- 27 Haziran 2018
- 2.537
- 2.394
- 133
- 27
- Konu Sahibi 777mutluluk
-
- #1
İnşallah öyle olur, teşekkür ederimyaşadıkları nedeniyle kurban psikolojisine bürünmüş, yaşadıklarını ve zayıflığını boyuna bağlamış. belki sizleride bu psikolojiye sürüklemiş kendini yalnız hissetmemek için. halbuki boyla hiç alakası yok hatta boyu kısa olanlara bir o kadar yerin altında var denir. kısa boyluların zeki ve kurnaz oldukları düşünülür. tamamen bakış açısı bazı şeyler. siz kendi adınıza durumun farkına vardığınız için tebrik ederim bu aslında en büyük adım. böyle aydınlanmalarda gerisi çorap söküğü gibi geliyor. bugüne kadar kendinizi hangi durumlarda kötü hissettiyseniz bunları hatırlamaya çalışın ve nasıl daha iyi olabilirdi diye düşünüp pratik yapın ve günlük hayatınızda karşılaştığınız benzer durumlarda öyle davranmaya çalışın. zamanla geliştirip aşacağınızı düşünüyorum.
Ne güzel kendinizin farkında bir bireysiniz. Anne ve babanız değişmeyecek. Onlar adına üzülüp kendinizi yıpratmayın. Onların dönemi ile sizin döneminiz çok farklı. Siz kendinizi geliştirip farkındalığınızı arttırmaya çalışın. Onlara en güzel yardımı güzel bir meslek, bağımsız bir hayat ve iyi bir aile kurarak yapacaksınız. Onlar ihtiyaç duyduğunda destek olacaksınız elbet ancak onları değiştirmek ve eleştirmek size hiç birsey getirmicektir.Merhaba, umarım iyisinizdir.İçimi dökmeye ve bu ruh halinden çıkmaya çok ihtiyacım var.Temel sorun aslında annem ve babamın kendilerini ezik,diğer insanlardan aşağıda görmeleri ve bize bunu yansıtarak eziklik psikolojisini bize de aşılamaya çalışmaları.Babam kısa bir adam, küçükken pek sevgi görmemiş bir adam.Kısa oluşu,değer görmeyişi onda eziklik oluşturmuş.Bu nedenle kendini hep aşağıda görür.Benim ve kardeşlerimin boyları da uzun değil,bu nedenle bizi uzun boylu yaşıtlarımızla karşılaştırır,küçük görür.Hep bizi birkaç adım geride hissettirir.Annem ise erkek çocuğa değer verilen bir ailede büyümüş.Bu nedenle erkek kardeşime cok düşkündür,evin hiçbir sorununu erkek kardeşime yansıtmaz.Bir de dayıma çok düşkündü,onun ölümüyle sarsıldı.Pazarda,markette tanıdık birilerini görünce başlar ağlamaya dayımı söyleyip.Biz kardeşimle bu duruma kızıyoruz.Ölüm herkes için,herkesin farklı dertleri var.İnsanları görüp ağlayınca güçsüz bir insan imajı vermesine kızıyoruz.Bir de insanların laflarını kafaya takar,biri laf mı çarptı senin de dilin var sen de söyle deriz.Küçükken kendimi savunamadığım,ezik görüldüğüm çok an oldu.Geriye dönüp baktığımda bunun temel nedeninin annem ve babamın davranışları olduğunu görüyorum.Artık şu eziklik psikolojisinden çıkmak istiyorum.Ne yapabilirim sizce?
Onların travmaları var siz de söylüyorsunuz. Onları oldukları gibi kabullenmekten başka çare yok şöyle davran demeniz bir anlam ifade etmez. Siz sadece size nasıl davranmalarını istiyirsanız o sınırı çizebilirsiniz. Kendi farkındalığınız var bu yoldan devam edin kendinizi düzeltin mutlu olun. Onların duygusal yükünü üstlenmeyin siz ayrı bir bireysiniz. Annenizin aglayası varsa aglasın cevap vermiyorsa vermesin o onunla ilgili bir durumMerhaba, umarım iyisinizdir.İçimi dökmeye ve bu ruh halinden çıkmaya çok ihtiyacım var.Temel sorun aslında annem ve babamın kendilerini ezik,diğer insanlardan aşağıda görmeleri ve bize bunu yansıtarak eziklik psikolojisini bize de aşılamaya çalışmaları.Babam kısa bir adam, küçükken pek sevgi görmemiş bir adam.Kısa oluşu,değer görmeyişi onda eziklik oluşturmuş.Bu nedenle kendini hep aşağıda görür.Benim ve kardeşlerimin boyları da uzun değil,bu nedenle bizi uzun boylu yaşıtlarımızla karşılaştırır,küçük görür.Hep bizi birkaç adım geride hissettirir.Annem ise erkek çocuğa değer verilen bir ailede büyümüş.Bu nedenle erkek kardeşime cok düşkündür,evin hiçbir sorununu erkek kardeşime yansıtmaz.Bir de dayıma çok düşkündü,onun ölümüyle sarsıldı.Pazarda,markette tanıdık birilerini görünce başlar ağlamaya dayımı söyleyip.Biz kardeşimle bu duruma kızıyoruz.Ölüm herkes için,herkesin farklı dertleri var.İnsanları görüp ağlayınca güçsüz bir insan imajı vermesine kızıyoruz.Bir de insanların laflarını kafaya takar,biri laf mı çarptı senin de dilin var sen de söyle deriz.Küçükken kendimi savunamadığım,ezik görüldüğüm çok an oldu.Geriye dönüp baktığımda bunun temel nedeninin annem ve babamın davranışları olduğunu görüyorum.Artık şu eziklik psikolojisinden çıkmak istiyorum.Ne yapabilirim sizce?
Çok çok haklısınız,onları olduğu gibi kabul etmek en iyisi olacak.Ne güzel kendinizin farkında bir bireysiniz. Anne ve babanız değişmeyecek. Onlar adına üzülüp kendinizi yıpratmayın. Onların dönemi ile sizin döneminiz çok farklı. Siz kendinizi geliştirip farkındalığınızı arttırmaya çalışın. Onlara en güzel yardımı güzel bir meslek, bağımsız bir hayat ve iyi bir aile kurarak yapacaksınız. Onlar ihtiyaç duyduğunda destek olacaksınız elbet ancak onları değiştirmek ve eleştirmek size hiç birsey getirmicektir.
Onları düzeltmeye çalışmak hem yorucu hem boşa çaba.Bunu anladım.Onların travmaları var siz de söylüyorsunuz. Onları oldukları gibi kabullenmekten başka çare yok şöyle davran demeniz bir anlam ifade etmez. Siz sadece size nasıl davranmalarını istiyirsanız o sınırı çizebilirsiniz. Kendi farkındalığınız var bu yoldan devam edin kendinizi düzeltin mutlu olun. Onların duygusal yükünü üstlenmeyin siz ayrı bir bireysiniz. Annenizin aglayası varsa aglasın cevap vermiyorsa vermesin o onunla ilgili bir durum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?