Hâline şükret, özleyeceğin bir ailen var ve 2 saat hiçbişey değil..Merhaba kızlar ,kulübün yeni üyesiyim.Hemen konuya geçmek istiyorum.
26 yaşındayım hayatı kısmen dolu dolu yaşadım diyebilirim .Şuan evlilik sürecindeyim ve düğünüme çok az kaldı.Evime yatağıma semtime sokağıma aileme veda etmek çok zor ve her akşam kafamı yastığa koydugumda , bazenleri gün içersinde sürekli istemsizce bu anı düşünüyorum .Kalabalık bir aileyiz ve hep iç içe yaşadık .Şimdiyse başka bir diyara gidicem başka bir şehir . Evimden 2 saat kadar uzaklıkta bana 2 saat 2 gün gibi geliyorAilemden ,bu yaşıma kadar hiç ayrı kalmadım ve gittiğimde aklım hep onlarda kalıcak ..
Gideceğim yer sessiz sakin nezih bir yer kısaca evim tam da istediğim gibi aslında Nişanlımı seviyorum onunda bana olan sevgisine inanıyorum ondan yana bir sıkıntım yok ama sorun benim ailemden uzaklaşmam çok zor geliyor ağır bi yük gibi kendimi kötü hissediyorum ağlamak geliyor içimden kendimi frenliyorum pozitif düşünmeye çalışıyorum ama olmuyor .Ne yapmalıyım nasıl üstesinden gelebilirim ? Yardımcı olursanız cok sevinirim
Aileden ayrılamayanlar niye evleniyor, niye şehir dışına evleniyor hiç anlamıyorum.
Hâline şükret, özleyeceğin bir ailen var ve 2 saat hiçbişey değil..
Tabi ki sonsuz şükürler olsun bunu düşündüğümde rahatlıyorum .Sadece bu duygu durumundan çıkmaya çalışıyorum ,çabalıyorum .Hâline şükret, özleyeceğin bir ailen var ve 2 saat hiçbişey değil..
Yaaa güzel düşünceniz için çok teşekkür ederim ,dikkate alacağımBence psikolojik olarak kendini ayrılıyor olmaya odaklamışsın, evine eşinle yaşayacağın güzelliklere odaklanıp ailenden de aslında çok uzak olmayacağını ulaşılabilir yerde olmalarını düşünerek ayrılık düşüncesinden uzaklaşman iyi olabilir naçizane fikrim
Evlenmeden düşünemiyoruz.Çözeriz sanıyoruzAileden ayrılamayanlar niye evleniyor, niye şehir dışına evleniyor hiç anlamıyorum.
Dogru diyorsunuz .Büyük kardeşlerim aileme çok yakınlar gelip gidiyorlar sürekli en ufak ihtiyacda hemen koşuyoruz bir araya geliyoruz vs . Tek uzak olacak olan benim böyle oluncada boşluğa düştüm yalnızlık psikolojisi diyebilirim. Bir de en cok ailemle vakit geçiren benim ve en geç evlenende ben .Neyse yapacak birşey yok üstesinden geleceğim bir şekilde .2 saat hiçbirşey bence..
Ayrıca güzel bir süreçtesiniz yeni bir hayata başlayacağınız için mutlu olmanız gerekirken ailenizden ayrılacak olmaya odaklanıp kendinizi mutsuz etmeyin bence..
ileride özlersiniz bu zamanları (inşallah
Söylediğim şeyle ne alakası var?Evlilikden yana bir sıkıntım yok .Nişanlımın kendi evi var .Bu devirde kira ödeyeceğimize orada oturmak daha mantıklı geldi .