- 12 Ekim 2009
- 18.678
- 24.178
ufaktan dertlerimi açayım derken destan yazmışım hanımlarokuyana da teşekkür okumayana da , ben içimi döktüm işte , çare olunmasada geçmesede dertlerim belki hafiflerim..
21 yaşındayım 1 ay sonra düğünüm var ve beni inanılmaz bir şekilde evlilik stresi bastı.
yani nasıl yapacağım nasıl becereceğim bilmiyorum , o evi nasıl çekip çevireceğim ? nasıl ev hanımı olacağım ? nasıl sürekli yemek pişireceğim ben bilmiyorum ki ? yemek yapmayı şöyle böyle biliyorum ama bir evde yalnız başıma kalıp 3 öğün yemek pişirmedim ki hiç.. tecrübem olsun istedim aylar önce evdeyken mutfağa girip öğreneyim şu işi becerikli olayım istedim.. haa hayallere bakarsak ben evlenceğim zaman yemek pişirmesini iyice öğrenmiş olacaktım , o fazla 3 5 kilo gitmiş olacaktı , fit olacaktım , cilt problemlerimden kurtulmuş olacaktım. sırt çevrem de aşırı olmasa da sivilcelenme var mesela.. hatta benim heryerimde ufak çapta sivilcelenme var ! yüzüm sırtım kollar bacak kenarlarında bazen bikini bölgesinde .. böyle çok iltihaplı değiller ama alerji gibi sanki. hepsi gidecekti oysaki.
oysaki ne hayaller vardı daha başka gelinlik balayı vs.
7 8 ay önce kapandım , kendi isteğimle kapandım ama tabii asıl nişanlımın ben kapanınca çok sevineceğini anladığım için kapandım.. öyle zorlama baskı kesinlikle yok !!
ama benim asıl planım tesettür işini evlendikten bir süre sonra yapmaktı. yüzü gülsün diye erkene çektim diyelim. onun için yaptığım en büyük fedakarlıktı!
kapanınca depresyon depresyooooon.. hiiiiç alışamadım kendime , bir de be akıllım sen neden evlilik arefesinde kapanıyorsun ki ? evlen öyle kapan ! sen gelinliğini düğününü düğün fotoğraflarını balayını herrbişeyini açık olarak hayal etmişsin ! birde insanın en parlak en şıkıdım en şıkkıdı giyindiği zamanlar nişanlılık ve evliliğin ilk zamanlarıdır değil mi ? parıl parıl parlarsın böyle.. ahh ahh..
bende öyle olmadı , ben kapandım sonra hemen nişanımız oldu , o ara benim babamında nişanlımında nişan masrafları vs den bana kıyafet alacak durumları olmadı.. istesem alınırdı belki ama o masrafların içinde bencillik etmek istemedim. yeni kapanmışım giyecek bir tane birşeyim yok !
zamanla kimse önemsemedi bu durumu , bende ay bana kıyafet alın ay salkım sülküm geziniyorum ortalarda diyemedim gururumdan , zaten başörtüsünüde kendime hiiiiiç yakıştıramamıştım (hala yakıştırmıyorum)..açılmayı düşündüm oda olmadı , dalga geçer gibi hem onuda kabul ettirmedim kendime , yaptıysan tam yapacaksın !
yapamadım , ne kendimi sevdim ne tesettürü kabullendim , her dışarı çıkışım boynu bükük , sürekli nişanlımın beni artık beğenmediğini eskisi gibi bakmadığını hissediyorum , yaşlı göründüğümü hissediyorum.. dış görünüşe özgüven sıfır , kendimi insanlardan soyutlanmış hissediyorum ben nasıl biriydim ben neyi severdim ? hatta benim hayallerim neydi ?
alışverişte yapmadım , öyle aynı şeylerle gezip duruyorum , yeni kapanmış başörtü yapmasını beceremeyen (içindende yapmaya uğraşmak gelmeyen) , paspal paspal ergenler gibiyim , hem yaşlı gözüktüm hem ergen gibi. öyle bir karmaşa..
nişanlım ve ailem bana aylardır alışveriş yapalım deyip oraya buraya sürüklüyolar bense alışveriş nasıl yapılır unutmuşum , önceden 35264514525 kıyafet elleyip birtanesi alıp çıkan (öyle seçici , öyle özenli ) şimdi ben bön bön bakıyorum etrafa.. kzııyolar bana ama napıyım içimden gelmiyo.
