gece darmadağınık...
Bir şarkı duyulur gecenin içinden.
Acılı bir kemanın nağmeleridir ağlayan.
Uyutmaz sancısı gecenin,
Avutamaz hiçbir şey,
Büyür yalnızlık, çöreklenir içime...
Gece soğuk, gece riyakar.
Prometheus!!
Haydi ne duruyorsun, getir ateşi,
Yakalım geceyi, güneş doğsun,
Artık sabah olsun...

Ne aşklar geldi, geçti
Gönül kapımdan
Yaşarken özgürce,
Çıkarım doruklara.
Uzatsam ellerimi
Dokunurum bulutlara.
An gelip bitince,
Düşerim hızla,
Çakılırım dağlara.
Her yeni aşk gelince..
Çalışırken silmeye,
Bir öncekinin izini
Bir de bakarım ki:
Kocaman bir izi
Bırakmış kendisi..