açıkken güzel giyinirdim herkesten duyardım bana sorarlardı arkadaşlarım şuraya gideceğim ne giyiyim diye , dış görünüş benim içn çok mühimdi . hey gidi gençliğim , içim geçti resmen kendimi unuttum.. açılamamda bida sanırım cesaret mesaret yok.
hem bu kadar stress varrkennnn , o düğün günü kına gecesi ben ne yapacağım heycandan bayılırsam falan ? o evliliğimin ilk günleri nasıl geçecek , ilk gece korkusu , evi nasıl çekip çevircem , kendime nasıl geleceğim , özgüven nasıl geri gelecek , evliliğimin ilk zamanları keyifle değilde kendime gelme telaşiylemi geçecek , evlenince kaynana zırt pırt gelecek mi , o gıcık görümcem size kalmaya gelirim deyip gelip benim ömrümümü yiyecek , büyük misafir geldiğinde o evin hanımı gibi nasıl davranacağım , kaynanam herşeye burnunu sokar sağolsun klasik modelden kendisi durmadan evimin orasını burasını inceleyip şunuda şöyle yapsaydın deyip deli edecek mi , aman saygısızlık yapmayayım derken ömrümden ömür gidecek mi... sorular sorular sorumluluk sorumlulukkkkkkkk....
bu karmaşanın arasında tek emin olduğum şey kesinlikle sevdiceğimle hayatımı birleştirmek , kesinlikle onu istediğim..
bu arada maddi sıkıntılardanda bunalımdayım onu da ekleyim , en az masrafla ev döşemeye çalışıyoruz yani ben en azını istiyorum kendi açımdan , çünkü pekte önemli değil benim için saray döşesen ne fayda ben huzurlu olmadıktan sonra .. ama yine de sıkışıklık oluştu babamda da nişanlımda da .. onların çektiği sıkıntıyı görerek kendimi suçlu hissetmek , keşke daha az masraf yapsaydım diye düşünmekte dertlerimin arasında .
birde ben hep oluruna bakarken , kaynanamın benim bu halimden faydalanıp durmadan enn kötü ve ucuzlara atlaması !( bütün masrafları nişanlım karşılıyorken ve düğünden sonra bileziklerimi verip borçları kapatcak olmamıza rağmen)
yine ucuz olsun tamam , ama içime sinsin yahu , ya da hiç olmasın..
ama zaten bir masrafa karışmıyorsunuz niye hala basite almak ? herşeye bir fikir atmak..
zaten sıkılmışım eşyayla şunla bunla uğraşmaktan ..
zaten bu işler hiç bana göre değilmiş ya , ben keşke kaçsaydım , pat diye bi nikah ! iyi kötü bir ev .. girerdik içine yavaş yavaş her işimizi hallederdik , zaten yorulmuşum psikolojikmen(ilişkideki sorunlardan dolayı) ne gerek var bunca şeye ?
biz sadece aynı evde yaşamak bir olmak istemiştik
hayallerime gelince hiiiç böyle streslere atılmadan eğlenceli bir düğünle evlenip , güzel bir tatil yapıp , eşyaydı şuydu buydu uğraşmayıp keyfimize bakmak , beraber yaşamak.. (birde hayalimdeki gelinlik)
bu kadar az tantana isteyip o kadar çok şeyde boğuldum ki..
mutsuz hissediyorum işte , kendimi sevdiğimi hissetmiyorum , nişanlıma yakışmıyorum gibi , özgüvenli sesi yüksek bir kızken , evlilik dönemimde böyle pasif ezik kalacağımı hiiiç düşünmezdim.
kalan tek hayalim o evde sevdiğim insanla uzuuun sorunlu ilişki sürecimi aşmış , her telaşeyi bitirmiş şekilde huzurlu olmak.. ama kaynana !
kızlar çok karmaşığım ben..
valla ben çok konuşmuşum
okumaya üşenenler için özet
"evleniyorum , sorumluluk alıyorum korkuyorum
kaynana ömrümüzü yer mi stresi
kapanmam ve özgüvenimi kaybedişim , hayallerimi terk edişim "
yorumlar için ne kadar teşekkür etsem az herkes kendince bir çok çözüm yolu sunuyor sağolun
Masraf değil ihtiyaç evet , ama benim hevesim yok
Kıyafet alsam alırım ailemde nişanlımda almak için beni ne kadar zorlayıp mağaza gezdirdiler anlatamam ! durum olmama kısmı bir dönemlik birşeydi , o nişan zamanındaydı. Şu anda da sıkışıklık var ama alışveriş istesem herkes imkan sunmaya hazır.
Giyinip bir şekilde kendimi tatmin edebilirim ama bazende başörtüsünü yüzüme yakıştırmadığım için " zaten yüzüme yakışmıyor ki ne giysem olmaz " düşünceside mevcut , ama tabiiki hiiiiiç denemedim özenmedim işte. özensem nolur bilemiyorum. Kendimi zorlayıp deneyeceğim evlendikten sonra.
Diğerlerini bir önceki mesajımda da yazdığım gibi umursamayacağım ya kaynanaymış işmiş güçmüş artık o kısım olacağına varsın
bu arada özgüvenim dış görünüşüme karşı yitti , onun dışında kendimi sevmeyen bir insan değilim , kendimi seviyorum ilgilendiğim başka şeyler hayatta daha mühim gördüğüm şeyler var. hayatın görünüşten ibaret olmadığınında farkındayım.
sadece psikolojik yorgunluk ve zamansız yapılmış birşeyin ceremesi çekiyorum.
yorumlardan birinde önceden şöyleydi şimdi böyle oldu diye düşünüp durma diye birşey görmüştüm , sanırım bu en doğrusu olacak , önüme bakacağım , yapacak birşeyim kalmadı , tesettürü sevmek için çabalayacağım , olmazsa açılacağım , 8 aydır olduğum yerde sayıp durmak geçer diye beklemek çare olmadı..
merak etme, bu bir süreç ve geçecek . düğün bitip evinin kapısını kapadıktan sonra derin bi oh! çekip rahatlayacaksın. ev işleri inan o kadar zor değil, ben bekarken 1 bardak yıkamışlığım yoktu her şeyi internetten okuya okuya öğrendim.
buda olayın başka bir tarafı sonrasında değersizleştiğimi hissedersem eşimin gözünde o zaman daha da kötü...Tam da bu sebeplerden ötürü kendimi degistirdim..
Esime "layik" bir es olmak icin, kendimden vazgectim.
Ne mi oldu?
'degersizlestim.'
buda olayın başka bir tarafı sonrasında değersizleştiğimi hissedersem eşimin gözünde o zaman daha da kötü...
çok iyi niyetliyimdir , fedakarlık boldu ilişkimde (karşılıklı) benim bu son yaptığım aşırı derece fedakarlık oldu , ben böyle sıkıntı çekipte değersizleşirsem birde sanırım ileri ki senelerimde çok büyük bi patlama yaşarım.
inşallah öyle birşey olmaz.. kendi çektiklerim yetti çünkü.
O yüzden kendinden taviz verme.
Herseyi oluruna birak, esin icin kendinden ödün verme. [Yasadim, biliyorum..]
bence sen kapanmak için hazır değilsin henüz.
bu kadar stresin içinde bir de yeni görüntüne alışmaya çalışıyorsun şimdi.
aslında söylediklerin bu aşamadaki çoğu kişinin hissttikleri şeyler.
şu an yapman gereken tek şey kendini zamanın akışına bırakmak...düşünsene sonuçta bunların hepsi bitecek ve sen kendine yaptığın stresle kalıcaksın
bir daha bu günler gelmeyecek her şeyin tadını çıkarmaya bak:)))
buda olayın başka bir tarafı sonrasında değersizleştiğimi hissedersem eşimin gözünde o zaman daha da kötü...
çok iyi niyetliyimdir , fedakarlık boldu ilişkimde (karşılıklı) benim bu son yaptığım aşırı derece fedakarlık oldu , ben böyle sıkıntı çekipte değersizleşirsem birde sanırım ileri ki senelerimde çok büyük bi patlama yaşarım.
inşallah öyle birşey olmaz.. kendi çektiklerim yetti çünkü.
anlattım tabii ki sürekli paylaştım , başlarda başlarda zorlanmamın normal olduğunu düşünüp bana destek oldu , hatta başlarda (ilk günler) böyle olacaksan açıl dedi ama ben yapmadım dur bakalım alışırım diye.Nisanlinizla konustunuz mu hiç ( önceki msjlari okuyamadim pek ) yasadiklarinizi ona anlattiniz mi? Evlilik zor elbette ama her şeye değer sukur. Kaynana gorumce hic olumsuz dusunme... Elbette farklı düşünceler, çelişkiler olacaktır. Çok takmamak lazım. Ben hep iyi düşündüm sukur iyi gordum. Bazen de görmezden geldim. Yeri gelince annemle bile anlasamiyorum normal o yüzden dedim. :) Rahat olun, seviyorsaniz her sey e değer. ..
açıkken dış görüntüme özgüvenimin çok olması kapanınca bir anda yerlebir olması ve bunu evlilik stresiyle beraber yaşayıp herşeyin üst üste gelmesi beni bunalıma soktu işte..bence kapanmak herkese yakışıyor en çirkini bile kapanınca yüzüne ışıltı geliyor sen yakışmıyor sanıyorsun , bende açığım daha nasip olmadı kapanmak , işim dolayısıyla ben kapanmak istemiyorum çünkü işim gereği cinsel sorunları olan hastalarla muhattap oluyorum ve erkek hastalarımın benim kapalı olmamdan dolayı çekinmesini istemiyorum yoksa kapanırdım sempatim var! zamanla alışırsın güzel renkte şal seç mesela mavi olsun sarı olsun tek renk olsun mutlaka çok yakıştırıyorum kızlara gelinlikte de bence gayet hoş oluyor , inşallah diğer sıkıntılarında hal olur , Allah sabır versin düğün öncesi stres zor .
anlattım tabii ki sürekli paylaştım , başlarda başlarda zorlanmamın normal olduğunu düşünüp bana destek oldu , hatta başlarda (ilk günler) böyle olacaksan açıl dedi ama ben yapmadım dur bakalım alışırım diye.
şuan ki düşüncesiyse ben özenmediğimden böyle hissediyorum ona göre , özensem kendimi iyi hissetcem öyle diyor. kapalıyken açık halimden daha güzel olduğumu yakıştığını söylüyor sürekli ama ben bunaa hiiiiiç inanasım gelmiyor
şimdi gidip açılıcam dersem afallar biliyorum , yok açılamazsın demez ama canı sıkılır tuhaf olur , zaten benimde öyle bi düşüncem yok şuan. herşey hazır zaten.
hah aynen , bende öyle düşündüm annemle bile ters düştüğümüz oluyor , kaynanayla neden olmasın ?
ve gerçekten insanların hayatları düşünceleri zevkleri birbirinden farklı olabiliyor , ya da mesela kaynana yardımcı olabilmek umuduyla karışıyor birşeylere , içinde kötü niyet olmadan , karşı tarafın alındığını düşünemyor bile..
ben hiç saygısızlık yapmadım yapmam da çok ağır meseleler olmadan. iyi olmaya çalışıyorum hep.
umarım kaynana görümce vs den canım sıkılmaz bu kadar dikkatliyken..
Yaşın çok erken evlilik.
Yemek yapmayı zamanla öğrenirsin ama ozamana kadar ne sorunlar olur bilinmez.
Ben 24te evlendim üstelik 11yıl birliktelikten sonra. Yani 3 yıl olması e hadi artık evlenelim demek çok saçma.
Isin var mı okudun mu ?
Bedensel Gelişimi tamamlamak evlenmek için yeterli değil.
Kapanma mevzusu ise bence kendini kandırıyosun aklında fikrinde olan bişeyi uygulamaya geçirsen yapınca mutlu olursun.
Mutlu olmadığına kendine yakıştırmadığına göre istemiyodun.
Enyakın arkadaşım açıktı 18inde evlendi nişanlıyken öyle istiyo eşi diye kapandı.
19unda 1çocukla üstelik 40ı çıkmamış bebeğiyle boşandı.
Yapamıyorum hazır değilmişim ne evliliğe ne çocuğa ne kapanmaya dedi.
Halbuki ozamanlar ben istediğim için kapandım diyodu.
Velhasıl şimdi 27 yaşında şuanda Üni okuyo biyandan çalışıyo ve açık.
Yol yakınken ya ertele düğünü ve açıl.
İstediğin zaman yap.
Kendini kandırmana gerek yok.
beni yanlış anlamayın lütfen, bende 21 yaşında evlendim erken yaş olduğunu evlendikten sonra çözüyor insan, evet çoğu dediğinizde haklısınız fakat şu an konu sahibi zaten kendini çıkmazda, bunalım halinde ve kötü hissediyor. böyle kötü örnekler vermeden yol göstermeye çalışsak daha iyi olmaz mı?